- ناگفته های عجیب جهانگیری از وضعیت خودرو در ایران
- توماج صالحی به اعدام محکوم شد
- عصبانیت رسانه دولت از طرح نام رئیسی به عنوان عامل بازگشت گشت ارشاد
- کیهان: چرا مسئولان ایران مثل آمریکا و اروپا با بدپوششی دانشجویان برخورد نمی کنند!؟
- درباره محرومیت سیدحسین حسینی و برخورد مومنانه با کاظم صدیقی!
- شیخ حسین انصاریان: نماز جماعت در کشور به خط پایان رسیده است
- اقدام جدید آمریکا علیه سپاه: علیرضا شفیعی نسب، کمیل برادران سلمانی و رضا کاظمیفر تحریم شدند
سیدعلیرضا بهشتی، استاد علوم سیاسی دانشگاه تربیتمدرس در گفتوگویی با شرق به آسیبشناسی جنبش اصلاحات پرداخته است. بخشهایی از این گفتوگو را میخوانیم:«باید بپذیریم که جنبش دوم خرداد ماحصل یک تفکر منسجم، سازماندهیشده و تبیینشده نبود و فقط به طرح ایدههایی مانند آزادی، مدارا با مردم، ضرورت گفتوگو و اهمیت توسعه فرهنگی و سیاسی میپرداخت؛ بنابراین نمیتوان گفت که مردم به چه رای دادند، باید گفت که مردم به چه رای ندادند. جنبش دوم خرداد نتیجه این رویکرد بود؛ از سوی دیگر توجه داشته باشید که پیش از انتخابات سال 76 یک جریان فراگیر با عنوان اصلاحات وجود نداشت و با پیروزی آقای خاتمی در انتخابات این عنوان رایج شد...
در آن دوران، احزابی برآمده از دولت مانند حزب مشارکت ایجاد شدند؛ چنین احزابی نه شناسنامه خاص و نه مانیفست دقیقی داشتند. سخن احزاب دولتساخته آن بود که به مردم بگویند اگر به ما اصلاحطلبان رای ندهید، بدبخت میشوید! احزاب بیشتر موسمی عمل میکردند؛ یعنی در زمان انتخابات ستاد تشکیل میدادند و از جوانان میخواستند در آن ایام برایشان فعالیت کنند، بدون آنکه به آنها بگویند برای چه مفهوم، ایده و روشی تلاش میکنند. این رویکرد باعث شد نیروهای جوان از حضور در عرصههای سیاسی بازبمانند...
نخستین قدم این است که اصلاحطلبان از یک سو شناسنامه خود را روشن کنند؛ یعنی وقتی میگویند «اصلاحات»، مردم متوجه شوند در عالم سیاسی منظور از این واژه چیست. لازم نیست یک مانیفست بسیار مفصل ارائه بدهند، بلکه در یک برگه کوچک بنویسند که اصلاحطلبی چه ویژگیهایی دارد؛ سپس از کلیگویی بپرهیزند و برنامههای خود را بهروشنی ارائه بدهند.»
لینک کپی شد
نظر شما