اگر "مدل" نشوم مي روم تركيه: از عشق "مدلينگ" تا چيزهاي ديگر

ساعت 11، 12 از خواب بيدار مي شود. صبحانه مختصري مي خورد و کارهاي جزئي روزانه را انجام مي دهد. بعد ساک ورزشي اش را مي اندازد روي دوشش و باشگاه مي رود. آنجا دو ساعتي مي ماند. بعد از باشگاه، دوش و ناهار سبک. برنامه عصرها معمولاً با بچه ها مي گذرد. منظور از بچه ها، دوست هايش هستند. توي مراکز خريد مي گردند يا کافي شاپ جمع مي شوند. شب ها اگر قرار ميهماني نداشته باشد، ترجيح مي دهد در خانه سريال ببيند. آخر هفته ها البته معمولاً يکي دو ميهماني دعوت است. اين، برنامه زندگي مانياست؛ 24 ساله، قد بلند و باريک اندام. ليسانس حسابداري را گذاشته درِ کوزه و نانِ قد و بالايش را مي خورد. خودش مي گويد مدل است. اما پول زيادي بابتش نمي گيرد. آنقدر ناچيز که اصلاً گفتن ندارد. البته به گفته خودش، آنهايي که اسم و رسمي به هم زده اند، پول خوبي بابت کار دريافت مي کنند. اسم چندتاي شان را هم مي برد. همان هايي که چند وقت پيش بازداشت شده بودند. خيلي ها هم هستند که اصلاً پولي نمي گيرند. صرف اينکه ازشان به عنوان مدل، عکاسي شود برايشان کافي است. بيشترشان براي مزون ها کار مي کنند. طرف، لباس را از ترکيه و چين مي آورد و تن مانکن مي کند و عکس تبليغاتي مي گيرد و عکس ها را در صفحه اينستاگرام و کانال تلگرامش مي گذارد؛ به همين راحتي.

«صورت مدل ها در عکس ها معمولاً پيدا نيست. براي حفاظت از خودشان.» اين را سحر مي گويد. او هم مدل است. از همان اينستاگرامي ها: «چند نفر هستند که خيلي معروف شده اند. کارشان را از سالن هاي آرايشي شروع کردند و حالابراي بعضي برندها کار مي کنند. رابطه اي هم هست. آنها شرايط شان خوب است و براي خودشان برو و بيايي دارند. باديگارد دارند و هرجا نمي روند. نمي شود بهشان نزديک شد.» سحر از طريق يک آگهي در تلگرام، جذب اين حرفه شده. اگر بشود اسمش را حرفه گذاشت. شرايط را داشت و جذب کار شد. قد 175 سانتيمتر. آن جور که مي گويد، دختران زيادي براي کار مراجعه کرده بودند. حتي با قد 160 سانتيمتر: «بعضي هاي شان اعتماد به نفس عجيبي داشتند. ادعا داشتند مدل هستند. چند عکس هم به عنوان نمونه کار آورده بودند. عکس هاي آتليه اي معمولي که هرکسي مي تواند داشته باشد. اصلاً مشکل همين است. هرکس چهارتا عکس در آتليه انداخته، فکر مي کند مدل است. حالانمي دانند مدل بودن شرايط فيزيکي خاص دارد. تازه در ايران قد 175 سانتيمتر بلند است، اگر خارج از ايران بخواهيم کار کنيم که جزو مدل هاي کوتاه قد هستيم!»

مدل ها ناچارند وقت زيادي را در آرايشگاه بگذرانند. ظاهر آراسته، ابزار کار آنهاست گرچه معمولاً آنچه دريافت مي کنند، بسيار کمتر از هزينه اي است که بابت آراستگي ظاهرشان مي پردازند.

«من عاشق کانال فشن هستم. زياد هم نگاه مي کنم. آنجا مدل ها را همين طور خارج از محل کارشان که ببيني، خيلي ساده و بي آرايش هستند. دليلش اين است که آنها حرفه اي هستند و با کمپاني هاي بزرگ قرارداد دارند. اينجا ولي اين طور نيست. يک کار موقت است که آن هم به خيلي چيزها بستگي دارد. الان اوضاع مالي مزون ها زياد خوب نيست. براي هر شات عکس نهايتاً 50 هزار تومان مي دهند. چيزي نمي شود. بيشتر کساني که اين کار را مي کنند فقط به خاطر علاقه شان است. همه دوست دارند لباس قشنگ بپوشند و جلوي دوربين ژست بگيرند.»

شيما اينها را مي گويد و ادامه مي دهد: «کار مدلينگ براي پسرها خيلي راحت تر است. کسي کاري به کارشان ندارد. براي خود من اما هم مشکل خانواده وجود دارد و هم مشکلات امنيتي. همين طوري کسي کاري به کارمان ندارد اما ممکن است يکهو گير بدهند

. من خودم چون حوصله دردسر ندارم، براي مزون هاي مانتو کار مي کنم که عکس هايشان هم باحجاب کامل است.»

شيفتگان مدلينگ معمولاً دختران بين 16 تا 25 ساله هستند. اين را مي شود از کامنت هايي که زير يک آگهي جذب مدل گذاشته شده، فهميد. دخترها سن و قد و وزن شان را نوشته اند و يکي دو جمله کوتاه چاشني اش کرده اند. بعضي جملات قابل توجه اند. مثل اين يکي: «از بچگي آرزو داشتم مدل شوم. اگر من را قبول نکنيد ناچارم براي کار به ترکيه بروم.» يا اين يکي: «لطفاً فکر تبليغ لباس براي افراد درشت اندام هم باشيد. من با قد 172 سانتيمتر و وزن 80 کيلو، براي مدلينگ در اين فيلد کاملاً مناسب هستم.» يکي ديگر نوشته: «من 16 ساله و قدم 161 است ولي هنوز در سن رشد هستم و در صورت پذيرفته شدن، حتماً تا چند ماه آينده قدم بلندتر مي شود.» يکي ديگر خانمي 42 ساله است که اصرار دارد داراي قد و وزن ايده آل براي مدلينگ است و اطمينان مي دهد که سنش اصلاً به چهره اش نمي خورد. بين تمام کامنت ها، اما يکي شان شايد بيشتر از بقيه قابل توجه باشد: «من پسري 22 ساله هستم که به لحاظ چهره و فيزيک، کاملاً به دخترها شباهت دارم.» متقاضيان شماره تلفن هايشان را گذاشته اند و احتمالاً اميدوارند با آنها تماس گرفته شود تا شايد به جرگه مدل هايي بپيوندند که به عشق پوزينگ يا همان ژست گرفتن جلوي دوربين، براي خود رويا مي بافند؛ روياهايي مثل حباب.

ايران

گزارش خطا