درخواست طلاق همسر یک "فوتبالیست معروف ايرانى" به دلیل خیانت

نخستین دیدار سهیلا با آقای جیم در یک روز بهاری اتفاق افتاد، هرچند پیش از آن عکس‌های او را در خانه دوستش دیده و توصیف او را زیاد شنیده بود. «ملیحه» خواهر این فوتبالیست  با یک مربی فوتبال ازدواج کرده بود به همین خاطر برادرش هم در شهرستان خودش وارد دنیای فوتبال شده بود. زود پیشرفت کرده و به پنالتی زن حرفه‌ای لیگ دسته دو معروف بود. آقای جیم گاهی به خانه خواهرش در تهران می‌آمد و از شوهرخواهرش درس می‌گرفت. در یکی از همین مسافرت‌ها بود که سهیلا با آقای جیم در حوالی خانه ملیحه برخورد کرد.

دخترشان «سوگل» که به دنیا آمد، برکت هم به زندگی‌شان سرازیر شد. آقای جیم با یک تیم خوب قرارداد بست و خیلی زود یک ماشین شاسی بلند گرانقیمت خرید. هروقت هم فرصت می‌شد به سفر خارجی می‌رفتند. کم‌کم آقای جیم هم عقل معاش پیدا کرد و در همان شهر شمالی شروع کرد به خریدن زمین و ویلا. مدتی بعد تعداد املاک و مستغلات آنها به تهران و شهر پدری آقای جیم هم رسید و سهیلا در کنار امور فرزندشان کاری نداشت جز اینکه لباس‌های شوهرش را آماده کند، برایش وقت متخصص پوست و مو بگیرد یا با عکاسان مجله‌ها هماهنگی کند.دختر دومشان که به دنیا آمد، یک خانه بزرگ در شمال تهران خریدند و در مدت حضور آقای جیم در شمال کشور، سهیلا و بچه‌ها هم چند ماهی با همسر و پدرشان بودند. البته آنها هراز گاهی اختلاف پیدا می‌کردند، اما هربار یکی گذشت می‌کرد و آقای جیم گاهی قبل از بازی تماس می‌گرفت و با به دست آوردن دل سهیلا پا در زمین می‌گذاشت. رابطه گرم آنها نقل محافل ورزشی بود، تا اینکه آقای جیم به یک تیم در جنوب کشور پیوست.

سوگل باید در پیش دبستانی ثبت نام می‌کرد. بنابراین سهیلا پیشنهاد داد تا پایان فصل با بچه‌ها بروند در اهواز زندگی کنند. اما آقای جیم بهانه آورد که اینجا برای زندگی آنها مناسب نیست و همان شب اصرار کرد که برگردند تهران. مرد جوان در حمام بود که گوشی زنگ خورد و اسم زنی آشنا روی صفحه ظاهر شد. اسم همان زنی که چندی قبل نامش را روی قبض بانکی دیده بود. همان شب مشاجره شدیدی بین سهیلا و شوهرش درگرفت. آقای جیم زیر بار آن تماس نرفت و برای اولین‌بار، صورت زن از سیلی شوهرش داغ شد. سهیلا هم دست بچه‌ها را گرفت و راهی تهران شد. شوهرش عادت نداشت پولی در حساب جداگانه برای همسرش بریزد، حتی همه املاک و دارایی‌هایش هم به نام خودش بود. آن شب سهیلا در خیابانی تاریک، چمدان به دست و دو دخترش و 25 هزار تومان پول تنها مانده بود. به خانواده‌اش زنگ زد، اما آنها به جای واریز پول به کارت، به همسرش زنگ زدند تا کدورت را از دل دخترشان بیرون آورد. البته آقای جیم آمد، معذرت خواهی کرد و خانواده‌اش را به خانه بازگرداند با این حال صبح روز بعد سهیلا به تهران بازگشت، اما دروغ‌های شوهرش ادامه داشت. سهیلا فهمیده بود که در تعطیلات بین دو مسابقه شوهرش علاقه‌ای به تهران آمدن ندارد و حتی در اردوهای تهران هم به خانه نمی‌آید.

سهیلا خوب به یاد آورد که یکبار رد شوهرش را از فرودگاه زده و دیده بود او به جای آمدن پیش زن و بچه‌اش به مجتمعی در غرب تهران رفته بود. حتی دو روز کشیک داده بود تا آپارتمان مورد نظر را شناسایی کند اما نتیجه آن همه کارآگاه بازی این شد که آقای جیم به طور کلی جیم شد و هرگز به خانه خودش برنگشت.

در آن صبح سرد پاییزی که سهیلا منتظر رسیدگی به دادخواست مطالبه مهریه‌اش بود، یک سالی می‌شد که همسرش را ندیده بود، بچه‌ها هم تلفنی با پدرشان حرف می‌زدند و وکیل آقای جیم کارهای او را پیگیری می‌کرد.

اما سهیلا و فرزندانش می‌دانستند این پایان کار است و زن و شوهر چاره‌ای جز طلاق ندارند. سرانجام او وارد اتاق دادگاه شد.

«غلامرضا احمدی» قاضی شعبه 276 که پرونده سهیلا را به دقت مطالعه کرده و پیشتر دستور داده بود کارشناسان، مبلغ مهریه نقدی را به نرخ روز محاسبه کنند به سهیلا گفت: مهریه شما می‌شود 112 میلیون تومان به علاوه 14 سکه طلا. حالا سهیلا باید مایملک شوهرش را معرفی می‌کرد که بتواند مهریه را یکجا دریافت کند، هرچند شنیده بود آقای جیم اموالش را به نام خانواده و دیگران منتقل کرده و قرار نیست پولی به آنها بدهد.