ضرورت گفتمان بین نسلی: چقدر در جذب "نسل سوم و چهارم انقلاب" موفق بوده ایم؟

این روزها بیش از هر زمان دیگری نیازی جدی به ایجاد گفتمانی مشترک با جوانان و نوجوانان نسل سوم و چهارم انقلاب حس می شود و باید پیش از اینکه شکاف ایجاد شده باعث بحران های جدی تری شود باید سعی در بازتعریف بسیاری از مفاهیم و رسیدن به درکی مشترک با نسل جوان تر داشت.

نواندیش-رضا امیری: این روزها بیش از هر زمان دیگری نیازی جدی به ایجاد گفتمانی مشترک با جوانان و نوجوانان نسل سوم و چهارم انقلاب حس می شود و باید پیش از اینکه شکاف ایجاد شده باعث بحران های جدی تری شود باید سعی در بازتعریف بسیاری از مفاهیم و رسیدن به درکی مشترک با نسل جوان تر داشت.

اعتراضات اخیر فارغ از کم و کیف آن یک موضوع را به وضوح نشان داد و آن چیزی جز شکاف نسلی نیود. بنابه گفته های رسمی اکثر افراد شرکت کننده در ناآرامی های اخیر که بعضا دست به رفتارهای ناشایست نیز زدند متعلق به رده سنی 20 تا 25 سال یعنی نسل سوم انقلاب بودند. نسلی که به دور از هیاهو جنگ و مفاهیم انقلابی سه دهه بعد از انقلاب به دنیا آمده و کاملا تربیت شده خود ما هستند.

جدا از علل درگیری آن ها در این ناآرامی ها و بعضا تحت تاثیر قرار گرفتن آنان یا حتی به عنوان مثال آن طور که برخی می گویند رسوخ رسانه های بیگانه یا تهاجم فرهنگی بر ذهن و فکرشان باید قبول کنیم که در جذب این جوانان ناکام بوده و قافیه را به سایرین باخته ایم.

متاسفانه در تمامی سالیان گذشته و علی رغم تاکیذ مقام معظم رهبری بر پرچمداری انقلاب توسط نسل سوم و چهارم کشور ما به جای تلاش در جذب جوانان و رسیدن به یک فهم مشترک با آنان سعی در طرد این سرمایه های ملی داشته و به آنان به چشم تهدید نگریسته ایم. در بسیاری از نهادها و مشاغل دولتی آن ها را به بهانه های بعضا نادرست پس زده و هیچ گاه سعی نکردیم تا این ظرفیت عظیم جوانان را به سیستم جذب نماییم.

خوشمان بیاید یا نه نسل امروز با نسل دهه 50 و 60 متفاوت می اندیشد و این تفاوت نگرش کاملا طبیعی است، بنابراین به جای طرد نسل جدید باید سعی در جذب آنان در سیستم و رسیدن به درک مشترک داشته باشیم، این مهم نیز جز با شنیدن صدای جوانان و فرصت دادن به آنها برای نشان دادن ظرفیت هایشان میسر نخواهد بود.

جعفرزاده پور مدیر گروه جوانان و مناسبات نسلی پژوهشگاه علوم انسانی جهاد دانشگاهی نیز در گفتگو با ایرنا با متهم کردن نسل میانی جامعه به بی تفاوتی نسبت به قشر جوان جامعه می گوید: در دورانی که هویت یابی جوان ها اتفاق می افتد خانواده ها ماموریت ها و مسوولیت های خود را به نهادهای جامعه انتقال داده اند و این نهادها به خوبی از عهده وظایف برنیامده اند.

او همچنین، رسانه ها را به عنوان ابزاری که می توانند تاثیرات زیادی بر روی مخاطبان خود داشته باشند و الگوهای جدیدی معرفی کنند اضافه می کند: تغییر رسانه مخاطب محور به رسانه کاربر محور باعث شده که الگوهایی که در بین جوانان تکثیر پیدا می کند تغییر کند و در نتیجه سبک زندگی نسل های مختلف در جامعه تغییر یابد. از سویی بعد ارزشی و اعتقادی و هنجارهای جوان ها تغییر اساسی نداشته و همه جوان ها اعتقاداتی دارند که در نسل میانی نیز دیده می شود اما در بعد رفتاری آنها تغییرات محسوس است.

در کنار خانواده، نهادهای اجتماعی دیگر از جمله رسانه ملی رسالت خود را به خوبی انجام نداده اند. ذائقه گروه سنی جدید با آنچه در رسانه های داخلی تولید می شود همخوان نیست اینجاست که نسل جدید از رسانه های دیگری استفاده می کند که با هنجارهای کشور ما سازگار نیست. در این راستا می توان به محصولات فرهنگی از نوع موسیقی اشاره کرد که بین آنچه که تولید می شود و آنچه که مورد توجه جوان ها و نوجوان هاست شکاف وجود دارد.

او در ادامه تصریح می کند: علاوه بر رسانه ملی نقش آموزش و پرورش در این حوزه بسیار کمرنگ بوده است. کتاب های درسی باعث تقویت هویت ملی جوان ها نمی شوند و جوان ها احساس تعلق ندارند.

همانطور که این جامعه شناس نیز اشاره نمود شکاف نسلی روز به روز در حال تشدید شدن است و این موضوع می تواند به چالشی مهم و حتی امنیتی تبدیل شود، اما آنچه باید انجام داد نه مقابله یا زیر نظر گرفتن بیشتر آن ها بلکه سعی در ایجاد تعامل و جذب حداکثری آنان در درون سیستم و پایان دادن به ایجاد خودی و غیر خودی نمود.

گزارش خطا