تحرکات مشکوک علیه رأی ملت

ابراهیم بهشتی، دبیر گروه سیاسی روزنامه ایران در شماره امروز این روزنامه نوشت:

همزمان با شدت گرفتن فشارهای خارجی، به نظر می‌رسد جبهه داخلی مخالفان دولت هم فرصت را مغتنم شمرده تا از آب گل آلود فعلی ماهی جناحی خود را صید کنند. برخلاف انتظارها برای همراهی ملی با دولت، جبهه مخالفان نه تنها باری از دوش آن برنمی‌دارند بلکه با خبرسازی‌ها، حاشیه‌سازی‌ها، اتهامات و اظهار نظرهای مشکوک، وقت و ذهن دولتمردان را نیز به خود مشغول می‌کنند و برخی اظهار نگرانی‌ها از سوی کارشناسان و هشدارهای آنها نسبت به خطر پوپولیسم توأم با رادیکالیسم را جدی می‌نمایند. بخصوص که عمده جبهه مخالفان هم حامیان سابق محمود احمدی‌نژاد هستند. مصطفی‌هاشمی طبا از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم با بیان اینکه پوپولیسم به این سادگی از بین نمی‌رود و باعث ایجاد خطرات بزرگ برای جمهوری اسلامی است، گفته است: «احمدی‌نژادی‌ها در قیافه‌های مختلف هستند ولی مسیر حرکت و سیاست‌شان یکی است. هیچ بعید نیست که در انتخابات 1400 کسی بیاید یکسری حرف‌های جذاب بزند و توده‌های مردم را به سمت خودش بکشاند. بخصوص که صلاحیت‌ها را هم شورای نگهبان تأیید می‌کند.»

محور برجسته تحلیل‌ها و اظهارنظرهای این طیف از فعالان سیاسی که البته گاهی برخی نظامی‌ها هم به مدد آنها می‌شتابند، القای این گزاره است که دولت مسبب همه مشکلات موجود است و لذا حکم به ناکارآمدی آن می‌دهند. چنانکه مجتبی ذوالنوری نماینده قم و طراح استیضاح رئیس جمهوری دیروز  در گفت‌وگو با خبرآنلاین دولت را مقصر همه مشکلات دانسته و گفته است: «همه چیز دست دولت است شما از دولت و بانک مرکزی دعوت کنید من حاضرم با آنها مناظره کنم. دولت خودش عامل افزایش قیمت ارزهای خارجی شد؛ من این را ثابت می‌کنم. با افزایش ارز قدرت خرید مردم به یک سوم و یک چهارم رسید و مقصر آن دولت است. من با سند این را ثابت می‌کنم. دولت برای این‌کاری که انجام می‌دهد اهدافی دارد و من آن اهداف را می‌دانم اما بیان نمی‌کنم.»

البته کسی منکر برخی ضعف‌ها و سوءمدیریت‌ها در بدنه اجرایی کشور نیست چنان که این مهم درباره سایر قوا و نهادهای دیگر حاکمیتی هم صدق می‌کند. اما سؤال این است که آیا راهکار برون رفت از وضعیت فعلی متوسل شدن به استیضاح رئیس جمهوری و سرکوفت زدن به مردم بابت انتخاب خود پای صندوق‌های رأی است؟ روز سه‌شنبه سردار نقدی در گفت‌وگویی با فارس مردم را به خاطر رأیی که به صندوق انداخته‌اند مورد انتقاد قرار داد و گفت: « خودمان رأی داده‌ایم نمی‌شود موقع رأی دادن بی مبالاتی کنیم و بعد از کسی دیگر بخواهیم مشکلات ما را حل کند.» روز گذشته سردار حاجی‌زاده فرمانده هوافضای سپاه هم تعبیری به همین مضمون داشت و خطاب به مردم گفت که  باید در انتخاب خود تجدید نظر کنید: «معتقدم اگر می‌خواهیم اهداف جامعه اسلامی و آرمان‌های آن محقق شود، باید در انتخاب‌های خود تجدید نظر کنیم... اگر امروز به وضع اقتصادی اعتراض داریم، قصور و تقصیر متوجه خود ماست، چون به کسانی رأی دادیم که به‌دنبال سراب دیپلماتیک برای حل مشکلات اقتصادی کشور بودند.» حکم دادن‌های برخی چهره‌های غیرسیاسی خطاب به مردم مبنی بر تجدیدنظر در انتخاب خود معلوم نیست چه هدفی را دنبال می‌کند آیا منظور آماده‌سازی مردم برای انتخابات پیش‌روست یا ناظر به برخی گزاره‌های نامعلوم و خطرناک دیگر است که البته پیش از این از سوی رهبر معظم انقلاب صریحاً نهی شد. آنجا که ایشان 22 مرداد در دیدار مردمی گفتند: «برخی به اسم اینکه طرفدار ضعفا هستیم و می‌خواهیم اوضاع را درست کنیم، خودشان ملتفت نیستند اما عملاً در چارچوب نقشه دشمن حرف می‌زنند و اقدام می‌کنند. آنها که می‌گویند دولت باید برکنار شود، در نقشه دشمن نقش آفرین هستند. دولت باید سر کار بماند و با قدرت، وظایف خود را در حل مشکلات انجام دهد.» اگر چنین انگیزه‌هایی در بین مطرح کنندگان انتخابات زودهنگام وجود داشته باشد آنگاه گمانه‌های مختلف دیگری نیز به ذهن متبادر خواهد شد و چه‌بسا معلوم شود که چرا با وجود تأکیدهای مکرر مسئولان عالی نظام مبنی بر همکاری ملی و کمک به دولت، برخی جریان‌ها یا نهادها همچنان در خلاف این مسیر حرکت می‌کنند. از یکسو بر دولت خرده می‌گیرند و آن را متهم به ناکارآمدی می‌کنند و همزمان در مقابل برنامه‌ها و لوایح مختلف دولت هم شمشیر از رو می‌بندند و با توسل به شیوه‌های گوناگون همچون تهدیدهای پیامکی مانع از تحقق این برنامه‌ها و منویات می‌شوند. این طیف از کنشگران سیاسی در حالی رویکرد دیپلماتیک دولت به حوزه سیاست خارجی را به باد انتقاد می‌گیرند و حکم به راهکارهای شعاری می‌دهند که گویی از یاد برده‌اند رویکردهای مورد حمایت آنها در دولت‌های نهم و دهم  مسبب وضع تحریم‌های خانمان برانداز علیه مردم ایران شده بود. آنها

اگر چه از شکست بدخواهان ایران در نشست «ورشو» ذوق زده می‌شوند و به موفقیت نشست «سوچی» مباحات می‌کنند اما ابا دارند اعتراف کنند که این موفقیت‌ها چه بسا حاصل رویکرد همان سیاست اعتدالی دولت در حوزه سیاست خارجی است و اگرنه در دولت مورد حمایت آنها که امضای چین و روسیه هم پای قطعنامه‌های ضد ایرانی شورای امنیت سازمان ملل ثبت شده بود.

 اما تلاش برای کم اثر کردن یا بی اعتبار کردن صندوق رأی هم از سوی جبهه مخالفان درخور تأمل و البته نگران کننده است. گویی «میزان رأی ملت است» تاریخ مصرفی داشته که به پایان رسیده یا تنها زمانی رأی ملت میزان است که نتیجه انتخابات هم به کام آنها باشد. گذشته از این اگر انتخاب مردم پای صندوق رأی اشتباه بوده است، چه تضمینی هست که آنها در انتخابات پیش رو دوباره اشتباه نکنند؟ به تعبیر دیگر اگر در انتخابات پیش‌رو مردم باز هم رقبا را بر آنها ترجیح دادند تکلیف چیست؟ گذشته از برخی گزاره‌های ناصواب و نامیمون که اساساً نباید به آنها فکر کرد-  چنان که روز گذشته مجتبی ذوالنور نماینده قم و طراح استیضاح رئیس جمهوری شائبه تشکیل دولت نظامی و کودتا را صراحتاً رد کرد-  باید تصریح کنیم که گریزی از انتخابات و تن دادن به رأی اکثریت نیست چه موافق منتخب مردم باشیم چه نباشیم.

تأکیدات اخیر حسن روحانی مبنی بر اهمیت صندوق رأی شاید ناظر بر همین قبیل اظهار نظرها و چه بسا برنامه‌ریزی‌های پشت پرده و محفلی باشد که یادآور می‌شود هر تغییری هم باید از گذر صندوق رأی و در زمان مقرر خود باشد. به هر روی اگر چه مخالفت‌ها با دولت تازگی ندارد و شدت گرفتن هجمه‌ها چه بسا در حکم فضاسازی‌های انتخاباتی باشد اما برخی اظهار نظرهای نسنجیده بار معنایی خاصی دارند و گمانه‌ها و تحلیل‌هایی را به دنبال می‌آورند که دقت در آنها چه بسا نیازمند توضیح و تصحیح از سوی  گویندگان باشد.