" مردم شاید اجازه نداشته باشند، ولی حق دارند آقای مسئول!"

این مردم به همان حقی که در انتخابات شرکت می کنند به همان حقی که این انقلاب را به سرانجام رساندند به همان حقی که فرزندان خود را تقدیم آن کردند امروز هم حق دارند اظهار نظر کنند حتی اگر گروهی به مذاقشان خوش نیاید، مردم شاید اجازه نه ولی حق دارند، آقای مسئول!

نواندیش- رضا امیری: دیگر فکر می کنم همه ما حداقل روزی سه وعده نام FATF، CFT، پالرمو را شنیده باشیم به طوری که ملکه ذهن همه مان شده باشد، اما روز گذشته یکی از اعضای محترم مجمع تشخیص مصلحت نظام مطالبی را عنوان کردند که جای تعجب و تامل بسیار دارد.

این عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با اشاره به اعمال فشارهایی که به تصمیم‌گیران کشور جهت بررسی کنوانسون‌های زیرمجموعه FATF اعمال می‌شود، گفت: چطور بسیاری از مردم به خودشان اجازه می‌دهند که به نمایندگان مجلس و اعضای شورای نگهبان یا مجمع تشخیص مصلحت نظام تکلیف کنند که این کار را بکنید یا نکنید؟ البته ما به مردم‌مان حق می‌دهیم که دغدغه مسائل نظام وآنچه در جریان تصمیم‌گیری کشور است را داشته باشند چرا که زخم خورده‌اند و این زخم خوردن‌ها موجب حساسیت آن‌ها شده اما آیا نباید به ساختاری که نظام ایجاد کرده اعتماد کنند؟

مصاحبه ایشان مفصل تر از این یک پاراگراف است، اما در مورد همین چند خط می توان نکات بسیاری را خدمت این مسئول بزرگوار عرض کرد. در مورد اینکه FATF یک موضوع تخصصی است و باید توسط متخصصین مربوط بررسی شود صحبت متین و بسیار ارزشمندی است که اتفاقا حرف دل بنده هم هست، بسیاری سال ها است فریاد سر داده اند که بزرگواران برای تشریح اینگونه لوایح یا حتی موضوعات تخصصی مثل برجام کار را به متولیان بسپاریم و اینقدر هر مقامی به صرف داشتن یک مسئولیت خودش را محق به اظهار نظر نداند، کاش ایشان این تذکر را پیش از این که به مردم دهند به برخی از دوستان بدهند که از حوزه برجام گرفته تا اف ای تی اف خودشان را علامه دهر می پندارند و حتی حرف بانیان و متخصصین این حوزه ها را نمی پذیرند! چطور می شود که اگر فردی مخالف نظر ما را داشته باشد نظرش را تخصصی ندانیم و او را صاحب حق نپنداریم، اما برای هم نظران خود رویکرد متنقاضی پیش گیریم؟

دوم باید پرسید که اصلا چه کسی FATF را وارد سفره مردم کرد؟ جز این بود که گروهی از روی دعواهای سیاسی هر جا نشستند از این لایحه گفتند چه آن ها که آن را عامل از دست رفتن استقلال و بدبختی دانستند و چه آن ها که این لایحه را مایه خوشبختی و عجب آن که هر دو گروه هم در مصاحبه های خود مردم را خطاب قرار می دادند. این نمی شود که نزدیک به یک سال بر سر یک موضوع نتوانیم به اجماع نظر برسیم مدام به سر و کله هم بزنیم مردم را عاصی کنیم و حالا به آن ها بگوییم به شما ارتباطی ندارد ساکت! اگر ارتباطی نداشت چرا آن را به سطح کوچه و خیابان کشاندیم؟

سوم ایشان از مردم گلایه دارند که چرا به ساختاری که نظام ایجاد کرده اعتماد نمی کنند؟ چرا باید اعتماد کنند؟ در تمام مدت این دعواها مدام نام کذایی این لایحه را تکرار کردیم یه عده مدام بر بوق مخالفت دمیدند اما همین ها حاضر نیستند در رسانه ملی رک و راست رو به روی مردم بنشینند و صریحا از مخالفت و دلایل آن بگویند آن وقت با اتخاذ چنین رویکردی چطور می توان انتظار اعتماد داشت؟

و اما نکته آخر این مردم به همان حقی که در انتخابات شرکت می کنند به همان حقی که این انقلاب را به سرانجام رساندند به همان حقی که فرزندان خود را تقدیم آن کردند امروز هم حق دارند اظهار نظر کنند حتی اگر گروهی به مذاقشان خوش نیاید، مردم شاید اجازه نه ولی حق دارند، آقای مسئول!

**مخاطبان گرامی : به شما عزیزان پيشنهاد مى كنيم "مطالب پیشنهادی" زير و

مطالب "وب گردى" و "تازه هاى بازار" در ستون سمت راست صفحه را هم مطالعه كنيد.

گزارش خطا