فوتبال ملی از نام تا بد نامی

نواندیش: سام سکوتی بداغ - روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های پر بیننده و پر مخاطب آفریقای جنوبی، سفر تیم ملی کشورمان به آفریقای جنوبی را مورد تمسخر قرار داده و از مخابره خبر لغو اردوی ماه پیش تیم ملی فوتبال ایران به جذب مخاطب پرداختند که اصلا خبر مناسبی برای نام ایران و در تصویر بزرگتر برای وزارت ورزش کشورمان نیست.

وزارت ورزش که دلیل اصلی تشکیل و تأسیس آن منیت های آقای رئیس سازمان و خودسری‌های یک عده دیگر بود، فرزند چندان خلفی تلقی نگردید و با آغاز کار دولت جدید نیز مجلسی‌ها با همان نگاه دولت پیشین، تمام انرژی خود را صرف آن کردند تا دولت تدبیر و امید را وادار به تدابیر بیشتری کند که به انتخاب وزیر برسد ولی هنوز هم سامان درستی ندارد و از تهدید برای گرفتن بازیکن و اخراج مدیر عامل تیم موفق و متوقف کردن بودجه مصوب و مشروط کردن آن به شروط شخصی گرفته تا به تاراج بردن آبروی کشور توسط یک سرمربی که خود محوری هایش هیچ حد و مرزی ندارد، ادامه دارد و پسوند دوم آن هم که به کل مغفول مانده است و بهتر است مجلسی‌ها فکری به حال آن کنند. در دوره‌ای که سازمان ملی جوانان فعال بود، همایش و مراسمی تحت آن نام برگزار می‌شد و بعضا فعالیت‌هایی نیز صورت می‌گرفت اما از روزی که تحت نام لوای وزارت ورزش و جوانان قرار گرفته است، دیگر نیروی جوانی را از کف داده است و خاموش گشته است.

از بالا به پایین نگاه کردن آقای کی روش، از زمان موضع‌‌گیری تند وی در مقابل دوربین‌های تلویزیونی شروع شد و کسی مانع او نشد تا جایی که به حذف تنی چند از بهترین بازیکنان کشورمان از تیم ملی انجامید که تلاش  بی وقفه مسئولین نیز به جایی نرسید و منیت‌های آقای سرمربی تا آنجا ادامه پیدا کرد که بهترین دروازه‌بان کشورمان به زعم آبی و قرمز، در حسرت پیراهن تیم ملی ماند و امروز نیز با سوژه ساختن از تیم ملی کشورمان، خوراک خبری رسانه بیگانه شده است و کسی هم جلودار آقای چشم آبی نیست!

مسئولان فدراسیون فوتبال کشورمان یا در سفر هستند و یا در خواب هستند تا نبینند و نشوند که برنامه‌های ورزشی چه می‌گویند زیرا که اصلا برای آنها مهم نیست. مسئولان وزارت ورزش نیز سرگرم آماده کردن پاسخ برای این مربی و آن فدراسیون هستند و از برنامه در حال اجرا خبر ندارند و اگر هم خبر دارند اصلا به مخیله آنها خطور نکرده است که تیم فوتبال متشکل از ۲۳ بازیکن است و اعزام تیم به اردو با 11 بازیکن در هیچ جای جهان معمول و مرسوم نیست و جز تهیه خوراک خبری برای سایت ها و روزنامه و فعال شدن فلاش دوربین‌ها هیچ نتیجه دیگری نخواهد داشت.

یا اینکه اردوی پیشین تیم ملی به دلیل کمبود بودجه لغو شده است که در کنار یک خبر ورزشی بودن، بسیار سیاسی و حیثیتی نیز است و چرا باید برای رسانه های کشورهای دیگر فاش شود؟ چطور می‌شود که ما می‌توانیم هزینه میلیاردی در فوتبال باشگاهی داشته باشیم اما تیم ملی به دلیل کمبود بودجه مجبور به لغو اردو شود؟ اگر هم چنین بوده است چرا باید عدم تخصیص بودجه به عنوان دلیل برای رسانه‌های کشورهای دیگر فاش شود؟

امید است افرادی پیدا شوند که پاسخی برای این سوالات داشته باشند و از دولت تدبیر و امید نیز انتظار این است که ویترین ورزش کشور را مدیریت کند و از جام جهانی به عنوان فرصتی برای معرفی ایرانی بهتر و عزتمند به جهان استفاده کند تا اینکه اجازه دهد یک چشم آبی، خار در چشم دوستان کند و تاریخ و بزرگی ما را به حراج بگذارد.