- ناگفته های عجیب جهانگیری از وضعیت خودرو در ایران
- توماج صالحی به اعدام محکوم شد
- عصبانیت رسانه دولت از طرح نام رئیسی به عنوان عامل بازگشت گشت ارشاد
- کیهان: چرا مسئولان ایران مثل آمریکا و اروپا با بدپوششی دانشجویان برخورد نمی کنند!؟
- درباره محرومیت سیدحسین حسینی و برخورد مومنانه با کاظم صدیقی!
- شیخ حسین انصاریان: نماز جماعت در کشور به خط پایان رسیده است
- اقدام جدید آمریکا علیه سپاه: علیرضا شفیعی نسب، کمیل برادران سلمانی و رضا کاظمیفر تحریم شدند
كيهان نوشت: نشريه «گاردین» هفته گذشته ضمن ارائه گزارشی مفصّل و با ارائه تصاویر متعدد، از زندگی ساختارشکنانه و هیپیگرانه گروهی از جوانان در جنوب ایران پرده برداشت. خبرنگار و عکاس گاردین که برای تهیه این گزارش گویا به برخی از مناطق جنوبی ایران مانند جزایر هرمز، هنگام و لارک سفر کرده، ضمن تعجب و حیرت از حضور چنین افرادی در ایران مینویسد که احتمالا علت جذب این دسته از افراد به سواحل ناشناخته این جزایر، توجه مسئولین ایرانی به سواحل معروفتر و منفک شدن از این مناطق است.
تصاویر گروه یاد شده، حکایت از نوعی سبک زندگی بیبندوبار و لاابالیگرانه با پوششهای نامناسب و ارتباطات غیراخلاقی و اصرار افراد یاد شده بر نمایش این نوع رفتار هنجارشکنانه دارد به نوعی که حتی آنها خود و روابط و رفتارشان را در مقابل دوربین عکاس گاردین پنهان نکرده و به طرز جسارتآمیزی نمایش دادهاند. به نوشته «گاردین» برخی از این افراد که گویا از به اصطلاح شاخهای اینستاگرامی هم محسوب میشوند، اقدام به تدریس و آموزش کودکان محلی کرده که بعضی عکسهای منتشر شده، آموزش برخی سازهای عجیب را به بچههای بومی نشان میدهد.
سبک زندگی این افراد همانند هیپیهایی که در دهه 60 میلادی در آمریکا و غرب ظهور کردند، نادیده گرفتن قوانین و شکستن ضوابط و عرف جامعه از طریق روابط نامشروع و مصرف بیحد و حصر مواد مخدر و پوشیدن لباسهای غیرعادی و... است که در عکسهای منتشره توسط گاردین کاملاً به چشم میخورد.
برخی ایرانیها در شبکههای اجتماعی نیز در واکنش به گزارش «گاردین» و حضور هیپیها در جنوب ایران، آنها را از بچه پولدارهایی بهحساب آوردهاند که در این شرایط سخت، تنها در پی خوشگذرانی و صرف پولهای بادآورده هستند. اگرچه این شاید خوشبینانهترین برداشت از حضور این افراد در سواحل جنوبی ایران باشد، اما آنچه خطرناکتر از حضور خود این افراد در مناطقی از سرزمین ایران بهنظر میرسد، ترویج سبک زندگی نابهنجار و بیبندوبارانه در میان بومیان منطقه و گسترش آن است. در این میان معلوم نیست سازمانها و نهادهای انتظامی و امنیتی و فرهنگی کجا هستند و در قبال این گسترش علنی فساد و فحشاء چه میکنند؟ آیا باید همواره منتظر نشست تا رسانههای خارجی ناگفتههای فرهنگی و اجتماعی این مملکت را برایمان افشاء کنند؟