هشدار «جوان» به روحانی درباره اصلاح‌طلبان

روزنامه جوان در شماره امروز خود یادداشتی تحلیلی را درباره آنچه که آن را «اقدامات رادیکالی فعالان فتنه در 16 آذر» خوانده است، به قلم محمد اسماعیلی منتشر کرد.

به گزارش ایسنا، در این یادداشت آمده است: «شنبه‌ای که گذشت 16 آذر بود؛ روزی که به نماد مقاومت و ایستادگی دانشجویان در برابر استکبار و استعمار غرب شهرت یافته و برهمین اساس نهادها و دانشگاه‌های مختلف برای زنده نگه داشتن یاد شهدای دانشجوی سال 1332 در دانشگاه‌های کشور مراسم متعددی برگزار کردند. در نزدیکی کهف‌الشهدای تهران و در سالن ابوریحان دانشگاه شهید بهشتی، رئیس‌جمهور میهمان دانشجویان این دانشگاه بود؛ مراسمی که انتقادات فراوانی، از دعوت گزینشی دانشجویان حاضر در مراسم تا تریبون ندادن به نماینده‌های تشکل‌های دانشجویی را شامل می‌شد.

در نزدیکی میدان انقلاب و در دانشکده فنی دانشگاه تهران هم سه تن از چهره‌های مطرح جریان اصولگرا، محمدرضا قالیباف، سعیدجلیلی و محمدحسین صفارهرندی در مراسم باشکوهی به ایراد سخنرانی در جمع دانشجویان پرداختند و چند ساختمان آن طرف‌تر در دانشکده ادبیات در مراسمی با عنوان «سپیده امید» چهره‌های نشانه‌دار از حزب منحله مشارکت و فعال در فتنه 88 که برخی از ‌آنها سابقه مجرمیت در شهرآشوب‌های گذشته علیه نظام را دارند، نظیر علی شکوری‌راد، محمدرضا خاتمی و داوود سلیمانی به میان دانشجویان آمده بودند‌.

دانشجو نقش پررنگی در ایده براندازی نظام ایفا می‌کند

مرور اتفاقات شکل‌گرفته در مراسم «سپیده امید» و بازخوانی بخشی از سخنان سخنرانان عضو حزب منحله مشارکت در این مراسم هر چند سؤالات فراوانی را در اذهان مطرح می‌کند اما استراتژی جریان تجدیدنظرطلب برای بهره‌برداری از فضای علمی - دانشگاهی را هم رونمایی می‌کند، به طوری که می‌توان نقش دانشجویان را در راهبرد «برگشت رسمی و قانونی اصلاحات به عرصه حاکمیت» به وضوح ترسیم کرد.

بدون تردید با اهمیت‌ترین جریان سیاسی داخل کشور برای نظام سلطه، به راحتی موقعیت فراهم‌شده در دولت روحانی را از دست نمی‌دهد و برای تحقق راهبرد نهایی خود که همان «‌استحاله و براندازی نظام» است از هیچ کوششی فروگذار نکرده و از بسترهایی که قابلیت تنش‌آفرینی و غائله‌سازی علیه نظام را دارد به راحتی چشم‌پوشی نمی‌کند.

به عبارت دیگر به زعم رهبران تئوریک این طیف، محیط‌هایی که محور اصلی آن غالباً جوانان پرشورهستند - که بارزترین ویژگی‌ شخصیتی‌شان احساسی بودن است - می‌توانند کانون یا محور یک شهرآشوب تمام‌عیار علیه حاکمیت سیاسی باشند. یکی از مستندات این تفکر، «شکل‌گیری و هدایت فتنه 18 تیر 78 توسط دانشجویان دانشگاه‌های تهران» و همچنین «نقش‌آفرینی پررنگ دانشجویان در فتنه 88» است که کارنامه دانشجویان را در عمل به دستورات رهبران جریان برانداز موفق نشان می‌دهد.

با توجه به اتفاقات حادث‌شده در برخی از دانشگاه‌های کشور و از جمله دانشگاه تهران می‌توان گفت اتاق فکر جریان تجدیدنظرطلب، برنامه‌های گسترده و ضد حساسیت برای تمام سطح تشکیلاتی و از جمله تشکل‌های دانشجویی منسوب به خود در دانشگاه‌ها تعریف و تشریح کرده که انجام هر کدام از اصول دیکته‌شده به منزله گذراندن یکی از پله‌هایی است که پدرخوانده‌های این طیف را در رسیدن به قدرت رسمی - که در نهایت به براندازی ختم می‌شود - قلمداد می‌شود.

دولت اعتدال بازتولید تنش‌زایی در دانشگاه‌ها را احیا کرد؟

با روی کار آمدن دولت اعتدال در بهار امسال، هواخواهان لیبرالیسم در داخل، امیدی نو برای تحقق اهداف بالادستی خود به دست آوردند چرا که آنها معتقدند کنار کشیدن نامزد اختصاصی‌شان به نفع روحانی و حمایت‌های خاتمی و هاشمی از وی می‌تواند مجوزی برای نفوذ و حتی مدیریت رئیس دولت یازدهم باشد.

بر همین اساس «فشار به رئیس دولت یازدهم برای معرفی چهره تندرو به مجلس جهت انتصاب در وزارت علوم»، «قلع و قمع بسیاری از اساتید و رؤسای دانشگاه‌ها در زمان سرپرست بودن توفیقی در وزارت علوم»، «بازگرداندن دانشجویان ستاره‌دار و فعال فتنه به فضای آرام علمی دانشگاه» و «احیای جنبش‌های دانشجویی افراطی و اثرگذار در غائله‌های 78 و 88» همگی با هدف اصلی «ملتهب کردن فضای دانشگاه» که یکی از مراحل بازسازی پروژه استحاله نظام بوده را مورد توجه قرار داده‌اند.

هدف مشارکتی‌ها از میتینگ سیاسی 16 آذر دانشگاه تهران

هر چند که التهاب‌زایی و تنش‌آفرینی در دانشگاه قطعه‌ای از پازل اصلی تجدیدنظرطلبان بوده اما باید برگزاری مراسم‌هایی مانند‌ مراسم انجمن اسلامی دانشگاه تهران را مترتب بر اهدافی مقطعی دانست که باید به آن اشاره کرد.

1- انحراف در نفس و هدف برگزاری مراسمی که با اهداف مشخص شده نظیر«استکبارستیزی» و «مقابله با ترفندهای نظام سلطه» بوده و جایگزین کردن اولویت‌های حزبی و گروهی نظیر «آزادی زندانیان سیاسی» و «بازگشت اصلاح‌طلبان به قدرت» در سخنان شکوری‌راد و شعارهای دیکته‌شده به بخشی از دانشجویان در این مراسم تظاهر پیدا می‌کند.

به عنوان نمونه شکوری‌راد اظهار می‌کند: «این جمعیت دل در گرو کسانی دارند که امروز در زندان هستند و برای آزای آنها لحظه‌شماری می‌کنند. حال کسانی که یوسف ما را در بند و حصر کردند بدانند که اگر یوسف زندان کشید، به عیارش افزوده شد. او توبه نخواهد کرد و پیغام داده است که نگران من نباشید. من نگران وی هستم و به عنوان یک پزشک باید بگویم که آنها از نظر وضعیت جسمی وضعیت خوبی ندارند. آنها نیاز به مراقبت پزشکی و درمان و نور آفتاب دارند. آیا کسانی که افراد را بدون قاضی به زندان می‌برند مسلمان هستند؟»

محمدرضاخاتمی دبیرکل حزب منحله هم می‌گوید: «امروز خورشیدهای ما دانشجویان و اساتیدی هستند که در زندان به سر می‌برند و ستاره‌های ما نیز دانشجویان ستاره‌داری هستند که به جرم عدالت‌طلبی از حقوق اولیه خود یعنی تحصیل محروم شده‌اند.»

وی ضمن ابراز تمایل برای رفع حصر موسوی و کروبی تأکید کرد: «ما برای رسیدن به این حق کوتاهی نمی‌کنیم و امیدواریم مسئولان نیز پیام 24 خرداد را درک کنند.»

و گروهی از دانشجویان شرکت‌کننده تاثیرپذیرفته از این عملیات روانی، شعارهای «زندانی سیاسی آزاد باید گردد»، «یا حسین، میرحسین»، «مجتهد واقعی، منتظری، صانعی» و «سلام بر خاتمی، درود بر موسوی» سر می‌دهند.

2- به زعم پدرخوانده‌های این جریان، «قدرت چانه‌زنی» در مقابل حاکمیت و عبور از خطوط قرمزی - که باعث حذف آنها از عرصه سیاسی شده است - در انتخابات پیش رو می‌تواند به وسیله دانشگاهیان «افزایش چشمگیری» یافته، چراکه مهم‌ترین گروه برای ایفای «نقش فشار از پایین به نظام» بخشی از همین گروه سنی جامعه است که امتحان خود را در فتنه 18 تیر 78 پس داده‌اند.

3- حساسیت‌سنجی طیف دلسوز و وفادار به انقلاب و نظام و همچنین رسانه‌های جریان اصولگرایی دیگر هدف افراطیون جریان اصلاحات از برگزاری چنین مراسمی به شمار می‌رود. به این معنا که با تبدیل مراسم‌های مناسبتی به میتینگ سیاسی - حزبی و اظهار سخنرانی‌های ساختارشکنانه و هتاکانه علیه حاکمیت و ترویج اباحه‌گری و غوغاسالاری میزان حساسیت جریان وسیع یادشده را سنجیده و بر اساس شدت و ضعف این حساسیت گام‌های بعدی نظریه‌پردازان خود را بردارند.

دانشگاه‌ها محور شرارت قرار می‌گیرند

همانطور که اشاره شد، برنامه مذکور در تالار دانشکده ادبیات دانشگاه تهران پایلوت و مقدمه‌ای برای فعالیت‌های رادیکالی‌تر و چالشی‌تری برای مقابله با نظام در دانشگاه‌هاست. به عبارت بهتر آنچه در برخی از دانشگاه‌های تهران در 16 آذر امسال صورت گرفت بیشتر مانوری مقدماتی - تبلیغاتی برای «برآورد کمیت افراد نقش‌پذیر در این طراحی‌ها» و «انعطاف‌پذیری محیط دانشگاه‌ها برای ورود به مرحله اغتشاش و درگیری» است که باید در مناسبت‌های ماه‌های‌ آینده هم عملیاتی شود و تا انتخابات مجلس دهم و ریاست جمهوری دوازدهم هم ادامه یابد.

عبور از روحانی هم پیش‌بینی شده است

مهم‌ترین پیام برنامه‌های تجدیدنظرطلبان برای 16 آذر که نمونه بارز آن مراسم «سپیده امید» بود، این است که هر چند روحانی صبح همان روز در دانشگاه شهید بهشتی اظهار داشته بود: «دانشگاه خانه احزاب نیست اما کارگاه سیاست است» اما جریان تجدیدنظرطلب در برنامه‌های مختلف خود در 16 آذر آن را به سخره گرفته و با برگزاری میتینگ‌های حزبی - سیاسی مطالبات اصیل دانشجویی را به سمت خواسته‌های غیرقانونی یک جریان خاص منحرف کرده و نشان داده نه‌تنها به انتظارات و خواسته‌های رئیس دولت اعتدال وقعی نمی‌نهد بلکه در آینده هم تصمیم جدی برای عبور از وی را دارد؛ چرا که شکوری‌راد در حالی روحانی را نتیجه رنج جریان خود توصیف کرده که بیان می‌کند: «تا زمانی که او نماینده مطالبات ما باشد حمایتمان شامل حال روحانی خواهد شد» و محمدرضاخاتمی هم اظهار می‌کند: «ما حامی چشم و گوش بسته دولت نیستیم ... ما از مطالبات خود دست نخواهیم کشید ...». البته عبور افراطیون این جریان از رئیس‌جمهور موضوع تازه‌ای نیست چرا که ملازمان این گفتمان تاب و تحمل تبعیت از چارچوب‌های قانونی و عقلانی را نداشته و برای حذف و عبور از خطوط قرمز جامعه و حاکمیت لحظه‌شماری می‌کنند که مثال آشکار آن «عبور از خاتمی در زمان حاکمیت هشت ساله‌شان بر قوه مجریه» و «تحصن و تعطیلی مجلس ششم» و «وتوی رأی مردم در انتخابات سال88» است.

بر همین اساس دکتر روحانی ضمن هوشیاری برای مدیریت تحرکات گسترده افراطیون این جریان در سطوح مختلف دولت - از جمله محیط‌های علمی و دانشگاهی - باید به مطالبه رهبری از دولت یازدهم که فرموده بود: «زمینه استفاده از پیشرفت‌های علمی دانشگاه‌ها و مراکز علمی را به‌ وجود آورند و تحرک علمی دانشگاه‌ها را دو چندان کنند. یکی از موضوعات مهم در حرکت علمی کشور، تکمیل زنجیره علم و فناوری است.» توجه ویژه کرده و اجازه ندهد وابستگان به طیف تندروی رفرمیسم داخلی با برنامه‌هایی مدون و هدفمند فضای دانشگاه‌ها را از سمت علمی - فکری به سمت سیاسی - حزبی منحرف کنند.»

گزارش خطا