تنهاترين قاليباف

 

 اعتماد-مهشيد ستوده : قاليباف تنها مانده است. اصولگرايان معتدل پشت روحاني، اصولگرايان تندرو پشت رييسي و اصولگرايان سنتي پشت ميرسليم هستند. او هيچ سهمي از كلمه‌اي به نام «حمايت» در جامعه اصولگرايي ندارد. سهم اندكي هم كه در گذشته داشته حالا به سبد راي رقبايش رفته و روزها را براي او سخت‌تر كرده است. تندروي‌هايش در مناظره‌هاي انتخاباتي صداي اصولگرايان را هم در آورده است تا او در جامعه اصولگرايي صفت «تنهاترين» را با خود داشته باشد. اصولگرايي اين روزها تكه تكه شده است. اصولگرايان سنتي، اصولگرايان معتدل و اصولگرايان تندرو تقسيم‌بندي ظاهري اين روزهاي اصولگرايان هستند اما همين تقسيم بندي‌هاي اصلي هم در نهايت به چندين زيرمجموعه ديگر تقسيم شده‌اند؛ زيرمجموعه‌هايي كه نه تنها از مجموعه خودشان حرف شنوي ندارند بلكه در ميان خودشان هم پر از اختلاف شده‌اند. كار از دوره محمود احمدي‌نژاد هم سخت‌تر شد. روزهايي كه احمدي‌نژاد مرد مورد حمايت جامعه اصولگرايي با آنچه اصولگرايان مي‌خواستند تفاوت‌هاي چشمگيري پيدا كرد و همين موضوع هم سرعت چند دسته شدن اصولگرايان را بيشتر كرد. حالا اما اصولگرايان در روزهاي سخت‌تري به سر مي‌برند. انتخابات رياست‌جمهوري پيشين را باختند و پس از آن هم انتخابات مجلس را در سخت‌ترين شكل ممكن به حريف باختند همين هم شد كه تمام تلاش‌شان را كردند تا شايد اين‌بار بتوانند به يك گزينه واحد برسند. سازوكار جمنا كه راه‌اندازي شد همه‌چيز از ابتدا مشخص بود. واضح بود كه اصولگراياني كه در تمام اين سال‌ها نتوانسته بودند به يك گزينه واحد برسند در روزهايي كه شرايط آنها سخت‌تر هم شده نخواهند توانست به يك گزينه واحد برسند. با اين همه تمام تلاش‌شان را كردند تا با يك گزينه دهان پر كن به ميدان بيايند. گزينه مورد نظر هم «ابراهيم رييسي» بود؛ مردي كه براي اصولگرايان مي‌توانست يك گزينه مناسب باشد.

چرا قاليباف نه؟

اما در ميان بدشانس‌ترين چهره‌هاي اصولگرا كه سوداي رياست‌جمهوري در سر داشتند، محمدباقر قاليباف از همه بدشانس‌تر بود. نه 84 و نه 92 او چهره محبوب دولتي‌ها نبود. اين‌بار اما در روزهايي كه بسياري اين تحليل را داشتند كه اصولگرايان چهره‌اي براي انتخابات رياست‌جمهوري ندارند، قاليباف اين انتظار را داشت تا او چهره مورد حمايت اصولگرايان در اين انتخابات شود. با اين همه وحشت باخت دوباره در انتخابات اصولگرايان را از انتخاب يك چهره تكراري شكست خورده در دو انتخابات واداشت و همين باعث شد تا آنها سراغ چهره‌اي جديد همچون ابراهيم رييسي بروند؛ فردي كه شايد بتواند در مناظره‌هاي انتخاباتي و وعده‌هايش آنقدر بدرخشد كه براي انتخابات شانس داشته باشد. هر چند كه قاليباف هم جزو پنج كانديداي ابتدايي جمنا بود اما ناگفته مشخص بود كه براي جمنا «رييسي» اهميتي بيش از «قاليباف» دارد. همين هم شد كه قاليباف شد مرد تنهاي اصولگرايي.

حمايت جبهه پايداري و برخي مراجع از رييسي

شوك ديگري كه به قاليباف وارد شد حمايت‌هاي ساير جريان‌هاي اصولگرا از ابراهيم رييسي رقيب درون جناحي او بود. بعد از آنكه قاليباف براي سخنراني انتخاباتي به قم رفت و مراجع آنچنان تمايلي براي ديدار با او نشان ندادند و سخنراني‌هايش در اين شهر با سردي كامل برگزار شد، برخي از مراجع تقليد و جامعه مدرسين حوزه علميه قم هم ترجيح دادند از ابراهيم رييسي حمايت كنند. اين اما پايان روزهاي بي‌حمايتي قاليباف نبود. جبهه پايداري تنها گروهي بود كه قاليباف هنوز اندك اميدي به حمايت از سوي آنها داشت آن هم در شرايطي كه نگاه‌ها، اظهارات و وعده‌هايش شباهت عجيبي به آنها پيدا كرده بود. ديروز اما جبهه پايداري هم ابراهيم رييسي را «اصلح» دانست. كار به همين جا ختم نشد و مرتضي آقاتهراني، دبيركل جبهه پايداري هم در يك سخنراني تند و تيز گفت: «سيره اهل‌بيت به ما گوشزد مي‌كند تحت هر شرايطي دنبال معرفي اصلح باشيم و از آن حمايت كنيم از طرفي ديگر صالح اگر براي اصلح كنار نرود خائن است. مشكل ما اين است كه بعضي مواقع چند نفر صالح در برابر هم قرار مي‌گيرند، اصلح را بايد به ميدان كشيد.» وي گفت: «دولتي بايد انتخاب شود كه برنامه داشته و درصدد اجراي مطالبات و خواسته‌هاي مقام معظم رهبري باشد. اگر مقام معظم رهبري در برخي جاها كوتاه مي‌آيند تقصير ما و مسوولان است». دبيركل جبهه پايداري انقلاب اسلامي تصريح كرد: «مسوولي كه انتخاب مي‌شود بايد بداند رهبر چه مطالباتي دارد و چه مي‌خواهد، بايد به مردم دلخوش كرد نه امريكا چرا كه امريكا هيچگاه در دشمني با ما كوتاه نيامده و ملاحظه آقايان را نيز نمي‌كند.» اظهارات تند و تيز آقاتهراني تنها بخشي از عصبانيت و آشفتگي جريان اصولگرايي را از محمدباقر قاليباف نشان مي‌دهد آن هم درست در روزهايي كه قاليباف با وعده‌ها در تلاش است تا راي بيشتري از ابراهيم رييسي كسب كند. از سوي ديگر اما جعفر فرجي، معاون هماهنگي اقشار ستاد رييسي هم در مورد وعده‌هاي قاليباف نوشت: «قاليباف از سال ۸۴ تا الان در نظرسنجي‌ها حدود 20 درصد راي دارد و هركاري در طول اين ساليان كرد و هر اقدامي كرد راي منفي‌اش بيشتر شد و اين درصد هيچگاه بالا نيامد و نخواهد آمد، دليلش ساده است. جماعتي كه اين دور قاليباف را آوردند در حقش خيانت كردند. اگر او چند سال بي‌سروصدا كناري مي‌ماند ممكن بود بتواند در آينده نزديك، طلسم 20 درصد نظرسنجي‌هايش را باطل كند.»

روياي 12 ساله قاليباف

روياي محمدباقر قاليباف براي رسيدن به پاستور حالا 12 ساله شده است. اين 12 سال با دوبار تلاش ناكام همراه بوده و اين روزها اين تلاش‌ها وارد سومين مرتبه خود شده است. تنها ماندن قاليباف در ميان جريان اصولگرايي اما شرايط را براي «ناكام» ماندن اين مرتبه سوم هم تا اندازه زيادي هموار كرده است. قاليباف حتي به اندازه دوره‌هاي پيشين هم حمايت ندارد. شعارهايش در زمينه افزايش يارانه‌هاي نقدي و ايجاد اشتغال حتي صداي علي لاريجاني را كه روزگاري با سياست‌هاي او همراه بود در آورده است. اصولگرايان تندرو هم پشت او را خالي كرده‌اند و اصولگرايان سنتي همچون موتلفه هم از سياست‌ها و اظهارات او ناراضي است. اگر در دوره پيشين بسياري در تلاش بودند تا ساير كانديداهاي اصولگرا به نفع قاليباف كنار بروند اين روزها همه در تلاش هستند تا قاليباف كنار برود. كنار رفتن اما آنچنان در روحيات و رفتارهاي قاليباف به چشم نمي‌آيد. قاليباف كنار نرود و رييسي هم بماند بعيد به نظر مي‌رسد كه تكه پاره‌هاي اصولگرايي ديگر آنقدر بزرگ باشد كه بتوان آنها را جمع كرد.