غلامرضا مرحبا: نمی‌دانم در دولت چه می‌گذرد/ سفره‌ها کوچک و کوچک‌تر شده/ کمتر کسی برای بهبودی اوضاع امیدوار است

نوانديش: حذف ارز 4200 تومانی، سوءمدیریت، فساد و ... همه اینها موردهایی هستند که می‌‌توانند در ظهور و بروز گرانی سهیم باشند. با این توضیح که بر اساس قانونی نانوشته «بحران معیشت، افیون جوامع است» پس باید گفت، اینکه با تصمیم‌هایی کارشناسانه و فعالیتی توام با صداقت و البته واقع‌بینی باید برای ترمیم فضای کدر فعلی همه هم‌وغم‌مان را به کار بگیریم، باید اولویت اصلی و اول دست‌اندرکاران باشد تا بلکه مردم از «چه‌کنم _چه‌کنم» ها رهایی پیدا کنند.

غلامرضا مرحبا، سخنگوی كميسيون اقتصادی مجلس در گفت‌وگو با «نواندیش» با گفتن اینکه «نمی‌دانم در دولت چه می‌گذرد. اما این را می‌دانم که تعدادی از وزیران کابینه نه تخصص لازم را دارند و نه حتی آشنایی کاملی با شرایط، پس معلوم است که شرایط بغرنج می‌شود» درباره چرایی بحران‌های عدیده فعلی و همچنین راه‌کارهایی که می‌تواند کشور را از این برهه نگران‌کننده عبور بدهد، به پرسش‌های مطرح شده پاسخ می‌گوید:

*تورم روز به روز بیشتر می‌شود. مشکل چیست و کجاست که آرامش از مردم سلب شده است؟

سیاست‌گذاری‌های غلط، سوءمدیریت، فساد و ... همه این عامل‌ها به نوعی در به‌وجود آمدن مشکل معیشت سهیم هستند. درباره سیاست‌گذاری‌ها می‌توان گفت، با یک اشتباهی ساختاری مواجه هستیم و تا زمانی که قانون‌های غلط اصلاح نشوند و همچنین سیستم مدیریتی کشور شاهد موازی‌کاری، یعنی دخالت‌های بی‌جای ارگان‌ها در کار یکدیگر باشیم، چرخ روی همین پاشنه خواهد چرخید. این کوتاهی در قبال برداشتن مانع‌ها در حالی است که مردم ایران به‌هیچ وجه نباید با چنین بحران عمیقی زندگی را بگذرانند. ایران کشوری با پتانسیل‌های عظیم است و همین نشان می‌دهد، تصمیم‌سازی غیرمتخصصین جامعه را با انواع گرفتاری‌ها درگیر کرده است. یک روز ارز 4200 تومانی را حذف می‌کنند و یک‌روز از اجرایی شدن برنامه‌های جدید سخن می‌گویند و روز دیگر ... اما مردم همچنان عادت دارند کالاهای اساسی‌ را گران‌تر از دیروز می‌خرند و کاری هم نمی‌توانند انجام بدهند.

*در سخنان‌تان به سوءمدیریت اشاره کردید. جابه‌جایی مدیران کارآمد به‌جای بی‌تجربه‌ها کار دشواری است؟

من نمی‌دانم در دولت چه می‌گذرد. اما این را می‌دانم که تعدادی از وزیران کابینه نه تخصص لازم را دارند و نه حتی آشنایی کاملی با شرایط، پس معلوم است که شرایط بغرنج می‌شود. به‌حدی بغرنج که کمتر کسی برای بهبودی اوضاع امیدوار است. بسیاری از مشکلات و مانع‌هایی که‌ آرامش عمومی را به‌طور جدی تهدید کرده است، ریشه در ندانم‌کاری‌هایی دارد که توسط مسئولان بی‌تجربه انجام می‌شود. پیشنهادم به رئیس دولت این است که در آستانه یک‌سالگی دوره سیزدهم، به فکر ترمیم کابینه باشد. به‌نظرم من یک‌سال برای آزمون و خطا زیاد هم است و ماندن برخی که معلوم است، از توانمندی لازم محروم هستند به‌هیچ وجه توجیه نخواهد شد.

*یعنی با ترمیم کابینه مشکل حل می‌شود؟

اینطور نیست که با رفتن چند وزیر و آمدن وزرای جدید یک‌شبه گرانی تمام شود و مردم دیگر مشکلی نداشته باشند. البته گروهی هم هستند که کاملا آشکار کارشکنی می‌کنند تا به اهداف خود برسند. در نتیجه این کارشکنی‌ها سیستم اجرایی کشور نمی‌تواند آنطور که باید،‌ کارآمدی داشته باشد.

*این حالت نگران‌کننده در شرایطی است که دولت با وعده‌های زیادی از مردم رای گرفت و حالا رای‌دهنده‌ها ناامید و نگران هستند.

همیشه در زمان انتخابات وعده‌هایی بدون نظر کارشناسی داده می‌شود که همین باعث می‌شود، مردم اطمینان‌شان به سیستم را از دست بدهند. باید ساز و کاری تعیین شود که هیچ کس وعده‌ای ندهد که خودش هم می‌داند انجام شدنی نیستند. مردم این حق را دارند از مسئولان آرامش طلب کنند. اما متاسفانه بعد از هر انتخاباتی، مشکلات و بحران‌ها پا برجا می‌مانند و این می‌شود که در حال حاضر شاهدش هستیم. سفره‌ها کوچک و کوچک‌تر شده و مردم هم این احساس را دارند که قرار نیست، گرفتاری‌های‌شان تمام شود. این حالت بدترین حالتی است که می‌تواند در یک جامعه خودنمایی کند.

*یک‌دستی ساختار قدرت در موقعیت فعلی چقدر نقش دارد؟

به‌نظر من اینکه دولت و مجلس از اصولگرایان باشد یا سلیقه‌های دیگر در قدرت باشند، تفاوت چندانی ندارد. مساله این است، کشور ما فرصت‌ها و تهدیدهای مشخصی دارد که با مدیریتی صحیح می‌توان وضعیت مطلوبی را برای مردم رقم زد. البته این مهم زمانی محقق خواهد شد که نگاهی واقع‌بینانه به واقعیت‌های پیرامون داشته باشیم و به درو از افراط و تفریط به رتق و فتق امور بپردازیم. همچنین باید نگاه سیاسی را از فعالیت‌های‌مان کنار بگذاریم تا بلکه بتوانیم از داشته‌های‌مان بهره لازم را ببریم. در پایان تاکید می‌کنم، تجربه به همه ما نشان داده است که تصمیم‌گیری‌های آنی  و زودگذر نمی‌تواند راه‌حل مناسبی برای‌ حل مشکلات باشد. پس منتظر می‌مانیم و امیدوار می‌شویم که ساختار اجرایی کشور در قدم اول نگاهی واقع‌بینانه به مسایل مختلف  داشته باشیم و در قدم بعد چهره‌هایی را مامور به اجرای برنامه‌ها گزینش کنیم که هم تخصص، هم تجربه و هم اراده‌ای بالا برای خدمت به مردم داشته باشند.