واكنش تند مسيح مهاجرى به حدادعادل: چرا بايد نظام سلطه از مجلسى كه در ٦ ماه اولش دو تذكر از رهبرى گرفته، بترسد؟

مسيح مهاجرى در سرمقاله جمهورى اسلامى نوشت:

حدود 5 ماه مانده به انتخابات رياست جمهوري 1400 تکاپوي افراد و جناح‌ها براي به چنگ آوردن صندلي دوست‌داشتني رياست جمهوري آغاز شده است.

اصل تکاپو و اينکه افراد و احزاب و جناح‌ها درصدد برآيند معيارهاي مورد نظر خود را در مصاديق موجود جستجو کنند، نوعي دورانديشي است. آغاز زمزمه‌هاي مربوط به انتخابات نيز اگر براساس تشويق مردم به انتخاب اصلح باشد، اقدام پسنديده‌ايست. انتخابات رياست جمهوري به گرم شدن فضاي انتخاباتي نياز دارد تا مردم به صندوق‌هاي رأي استقبال نشان بدهند و فضاحت انتخابات مجلس يازدهم که با ميانگين 40 درصدي برگزار شد، تکرار نشود.

آنچه در کنار اين تکاپوها قابل تأمل و نگران‌کننده است، سخن بعضي از سران جناح‌هاست که از آن بوي تلاش براي تصاحب کرسي رياست جمهوري و به دست گرفتن زمام قوه مجريه کشور حتي به قيمت خرد شدن استخوان‌هاي مردم زير چرخ‌هاي بي‌رحم گراني و فشار اقتصادي به مشام می‌رسد.

يکي از اين افراد، اخيراً گفته است: «معلوم نيست در ماه‌هاي بهمن و اسفند و فروردين و ارديبهشت و خرداد چه اتفاق‌هائي بيفتد و پيوست تبليغاتي دشمن با افکار عمومي چه بکند. مسلماً نظام سلطه راضي نيست ما در انتخابات 1400 دولتي از جنس مجلس داشته باشيم. بعيد نيست که مقداري ارز آزاد کنند يا قولش را بدهند يا با معادلات پولي و مالي بازي کنند و قيمت ارز و سکه پائين بيايد و مردم به يک سمت و سو بروند».

قبل از او نيز بعضي از فعالان جناح اصولگرا همين مطلب را با ادبياتي مشابه به زبان آورده بودند. منظور اين نيست که جناح اصولگرا بداخلاق است و جناح اصلاح‌طلب از اين قبيل بداخلاقي‌ها مبراست. متأسفانه کشور ما به ميدان تاخت و تاز بداخلاق‌هاي سياسي از جناح‌هاي مختلف تبديل شده است. به نظر مي‌رسد براي فعالان سياسي کشور ما آنچه مهم است رسيدن به قدرت به هر قيمتي حتي زيرپا گذاشتن اخلاق و حقوق مردم است. معناي روشن آنچه اين فعال دانه‌درشت جناح سياسي اصولگرا و همسرايان او به زبان آورده‌اند اينست که اگر شرايط جهاني به سمت و سوئي رفت که قيمت ارز و سکه پائين آمد و گشايشي در معيشت مردم کشورمان پيدا شد، مشتاقان رسيدن به صندلي رياست جمهوري بايد نگران شوند، زيرا ممکن است رقيبشان برنده انتخابات رياست جمهوري 1400 شود!

اين طرز تفکر، کاملاً ضدمردمي و به مثابه فروختن مصالح جامعه و منافع مردم به کرسي قدرت است. آنچه موجب تأسف است اينست که اين قبيل سخنان را افراد مدعي انقلابي‌گري با پيراهن بدون يقه و دکمه بسته و محاسن و ظاهري دلسوز براي مردم به زبان مي‌آورند. کساني که به مردم مي‌انديشند و حل مشکلات معيشتي آنها را در دستور کار خود دارند، بايد از کاهش قيمت‌ها و رها شدن مردم از پيچ و خم دشوار زندگي خوشحال شوند نه اينکه به غيب‌گوئي روي آورند و پيشگوئي کنند که ارزان شدن ارز و سکه ممکن است ترفند رقباي ما باشد براي اينکه مردم را به سمت و سوئي که ما نمي‌خواهيم ببرند.

عجيب‌تر اينست که اين افراد، مجلس کنوني را معيار قرار مي‌دهند و مي‌گويند «مسلماً نظام سلطه راضي نيست ما در انتخابات 1400 دولتي از جنس مجلس داشته باشيم». مجلسي که در اولين شش‌ماه عمر خود آنهمه بيراهه رفته که حتي دو بار مورد عتاب آشکار رهبري قرار گرفته که چرا مرتکب خلاف شرع مي‌شود، چگونه مي‌تواند معيار باشد و استکبار چرا بايد از چنين مجلسي بترسد؟ اساساً عملکرد منفي همين مجلس است که شما را نگران انتخابات 1400 کرده است.

شما از شکست ترامپ در انتخابات رياست جمهوري آمريکا زخم خورده‌ايد و چون نمي‌توانيد آشکارا به اين واقعيت اعتراف کنيد، مشکل خودتان را به گردن کاهش قيمت ارز و سکه مي‌اندازيد. نفستان از جاي گرم درمي‌آيد و از زخم‌هاي کاري اقتصادي که بر تن مردم نشسته غافليد.

شما حضرات چرا سخن گفتن از عدالت را فراموش کرده‌ايد؟ چرا به هم‌جناحي‌هايتان نمي‌گوئيد دست از بداخلاقي‌هاي سياسي و بي‌عدالتي‌هاي اقتصادي برداريد تا مردم به پاي صندوق‌هاي رأي بيايند و به کانديداي مورد نظر شما رأي بدهند؟ آيا صدها هزار شهيد و جانباز که اين مردم براي حفاظت از انقلاب و نظام و کشور داده‌اند، کافي نيست که شما را از اين بدمستي‌هاي قدرت‌طلبانه دور کند و به شما آموزش بدهد عدالتخواهي را بر قدرت‌طلبي به قيمت زير پا گذاشتن منافع مردم ترجيح دهيد؟!