- نتایج «آزمون آموزگاری» وزارت آموزش و پرورش اعلام شد + لینک و مدارک و اقدامات لازم برای قبول شدگان
- ساماندهی ۴۰ درصد معلمان «رسمی» پایه ابتدایی در نظام دوری
- وام بازنشستگان افزایش پیدا می کند
- معلمان درطول سال تکریم شوند
- به مناسبت عید فطر؛ پاداش 50 میلیون ریالی به بازنشستگان بانک ملت
- زمان بارگذاری فیش حقوقی بازنشستگان تامین اجتماعی + لینک
- روایت مقام سازمان نظام پزشکی از خودکشی دکتر جوان: پرستو بخشی در لیست سیاه وزارتخانه بود / حقوق او را نصف پرداخت کردند
- واکنش وزیر آموزش و پرورش به خبر لو رفتن سوالات امتحانات نهایی
- عشق و ازدواج یوسف و زلیخا به کجا کشید!؟
- زمان ثبت نام ۵ آزمون مهم ۱۴۰۴ اعلام شد
دكتر اصغر محمدي فاضل
هنوز کام همه در غم 19 سرباز تلخ بود که دو تصوير در فضاي مجازي بسرعت دست به دست شد، با پيامي جانسوز. باز هم ماه رمضان، باز هم محيط بان، باز هم گلوله...! محمد دهقاني و پرويز هرمزي همانند عبدالله ياري در ماه رمضان سهمشان از سفره افطار، گلوله شد و با زبان روزه به آسمان پرکشيدند.
دو محيط بان هرمزگاني در منطقه حفاظت شده گنو، در يک بعدازظهر تفتيده در خونشان غلتيدند و به دليل شرايط ويژه منطقه حتي بالگرد هم امکان انتقال پيکرشان را نداشت. خبر مثل همان گلوله هايي که تن خسته شان را کاويد، قلب ها را مچاله مي کند، وقتي چهره شان يادت مي آيد. دختر هشت ساله محمد دهقاني چه مي داند از تنوع زيستي و پروانه شکار و بخشنامه و دستورالعمل؟ او ترحم و دلسوزي نمي خواهد. سايه پدر را مي خواهد و پاسخ به پرسشي که يک عمر او را رنج خواهد داد؛ به چه گناهي پدرم را کشتند؟ محيط بان چرا بايد سهمش از زندگي گلوله باشد؟ او که از آب و خاک و امنيت غذايي و پايداري زيستي سرزميني محافظت مي کند که به همه ما تعلق دارد، حتي به آن شکارچي هايي که در ماه رمضان ماشه را در سينه تشنه دو روزه دار چکاندند! آنها که از دور به ماجرا نگاه مي کنند، سر تکان مي دهند که اصلامگر چند درخت و جانور چقدر مي ارزند که محيط بانان خودشان را سپر گلوله مي کنند؟ خب بگذاريد شکارچي تيرش را بزند و برود. ديگر اين بگير و ببند براي چيست؟
آخرين بار که اين همکاران را از نزديک ديدم، زمستان 1393 بود، در مرکز آموزش محيط باني کشور. افسوس که آن قامت بلند و تکيده، چهره آفتاب سوخته و آرام و حجب و حياي ساحل نشينان خليج فارس، امروز در خاک آرام مي گيرند. نه شعر است و نه شعار، همه آنها عاشقانه کارشان را دوست دارند. در گمنامي و دستمزدهاي اندک، با تمام وجود به شغل شان و کشورشان متعهدند، درحالي که فيش هاي حقوقي شان زانوي آدم را مي لرزاند، چيزي حدود يک ميليون تومان در ماه و معمولاکمتر!
در چنين شرايطي که قلب ها فشرده شده، آسان ترين راه همدردي است؛ دلسوزي و آه کشيدن و اشک ريختن، اما انصاف اين است که ببينيم کدام خشت را کج گذاشته ايم که اين کشتار، بناي آتش بس ندارد؟ حتي اگر محمد و پرويز پيش دستي مي کردند و ماشه مي چکاندند و شکارچي ها را مي کشتند، حالاآن سو خانواده هاي عزادار، اين سو محيط بانان بازداشتي و پرونده هايي هزار برگ و احکام قصاص، مانند آنچه بارها تجربه کرده ايم.
بارها در همين ستون گفته ام که حلقه مفقوده زندگي حرفه اي ما آموزش است؛ آموزش براي همه. براي محيط باني که بتواند فضاي پرتنش را مديريت کند. براي شکارچي که از ترس شليک نکند. آن که سلاح در دست مي گيرد، نيازمند آموزش هاي نوين رفتارشناسي، افزايش تمرکز، کنترل خشم و مديريت هيجان است تا از کشتن و کشته شدن پيشگيري شود. تا زماني که به مقوله اي چنين حساس نگاهي علمي نشود، بايد تنمان بلرزد از درج خبر کشته و زخمي شدن محيط بان يا شکارچي.
اگر همه روسا و مديران تاريخ سازمان محيط زيست جمع شوند، نمي توانند براي يکي از فرزندان محيط بانان شهيد پاسخي قانع کننده داشته باشند که پدرش به چه جرمي کشته شد؟ امروز سر به زير مي اندازيم و شانه هايمان مي لرزد از آوار گريه، اما براي فردا که 3000 محيط بان ديگر در عرصه اي به وسعت ايران پهناور به کوه و بيابان مي روند، کاري بايد کرد. پيش از آن که دوباره خبري از محيط بان، شکارچي، گلوله و مرگ، تن همه مان را بلرزاند.
دو محيط بان هرمزگاني در منطقه حفاظت شده گنو، در يک بعدازظهر تفتيده در خونشان غلتيدند و به دليل شرايط ويژه منطقه حتي بالگرد هم امکان انتقال پيکرشان را نداشت. خبر مثل همان گلوله هايي که تن خسته شان را کاويد، قلب ها را مچاله مي کند، وقتي چهره شان يادت مي آيد. دختر هشت ساله محمد دهقاني چه مي داند از تنوع زيستي و پروانه شکار و بخشنامه و دستورالعمل؟ او ترحم و دلسوزي نمي خواهد. سايه پدر را مي خواهد و پاسخ به پرسشي که يک عمر او را رنج خواهد داد؛ به چه گناهي پدرم را کشتند؟ محيط بان چرا بايد سهمش از زندگي گلوله باشد؟ او که از آب و خاک و امنيت غذايي و پايداري زيستي سرزميني محافظت مي کند که به همه ما تعلق دارد، حتي به آن شکارچي هايي که در ماه رمضان ماشه را در سينه تشنه دو روزه دار چکاندند! آنها که از دور به ماجرا نگاه مي کنند، سر تکان مي دهند که اصلامگر چند درخت و جانور چقدر مي ارزند که محيط بانان خودشان را سپر گلوله مي کنند؟ خب بگذاريد شکارچي تيرش را بزند و برود. ديگر اين بگير و ببند براي چيست؟
آخرين بار که اين همکاران را از نزديک ديدم، زمستان 1393 بود، در مرکز آموزش محيط باني کشور. افسوس که آن قامت بلند و تکيده، چهره آفتاب سوخته و آرام و حجب و حياي ساحل نشينان خليج فارس، امروز در خاک آرام مي گيرند. نه شعر است و نه شعار، همه آنها عاشقانه کارشان را دوست دارند. در گمنامي و دستمزدهاي اندک، با تمام وجود به شغل شان و کشورشان متعهدند، درحالي که فيش هاي حقوقي شان زانوي آدم را مي لرزاند، چيزي حدود يک ميليون تومان در ماه و معمولاکمتر!
در چنين شرايطي که قلب ها فشرده شده، آسان ترين راه همدردي است؛ دلسوزي و آه کشيدن و اشک ريختن، اما انصاف اين است که ببينيم کدام خشت را کج گذاشته ايم که اين کشتار، بناي آتش بس ندارد؟ حتي اگر محمد و پرويز پيش دستي مي کردند و ماشه مي چکاندند و شکارچي ها را مي کشتند، حالاآن سو خانواده هاي عزادار، اين سو محيط بانان بازداشتي و پرونده هايي هزار برگ و احکام قصاص، مانند آنچه بارها تجربه کرده ايم.
بارها در همين ستون گفته ام که حلقه مفقوده زندگي حرفه اي ما آموزش است؛ آموزش براي همه. براي محيط باني که بتواند فضاي پرتنش را مديريت کند. براي شکارچي که از ترس شليک نکند. آن که سلاح در دست مي گيرد، نيازمند آموزش هاي نوين رفتارشناسي، افزايش تمرکز، کنترل خشم و مديريت هيجان است تا از کشتن و کشته شدن پيشگيري شود. تا زماني که به مقوله اي چنين حساس نگاهي علمي نشود، بايد تنمان بلرزد از درج خبر کشته و زخمي شدن محيط بان يا شکارچي.
اگر همه روسا و مديران تاريخ سازمان محيط زيست جمع شوند، نمي توانند براي يکي از فرزندان محيط بانان شهيد پاسخي قانع کننده داشته باشند که پدرش به چه جرمي کشته شد؟ امروز سر به زير مي اندازيم و شانه هايمان مي لرزد از آوار گريه، اما براي فردا که 3000 محيط بان ديگر در عرصه اي به وسعت ايران پهناور به کوه و بيابان مي روند، کاري بايد کرد. پيش از آن که دوباره خبري از محيط بان، شکارچي، گلوله و مرگ، تن همه مان را بلرزاند.
جام جم
لینک کپی شد
نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
مراد قهرمان
| 
۱۸:۱۲ - ۱۳۹۵/۰۴/۰۶
متاسفم از شنیدن خبر دردناک کشته شدن محیط بانان خودم شکارچیم اماواقعا حیف چرا مسعولین قبول نمی کنند از اول خلقت هم شکار بوده هم شکارچی وخاهد بود پس باید سیاست گذاری سازمان محیط زیسط تغیر یابد باممنوعیت شاهد چنین اخبار دردناکی هستیم امیدوارم درکشور عزیزمان چنین اتفاقات دردناکی هم برای محیط بان وهم برای شکارچی اتفاق نیفتد انشا لاه نظر شما
۶ بازیکن مطرح می‌خواهند به پرسپولیس بپیوندند / بازگشت لژیونرها در نقل و انتقالات!
ترانه علیدوستی به همراه همسرش و امین حیایی در بیمارستان (عکس)
با سیدحسین حسینی چهکار داشتید؟ زمین و زمان نمیخواهند استقلال قهرمان شود / پرسپولیس با 6 گل آفساید اینجاست!
زمان واریز وام ۳۰ میلیون تومانی به حساب فرهنگیان بازنشسته و بازنشستگان کشوری
تکلیف مدیران پرسپولیس و استقلال با تغییر مالک روشن شد / شوک جدید به سرخابی ها!
اولین تصویر از ترانه علیدوستی پس از ترخیص از بیمارستان (عکس)
نطق پرکنایه نایب رئیس مجلس خطاب به قالیباف!
شوک به هواداران تبریزی در آستانه دوئل با استقلال
با سیدحسین حسینی چهکار داشتید؟ زمین و زمان نمیخواهند استقلال قهرمان شود / پرسپولیس با 6 گل آفساید اینجاست! (۱۵ نظر)
زمان واریز وام ۳۰ میلیون تومانی به حساب فرهنگیان بازنشسته و بازنشستگان کشوری (۸ نظر)
نطق پرکنایه نایب رئیس مجلس خطاب به قالیباف! (۳ نظر)
هزینه تراشی به سبک آقای نماینده؛ چرا در چارچوب وظایف خودتان اظهار نظر نمی کنید؟! (۳ نظر)
پاس گل نماینده انقلابی به نتانیاهو (۲ نظر)
معوقه حقوق فروردینماه بازنشستگان سازمان تامین اجتماعی چه زمانی پرداخت میشود؟ (۲ نظر)
ترانه علیدوستی به همراه همسرش و امین حیایی در بیمارستان (عکس) (۱ نظر)
چرا بغل کردن مادر چاوز توسط احمدی نژاد محرومیت نداشت، اما برای حسینی داشت؟ (۱ نظر)
