- واکنش سخنگوی سپاه به بحث مهاجرت پزشکان ایران
- سردار ایرج مسجدی کیست؟
- به چه دليل هزينه برخورد با بی حجابی را ما چادريها بايد بدهيم و مورد نفرت و متلكگويي قرار بگيريم؟
- این موضع جنجالی ساداتی نژاد درباره حجاب دختران دانشجو را دیده بودید!؟ (تصویر)
- حمله ایران به اسرائیل را چه کسی فرماندهی کرد؟
- مذاکرات ایران و آمریکا تائید شد
- تصویری هولناک از آسمان مشهد (عکس)
- افشاگری از تراکنش مالی موسسه رائفی پور /برخی پولها به حساب خواهر و پدرش واریز شده + جزئیات
- توصیه معنادار عباس عبدی به رئیسی بعد از ادعایش درباره بچه دار شدن
ابوالقاسم سرحدّیزاده، شب گذشته پس از یک دوره طولانی بیماری در منزلش در تهران درگذشت.
به گزارش ایلنا، ابوالقاسم سرحدیزاده، سیاستمدار ایرانی، دبیرکل و بینانگذار حزب اسلامی کار، نماینده سه دوره مجلس شورای اسلامی و وزیر کار و امور اجتماعی در دولت اول و دوم میرحسین موسوی شب گذشته بر اثر بیماری درگذشت.
در دوران وزارت سرحدیزاده بحثهای زیادی میان وزارت کار و شورای نگهبان پیرامون حق بیمه کارگران کارگاههای زیرِ ۵ نفر به وجود آمد که همین بحثها بعدها زمینهساز تشکیل مجمع تشخیص مصلحت نظام شد.
سرحدیزاده عضو هیات مرکزی خانه کارگر نیز بود. او نمایندهٔ تهران در مجلس سوم، پنجم و ششم بود که در مجلس ششم، ریاست کمیسیون اجتماعی را هم برعهده داشت اما در همین دوره بر اثر سکته مغزی از ادامهٔ فعالیت در مجلس بازماند.
سرحدیزاده در سال ۱۳۲۴ در شهر تهران متولد شد. او سیزده سال از سالهای جوانی را در زندانهای رژیم شاه در اسارت بود و بعدها تمام تلاش خود را برای بهبود زندگی کارگران صرف کرد. در زمان وزارت کار او بود که قانون کار با بیش از ۲۰۰ ماده پس از کشاکشهای فراوان در سال ۱۳۶۹ به تصویب رسید. پایهگذاری بنهای کارگری، خدمات رفاهی و برگزاری رسمی مراسم روز جهانی کارگر و تجلیل از کارگران نمونه نیز از ماحصل تلاشهای سرحدیزاده در زمان وزارت کار است.
در کارنامه شغلی او، سابقهٔ عضویت در شورای سرپرستی و قائممقام بنیاد مستضعفان نیز دیده میشود. او همچنین مدتی رئیس شورای سرپرستی زندانها بود.
ابوالقاسم سرحدیزاده سالها به دلیل بیماری از امور اجرایی فاصله گرفته بود و با دنیایی خاطرات انباشته از دوران وزارت کار و دوندگی برای به ثمر رساندن تفکراتِ عدالت-محور، از دنیای سیاست کناره گرفته بود. اما همچنان به تلاشهای خود در مسیر لزوم التزامِ دولت و حاکمیت به بهبود معیشت کارگران و طبقات فرودست و جلوگیری از رخنهی سرمایهداری پایبند بود.
لینک کپی شد
نظر شما