- مراسم ختم زهرا شجاعی با حضور خاتمی (عکس)
- آیا افغانستانی های مقیم ایران، تابعیت می خرند؟
- مرگ جو لیبرمن، سناتور ضدایرانی آمریکایی
- اتفاقی که پایان حیات سیاسی قالیباف را رقم زد!
- امان الله قرائی مقدم: کوچک شدن طبقه متوسط؛ مهمترین تغییر اجتماعی سال ۱۴۰۲/ جامعه ایران دیگر یک جامعه سنتی نیست
- روایت نشریه اماراتی از جزئیات مذاکرات محرمانه ایران و امریکا
- واکنش ماجد علم الهدی به ادعای ارتباط با هولدینگ گردشگری قطع کننده درختان
- سفر نوروزی شاه به مشهد و دیدار با علما و رعایا (تصاویر)
نواندیش- رضا امیری: نمی دانم چرا با شنیدن اظهارات ظریف ناغافل یاد فیلم سینمایی "دیدن این فیلم جرم است!" افتادم جایی که اختلافات عجیب باعث رو در رویی نهادهای مختلف نظام می شود، این فیلم واقعا زنگ خطری بزرگ است که بارها و بارها در عالم واقع هم به صدا در آمده اما ما به آن بی توجه بوده یا اصلا نسبت به آن سر شده ایم اظهارات ظریف هم هشداری از همین جنس بود تا بلکه این بار پیام اصلی آن را بشنویم.
(صحنه ای از فیلم سینمایی "دیدن این فیلم جرم است!")
فارغ از اینکه این فایل صوتی چگونه به دست شبکه ایران اینترنشنال رسیده و اینکه چه کسانی و با چه اهدافی سعی در انتشار آن در این مقطع زمانی داشتند باید آن را به چشم استخوانی لای زخم دید، اینکه متاسفانه طی تمام این سال ها ما نتوانستیم وحدت رویه و نظری در سیاست خارجی کشور ایجاد کنیم به شکلی که اصلی ترین متولی این حوزه یعنی وزیر امور خارجه این چنین لب به گلایه می گشاید!
نباید از صحبت های ظریف به سادگی گذشت این ماجرا زخمی کهنه است که هر از گاهی سر باز می کند، چرا جمهوری اسلامی ایران با گذشت 42 سال از تاسیس خود همچنان نتوانسته به وحدت نظر و اجماعی در این حوزه برسید، واقعا چرا وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی را به سطح یک کارگزار ساده تقلیل دادیم و فشار را روی او به قدری زیاد کردیم که وی این چنین بدون توجه به مسائل چنین سخنانی به زبان بیاورد.
ظریف پیش تر در ماجرای سفر بشار اسد به تهران که بدون اطلاع وی انجام شده بود نیز مراتب اعتراض خود را به وضوح نشان داد، او این کار را در چندین مقطع دیگر نیز به نمایش گذاشته بود اما متاسفانه هیچ کس به این اعتراضات به چشم زنگ خطری جدی نگاه نکرد.
حالا بار دیگر زنگ خطر پر صدا تر از همیشه به صدا درآمده است اگر علاجی برای این اختلاف این دمل چرکی این استخوان لای زخم پیدا نکنیم دو دستگی میان دیپلماسی و آنچه به قول ظریف میدان خوانده می شود نتیجه ای جز تضعیف هر چه بیشتر کشور و نظام نخواهد داشت، باید هر چه سریع تر فکری به حال این انشقاق کنیم.