- کاظم صدیقی فردا در این مراسم سخنرانی می کند + تصویر
- مراسم ترحیم زهرا شجاعی با حضور سیدمحمد خاتمی (عکس)
- آیا افغانستانی های مقیم ایران، تابعیت می خرند؟
- مرگ جو لیبرمن، سناتور ضدایرانی آمریکایی
- اتفاقی که پایان حیات سیاسی قالیباف را رقم زد!
- قرائی مقدم: کوچک شدن طبقه متوسط؛ مهمترین تغییر اجتماعی سال ۱۴۰۲/ جامعه ایران دیگر یک جامعه سنتی نیست
- روایت نشریه اماراتی از جزئیات مذاکرات محرمانه ایران و امریکا
جمهوريت-دکتر عباس خلجی استاد دانشگاه : حسن روحانی اکنون رئیس جمهور اسلامی ایران است. بر اساس قانون اساسی هر رئیس جمهوری بنا به جایگاه و مسئولیت های حقوقی مندرج در قانون اساسی چندین مسئولیت جانبی مهم نیز بر عهده دارد که یکی از آنها ریاست بر شورای عالی امنیت ملی است.
بر این مبنای حقوقی و جایگاه قانونی رئیس جمهور دبیر شورای عالی امنیت ملی را انتخاب و با صدور حکم رسمی منصوب می کند. در واقع، در دبیر به مثابه دستیار رئیس جمهور در شورای عالی امنیت ملی ایفای نقش و عمل می کند.
حال سخن روحانی مبنی بر این که تصمیم گیری درباره حملات موشکی به مقر تروریست های داعش در دیرالزور سوریه در حوزه امنیت ملی قرار دارد، از این جایگاه حقوقی قابل درک است.
دکتر حسن روحانی شامگاه سه شنبه در ضیافت افطار با علما و روحانیون گفت :
«ما اگر تصمیمی می گیریم که به یک مکانی موشک بزنیم، این تصمیمات در حوزه امنیت ملی ما قرار دارد.
اقدامی که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای آماده کردن موشک و پرتاب آن به نقاطی که سران داعش در دیرالزور بودند، انجام داد تصمیم فرد یا یک رکن نظامی نیست، بلکه این گونه تصمیمات در شورای عالی امنیت ملی اتخاذ می شود و این در حالی است که شورای عالی امنیت ملی بعد از حادثه تروریستی تهران در حرم امام راحل و مجلس شورای اسلامی برای پاسخ به تروریست ها اختیاراتی را به نیروهای مسلح داد که بیش از این اقدام اخیر بود.»
بنابراین، در چارچوب قانون اساسی و بر اساس آیین نامه های رسمی دفاعی و امنیتی کشور، همواره برای تامین امنیت ملی و در صورت نیاز به هر گونه اقدام اطلاعاتی، امنیتی و نظامی علیه دشمنان داخلی و خارجی که در حوزه امنیت ملی تعریف می شود، ابتدا موضوع در شورای عالی امنیت ملی مطرح می گردد و پس از بحث و بررسی دقیق کارشناسی و اظهار نظر مقامات مسئول اقدام لازم و متناسب با موضوع تصویب و ابلاغ می شود.
البته طبیعی است که اجرای مصوبات شورای عالی امنیت ملی نیازمند کسب نظر فرماندهی کل قوا است و در صورت تایید وی این مصوبات برای اجرا به سلسله مراتب نظامی و امنیتی مرتبط ابلاغ می شود.
پس اگر شخص رئیس جمهور و دولت وی نقشی در تصمیم گیری های حوزه امنیت ملی نداشته باشند، مسئولیت مهمی چون ریاست بر شورای عالی امنیت ملی امری مهمل و بیهوده است و بدیهی است که قانون گذار امر بیهوده ای تایید و تصویب نمی کند. حتی در این صورت، اصل فلسفه وجودی شورای عالی امنیت ملی زیر سوال می رود و ریاست رئیس جمهور در آن بلاموضوع می شود. یعنی در صورتی که سلسله مراتب نظامی این حق را داشته باشند که بدون اطلاع شورای عالی امنیت ملی و رئیس آن به اقدام نظامی - آن هم از نوع شلیک موشک دوربرد به یک کشور خارجی – مبادرت ورزند، دیگر رئیس جمهور هیچ گونه مسئولیت قانونی در قبال چنین اقدامی و البته پیامدهای داخلی و خارجی آن نداشته و نخواهد داشت. بدیهی است که چنین تصوری با عقل سلیم و مبانی قانون اساسی و قوانین عادی کشور ناسازگار است.
به طور طبیعی مسئولیت پیگیری مسایل سیاسی و دیپلماتیک چنین فرایندی که بدون اطلاع رئیس جمهور به عنوان رئیس شورای عالی امنیت ملی صورت می گیرد، هرگز بر عهده دولت و وزارت امور خارجه و سایر مجاری رسمی دپیلماتیک کشور نخواهد بود. در واقع، رئیس جمهور به عنوان رئیس شورای عالی امنیت ملی فقط و فقط در قبال مصوبات شورای عالی امنیت ملی مسئولیت قانونی دارد و البته باید پاسخگوی پیامدهای سیاسی، اجتماعی، و اقتصادی آن باشد.
حال برخی که با صدور بیانیه حماسی نقش رئیس جمهور محترم را در فرایند حملات موشکی نفی می کنند، باید به این پرسش بنیادی پاسخ دهند که تصویب حملات موشکی در شورای عالی امنیت ملی و سپس هماهنگی سیاسی و دیپلماتیک منطقه ای و جهانی آن بدون اطلاع حسن روحانی به عنوان رئیس شورای عالی امنیت ملی و سایر ارکان رسمی دولت روحانی مانند وزارت امور خارجه و سفارت خانه های ایران در روسیه و عراق و سوریه و ... چگونه صورت پذیرفته است؟
آیا چنین فرضی شائبه حاکمیت دوگانه در نظام جمهوری اسلامی ایران را القا نمی کند؟
لینک کپی شد
نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۲
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۰
مقاله دکتر عباس خلجی تفره رفتن از واقعیت را به طور ضمنی با خود داشت ایشان بلاخره نگفتند آقای روحانی چه نقشی داشته اصلا نقشی داشته یا نه بلاخره ایشان وشورای عالی امنیت ملی دستوری مرتبط صادر کرده یانه
اگر مخالفت کرده باشد چه
نظر شما