واشنگتن پست بررسی کرد: ترامپ و گزینه ای به نام جنگ با ایران

اکنون شرایط بسیار پیچیده است اگر ترامپ از برجام خارج شود و ایران دست به اقدام متقابل بزند او احتمال اینکه از این اقدام به عنوان بهانه ای برای حمله به ایران استفاده کند زیاد است. از سوی دیگر جایگزین کردن پمپئو با تیلرسون و از همه بدتر صحبت ها مبنی بر ورود جان بولتون به عنوان فردی جنگ طلب همه نشانه هایی از احتمال ورود به جنگی دیگر هستند.

نواندیش: دونالد ترامپ در سال 2015 گفت: "من واقعا در جنگیدن خوب هستم و به نوعی جنگ را دوست دارم. اما تنها زمانی که ما در آن برنده شویم. "

به گزارش نواندیش، واشنگتن پست نوشت: باور ترامپ که جنگهایی که ما برنده شدیم خوب بود در حالیکه جنگهایی که ما از دست داده بودیم بد ممکن است کودکانه باشد اما شما می توانید استدلال کنید که بسیاری از جمهوری خواهان بر این باورند که تقریبا هر جنگی خوب است.

ترامپ به مدت چهارده ماه تقریبا انجام هیچ تجاوز جدیدی را تصویب نکرده است و این ممکن است تعجب برانگیز باشد. اما شواهدی وجود دارد که اعتقاد داشته باشیم که ما می توانیم به سمت یک درگیری نظامی با ایران برویم.

در سال 2003، رئیس جمهور جورج دبلیو بوش و دولت او اصرار داشتند که ما به سادگی هیچ گزینه دیگری جز راه اندازی جنگ نداریم و استدلال می کردند که اگر ما به عراق حمله نکنبم، صدام حسین قطعا با زرادخانه گسترده ای از سلاح های وحشتناک به ما حمله می کرد. در اولین روزهای جنگ، با عکس های هیجان انگیز از اخبار ارتش آمریکا که ارتش صدام حسین را نابود می کرد، احساس پیروزی می کردند و همه کسانی که مخالف ان جنگ بودند تحقیر می شدند. شک و تردید آنها در مورد توانایی آمریکا برای بازسازی جهان از طریق استفاده از نیروی نظامی یک بار برای همه ثابت شده است.

هزينه ها حيرت زده بود: هزاران دلار خرج شد، هزاران كشته آمريكايي كشته و ده ها هزار زخمي جسمی و روحی بر جا ماند. از آن طرف نیز صدها هزار عراقي كشته، داعش ظهور کرد و نفوذ ایران در عراق گسترش یافت.

همه ی این هزینه ها به خاطر ضعف روانی مردی به نام جرج بوش اتفاق افتاد، مردی که ترکیب مرگباری از جاه طلبی و غرور بود: او معتقد بود که جنگ نه تنها سریع و آسان خواهد بود، بلکه زمانی که صدام حسین به زانو درآمد، موجی از آزادی در سرتاسر خاورمیانه جاری خواهد شد.

دیک چنی معاون رئیس جمهور نیز کمتر از یک هفته قبل از شروع جنگ و در جمله ای کوتاه گفت که آزادی به دور از همه منطقه گسترش می یابد.

ترامپ به شکل عجیبی به بوش شبیه است و حتی از برخی جهات از او نیز بد تر است. بد تر اینکه خیلی ها نیز در اطراف او خواهان جنگ با ایران هستند.

انجام آنچه که اوباما قادر به انجام آن نبوده است، یکی از انگیزه های قدرتمند ترامپ است. ترامپ در ماه آوریل دستور داد تا یک فرودگاه در سوریه در پاسخ به حمله سلاح های شیمیایی به غیر نظامیان توسط دولت بشار اسد؛ بمباران شود، در حالی که اوباما گفته بود استفاده از سلاح های شیمیایی یک خط قرمز است، اما هیچ اقدامی صورت نداده بود.

ما نمی دانیم که آیا ترامپ به سایر درس های مهم عراق دست پیدا کرده است: این حمله ها به طور ناگهانی نتایجی را که پیش بینی نکرده اید، ایجاد می کند. این خوش بینی ناخوشایند می تواند مرگبار باشد؛و اینکه ضربه زدن به ایران ممکن است تنها به ایجاد یک گروه افراطی دیگر منجر شود.

به نظر می رسد که ترامپ به طور گسترده ای از این مسائل درس گرفته که از این امر می بایست اجتناب شود. ترامپ در سال گذشته در مورد افغانستان گفت: "ما دوباره کشور سازی نمی کنیم." "ما تروریست ها را می کشیم." اما او این کار را انجام داد در حالی که تأیید کرد که ما برای همیشه در افغانستان خواهیم ماند. پس تفاوت چیست؟ علاوه بر این، نگرانی وی در مورد ساختن ملت، لزوما به غفلت از اقدام نظامی نمی انجامد.

تناقض ترامپ از توافق هسته ای ایران است که به نظر می رسد تنها به درک بهتر آن مربوط می شود که می تواند یک آتشسوزی را لمس کند. تا کنون او توسط مشاورانش محدود شده است تا از برجام خارج نشود اما هیچ تضمینی نیست که او در ماه می دست به این اقدام نزند.

از سوی اکنون در جنگ سرد میان سعودی ها و ایران ما سمت عربستان ایستاده ایم و ایجاد یک درگیری محدود می تواند بهانه خوبی برای ورود به جنگ باشد. به هر حال ما امیدواریم که ترامپ درک کند یک اقدام نظامی دیگر چه هزینه های وحشتناکی خواهد داشت.

به هر حال آنچه مسلم است ترامپ به جنگ با ایران به صورت یک گزینه نگاه می کند اما به نظر می رسد نسبت به آن شک و تردید شدیدی دارد.

گزارش خطا