مقاله نیویورک تایمز درخصوص وضعیت آب زاینده رود

ضعف مدیریت در سالهای 2005 تا 20013 دوران ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد و بدست گرفتن کنترل آب و به هم زدن توزیع عادلانه بین بخش صنعتی و کشاورزی بخشی از این مشکل است . این یک تصمیم سیاسی بود و نشان داد برنامه ای که در ابتدا محبوبیت دارد چگونه می تواند در دراز مدت ضربه بزند.

نواندیش: شاندران نیر مدیر موسسه فردا که به اصفهان سفر کرده طی مقاله ای در نیویورک تایمز * می نویسد، در دوران صفویه شهر اصفهان بخاطر شکوفایی و عظمت خود در ساخت قصرها ، باغات ، بلوارها، پلها و مساجد که همه آنها امروز هم باقی است به نصف جهان مشهور شد. این شهر دو میلیونی سومین شهر پر جمعیت ایران و مرکز فرهنگی است که بسیاری از مردم جهان را به خود جذب کرده است. جذابیت بزرگ این شهر عبور رودخانه زاینده رود از داخل و مرکز این شهر بود که بسیاری از تمدنهای اولیه در حاشیه این رودخانه بوجود آمد و اصفهان و مردم آنرا در عصر جدید هم زنده و شاداب نگاه داشته بود. اما طی دو سال گذشته این رودخانه خشک شده و تاثیرات منفی بر محیط زیست و بسترهای حاشیه ای این شهر گذاشته است.

به گزارش سرویس بین الملل نواندیش، خشک شدن زاینده رود بزرگترین نشانه از تهدید بحران آب در حیات این شهر میباشد. عمق آبهای زیر زمینی در ایران کاهش یافته و اکثر چاههای این شهر و مناطق کشاورزی اطراف آن خشک شده است . رفع این بحران نیاز به توجه جدی مقامات کشوری و محلی دارد. حتی این مشکل ممکن است فرصتی را برای غرب بوجود آورد تا زمینه مشترکی برای همکاری با ایران پیدا کند.

این مقاله در ادامه می نویسد، دلایل خشک شدن زاینده رود زیاد است اما مشکل از خشکسالی سال 1999 شروع شد،که بخشهای بزرگی از کشور را فرا گرفت اما در اصفهان این وضعیت از سال 2008 بدتر شده است.

اتخاذ روشی که با دست و دلبازی در پرداخت یارانه های زیاد، کشاورزان را تحریک می کرد تا آبها را در مزارع خود بدون کنترل رها کنند و ارزش ذخیره آنرا ندانند. علاوه بر آن مقامات استانی تشویق می شدند که عمده آب را به کارخانه های صنعتی فولاد و ذوب آهن اختصاص دهند بدون اینکه به مشکلات بعدی آن توجه شود.

از طرف دیگر جمعیت ایران هم در حال افزایش بود و طی 40 سال گذشته به دو برابر رسیده است. نسل جدید با زندگی مدرن به مصرف بی رویه آب روی آورد. مصرف آب شهری در اصفهان 70 در صد بالاتر از مصرف متوسط جهانی در منطقه ای که تنها یک سوم بارندگی جهان را بخود اختصاص می دهد ، می باشد.

مشکل اصلی این جاست که مقامات دولتی به دلیل ترس از واکنش عمومی نمی خواهند قیمت مصرف آب را افزایش دهند. از زمان روی کار آمدن دولت جدید بارها آقای روحانی به این نکته اشاره کرده است اما تا زمانیکه مقررات مورد دلخواه گذشته تغییر نکند احتمال رسیدن به شرایط عادی وجود ندارد. باید از فناوریهای جدید در بهینه کردن در مصرف آب استفاده کرد.

این مقاله می افزاید کشورهای غربی می توانند در این زمینه به ایران پیشنهاد همکاری بدهند و بخش خصوصی هم باید در این زمینه سرمایه گذاری کند.

*به نظر می رسد این مقاله در جریان سفر وی پیش از جاری شدن آب در زاینده رود نگاشته شده باشد.

گزارش خطا