مهار اين پنالتى توسط ماركوس دنيلو به قيمت جان بازيكنان تيم تمام شد (فيلم)

طرفدارى: دنیا سرشار از واقعیت‌های اعجاب انگیزی است که ما از آن بی خبریم...!

نام این دروازه‌ بانی که شوت پنالتی را مهار می‌کند «ماركوس دنیلو» است.

دنیلوی برزیلی مانند همه مردم برزیل عاشق فوتبال است. او در لیگ دسته یک فوتبال کشورش بازی می‌کند. ولی به اندازه ستاره‌های درجه یک فوتبال برزیل، سرشناس نیست.

اما در آخرین بازی سرنوشت سازش، در یک واکنش آنی، یک تصمیم سریع، و اینکه به کدام طرف شیرجه بزند، سرنوشت عجیبی را رقم زد و زندگی صدها نفر یا بهتر بگوییم، صدها خانواده را تغییر داد.

این ویدئو، صحنهٔ پنالتیِ آخرِ بازی‌ است.

دنیلو جهت توپ را تشخیص می‌دهد و با مهار این توپ، باعث می‌شود تیم حریف آهِ حسرت از اعماق وجودشان بکشند. دنیلو از خوشحالی سر از پا نمی‌شناسد.

هم تیمی‌های دنیلو به سمت او می‌دوند و همه از خوشحالی فریاد می‌زنند. تیم شان با این برد، به فینال مسابقات حذفی راه پیدا می‌کند و این یک افتخار بزرگ است.

ولی آنها نمی‌دانند که این آخرین بار است که مستطیل سبز را از نزدیک می‌بینند و آن را لمس می‌کنند!

چند روز پس از این بازى در سال ١٣٩٥، هواپیمای‌شان در مسیر فینال مسابقات، در کلمبیا سقوط می‌کند و همه اعضای تیم کشته می‌شوند!

دنیلو دروازه بان مرحوم تیم «چاپه کوئنسه» است که جز شش نفرى مى شود كه ابتدا زنده مى ماند اما او هم عصر روز سقوط مى ميرد و پس از مرگش به انتخاب مردم و جامعه ورزش برزیل، «بازیکنِ سال» لقب گرفت که اگر این پنالتی را نگرفته بود، الآن هم خودش و هم همهٔ هم تیمی هایش زنده بودند.

اگر دوست داشتید ویدیو را دوباره تماشا کنید.

بازی سرنوشت، بازی عجیب و ترسناکی است.

یکبار دیگر خوشحالی اعضای تیم «چاپه کوئنسه» و همینطور و ناراحتی و حسرت تیم حریف را ببینید.

جزييات سانحه
در ۹ آذر ۱۳۹۵ بیشتر اعضای این تیم که برای شرکت در فینال مسابقات قهرمانی باشگاه‌های آمریکای جنوبی به کلمبیا سفر کرده‌بودند، در سانحهٔ پرواز ۲۹۳۳ لامیا ایرلاینز، جان خود را از دست دادند. از جمله بازیکنانی که در این حادثه کشته شدند می‌توان به فیلیپه ماچادو و کلیبیر سانتانا اشاره کرد. همچنین زامپیر نتو، آلن راشل و جاکسون فولمن از نجات یافتگان این سانحه هستند.

اگر این پنالتی گل می‌شد، قطعاً بازیکنان این تیم زنده می‌ماندند و قاعدتاً اعضای تیم حریف جزء کشته شدگان بودند.

براستی که نه به خوشی‌های این زندگی می‌توان دل بست، و نه از غمهایش باید دلخور بود. چون سرنوشت راه خودش را می‌رود.