ادامه تحریم های سخت گیرانه به زیان آمریکا خواهد بود

تیموتی ترنبل، نویسنده نشریه نشنال اینترست، در یادداشتی که در این نشریه به چاپ رسیده، تأثیر تحریم و لغو تحریم ها علیه ایران را بررسی کرده است. او معتقد است شاید ایالات متحده آمریکا می خواهد با طولانی کردن فرآیند لغو تحریم ها، ایران را پای میز گفت و گو نگه دارد.

تیموتی ترنبل در پاسخ به مقاله دیگری که توسط پاول پیلار نوشته شده است، می نویسد: پاول پیلار، معتقد است ماهیت پیچیده تحریم هایی که ایالات متحده علیه دیگر کشورها مانند ایران اعمال می کند، می تواند سطح فشاری را که این کشور از این طریق به کشورهای هدف تحریم وارد می آورد، کاهش می دهد. او معتقد است ماهیت پیچیده ساختار تحریم ها بوده که موجب شده رفع آنها حالا تا این حد سخت باشد، امری که به نوبه خود، گرم شدن روابط تجاری اروپایی ها با ایران را در مسیر نقض محتاطانه تحریم های ایالات متحده انداخته است. بنابراین درک این نکته مهم است که اگر آمریکایی ها می خواهند اهرم فشار تحریم ها را همچنان در دست داشته باشند، باید بدانند که رفع تحریم ها هم به همان اندازه ای اهمیت دارد که وضع تحریم ها.

پیلار استدلالش را این طور ادامه می دهد: چنانچه کشورهایی که در آینده قرار است هدف تحریم ها قرار بگیرند به این باور برسند که نمی توانند از طریق تطابق دادن سیاست هایشان با هدفی که تحریم ها به دنبال آن بوده اند بار تحریم را سبک تر کنند، هرگز به سمت تغییر سیاست ها نخواهند رفت.

به گزارش ساعت ۲۴، نویسنده نشنال اینترست اما معتقد است این دیدگاه به دلایل مختلف غلط است: نخست اینکه این روشن نیست که چرا کشور هدف، تحریم های طاقت فرسای بیشتر و بیشتر و نیز احتمال درگیر شدن در یک جنگ را بر رفع آرام آرام و مرحله به مرحله تحریم ها ترجیح می دهد، در واقع استدلال پیلار زیر سوال است. دوم آنکه فاصله میان رفع تحریم ها و بهبود روابط تجاری کشور هدف، ماهیت تحریم ها را تغییر نخواهد داد.

وضع تحریم ها و دوران رفع تحریم ها، فرصت مناسبی برای ایالات متحده است تا با تقویت روابط دیپلماتیک با کشور هدف، سیاست های اقتصادی آن کشور را در راستایی قرار دهد که می خواهد. تحریم ها یکی از دلایلی هستند که موجب می شوند ایران نتواند به بازارهای مالی جهانی دسترسی داشته باشد و البته دوره رفع تحریم ها هم فرصت مناسبی برای گفت و گو با ایران خواهد بود. حتی اکنون که تحریم ها رفع نشده اند، آمریکا با اروپایی ها همکاری کرده است تا آنها درگیر مشکلات مربوط به تجارت با ایران نشوند و البته این پیغام به ایران مخابره شود که آمریکا به در هم آمیختگی اقتصادی با ایران متعهد است.

افزون بر این، واشنگتن و متحدان اروپایی اش مطمئناً آرزو می کنند که ایران قوانین مدرن ضد پولشویی و عدم تأمین مالی تروریست ها را بپذیرد. در همین راستا، چنانچه آمریکا بتواند ارتباطش با ایران را در قالب ارائه مشاوره هایی به این دولت و شرکت های این کشور در زمینه جذب سرمایه های خارجی و دسترسی به بازارهای خارجی افزایش دهد و همچنین دولت ایران را تشویق نماید که تغییرات قانونی لازم را اعمال کند، همزمان بر تأثیر آمریکا در منطقه افزوده خواهد شد و علاوه بر این، خواسته های اقتصادی و امنیت ملی آمریکا نیز بر آورده می شود.

پیلار، به تأسی از گفته های جک لو، وزیر خزانه داری ایالات متحده آمریکا می گوید وضع تحریم های پیچیده توسط ایالات متحده آمریکا، ممکن است برخی تجدیدنظر طلبان را به این باور سوق دهد که از نظام های مالی ای حمایت کنند که از واحد پولی به غیر از دلار استفاده می کنند. با این حال به نظر می رسد این نگرانی در مورد ایران بی مورد باشد. رییس جمهوری سابق ایران، محمود احمدی نژاد گفته بود تحریم هایی که توسط سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا علیه ایران وضع شده اند، «شدیدترین و متنوع ترین تحریم هایی هستند که تا به حال علیه یک کشور وضع شده اند.» در واقع تحریم ها عیله ایران نه فقط تلاشی هماهنگ بر علیه یک کشور بوده اند، که در تاریخ وضع تحریم ها هم کم سابقه بوده اند.

اما آیا این تحریم های بی سابقه می توانند موجب شوند ایران و برخی کشورهای دیگر دلار را به عنوان پایه پولی ای برای مبادلات بین المللی شان کنار بگذارند؟ پاسخ پیلار به این پرسش مثبت است، اما بعید به نظر می رسد که این اتفاق بتواند عملاً در جهان رخ دهد. دلیل این امر هم این است که تحریم هایی به شدت تحریم های کنونی علیه ایران، تنها از عهده کشوری مانند ایالات متحده آمریکا بر می آید. اتحادیه اروپا هم به عنوان بلوکی از کشورهای قدرتمند می تواند تحریم های ویرانگری وضع کند و چین نیز در سالهای آتی خواهد توانست دست به وضع چنین تحریم هایی بزند. تا آن زمان اما تنها کشوری در جهان که می تواند به لحاظ اقتصادی و تکنولوژیکی چنین تحریم هایی را علیه یک کشور ایجاد کند، آمریکا خواهد بود.

گزارش خطا