- آیتالله جوادی آملی: اگر مردم گرفتار فقر بشوند، دین از بین خواهد رفت/ آبروریزی پیش زن و بچه قابل تحمل نیست
- مقام سپاه: ۵ ساعت قبل از شروع عملیات علیه اسرائیل از خاک ایران، به کشورها خبر دادیم
- واکنش ایران به خبر آسیب دیدن سامانه های پدافندی در اصفهان
- امیرعبداللهیان: سلاح های مورد استفاده در اصفهان، بیشتر اسباب بازی بچه ها بود
- بمباران سنگین مقر الحشد الشعبی در عراق توسط اسرائیل
- روایت عجیب سیدحسن خمینی از درگذشت پدر و عمویش
- بایدن در حال بررسی گزینه احیای برجام است
- روایت CNN از نتیجه حمله ریزپرنده ها به پایگاه شکاری اصفهان (تصویر)
- حضور خاتمی، سیدحسن خمینی، جهانگیری و علی دایی در مراسم ترحیم همسر مهرعلیزاده (تصاویر)
عباس سلیمی نمین طی یادداشتی به مناسبت درگذشت داوود احمدی نژاد به بیان خاطره ای از او پرداخت.سلیمی نمین مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران آورده است:خاطره آخرین دیدار با داوود احمدینژاد قبل از ابتلا به بیماریاش را هرگز فراموش نمیکنم. او که زمانی از من دلآزده بود که چرا در سال 84 از نامزدی ریاستجمهوری برادرش حمایت نکردم، در اواسط دولت دهم با هماهنگی قبلی به دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران که آن زمان در خیابان ایرانشهر بود آمد؛ او را بسیار رنجور و ناراحت یافتم. آمده بود تا نسخهای از نامهنگاریها به آقای مشایی، که افشاگر بازیهای دوگانه وی در دوران تصدی سازمان میراث فرهنگی بود، را در اختیار گیرد و برای مقابله مؤثرتر با حلقه پرمسئله احاطهکننده برادرش نیز با من مشورت کند.وی آقای مشایی را عامل اصلی تغییر ترکیب اطرافیان متصل به رئیس دولت دهم میدانست؛ از درگیری فیزیکیاش با وی برایم سخن گفت و این که بسیار نگران تحرکات آینده این جریان است؛زیرا این جریان توانسته افراد پرمسئلهای چون رحیمی، مرتضوی و ... را از جبهه مقابل به جمع نزدیکان رئیسجمهور درآورد. از حاج داوود خواستم مسائل را یکسویه تحلیل نکند و این که برادرش نزدیک به نیمی از کابینه که عمدتا پرکارترین و صدیقترین وزرا بودند را قربانی فردی چون مشایی کرد نمیتواند صرفاً ناشی از زمزمه شیطانی یکسویه باشد؛ صادقانه این سخن را پذیرفت.
چهره ملول و درهمریخته وی هنگام ترک دفترم هنوز به صورت شفافی در ذهنم هست. او رفت و در نهایت به این جمعبندی رسید که با برادری که مسیرش را تغییر داده نمیتواند کار کند؛ از همه موهبتهای دنیایی در کنار برادر رئیسجمهور بودن دست کشید و بر مواضع حقطلبانهاش پای فشرد که نتیجهاش کاملاً روشن بود: کنار گذاشته شدن! به یاد این جمله دلسوزانه رهبری خطاب به رئیس دولت دهم افتادم: " انتصاب جناب آقای اسفندیار رحیممشایی به معاونت رئیسجمهور بر خلاف مصلحت جنابعالی و دولت و موجب اختلاف و سرخوردگی میان علاقهمندان به شما است" . هرچند در نهایت آقای محمود احمدینژاد با فاصله زمانی مجبور شد حکم معاون اولی آقای مشایی را لغو کند، اما متأسفانه مسئولیتهای عدیدهای به وی واگذار کرد که قدرتش از معاون اول نیز برتر شد و این موضوع افراد دلسوزی چون حاجداوود را به شدت رنج میداد. میدانداری افرادی ناصادق منجر به محروم شدن رئیسجمهور وقت از افراد دلسوز در حلقه نزدیک به خود شد. این برادر کنج عزلت گزید و با بیماری سخت دست به گریبان شد، اما از عهد و پیمان خود با آرمانهای انقلاب اسلامی هرگز عدول نکرد؛ روحش شاد و قرین رحمت واسعه خداوند باد!
لینک کپی شد
نظر شما