- انتقاد تلویحی محسنی اژه ای از حکم اعدام توماج صالحی و تاکید بر مسکن معلمان
- کنایه سنگین جهرمی به زاکانی و قرارداد ۲میلیارد یورویی
- واکنش به اظهارات مهدی نصیری در بی بی سی درباره «از تاجزاده تا شاهزاده»
- عذرخواهی ناشر هندی بابت اقدام توهین آمیز به امام خمینی (ره)
- جمهوری آذربایجان اموال دولت ایران را مصادره کرد!
- متلک مقام دولتی به انتقاد میرسلیم
- آیت الله نوری همدانی: آغاز برنامه «طرح نور» مبارک است / درباره حجاب به شدت حساس هستیم
- انتظار رئیسی از معلمان
- ۴ سوژه پیشنهادی به دولت که میخواهد از خدماتش فیلم و سریال بسازد: از ماجرای آقای صدیقی، تا فساد چای دبش!
- کیهان: ما محترمانه حجاب سر زنان می کنیم اما رضا شاه با ضرب و شتم حجابشان را برمی داشت
روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:سلطه طالبان بر افغانستان، نتیجه تبانی مثلث آمریکا، اشرف غنی و طالبان در دوحه قطر بود. آنها در قطر، دو توافقنامه امضا کردند که یکی آشکار بود و دیگری پنهان.
توافقنامه آشکار همان بود که از آزادی زندانیان طالبان و بعضی تعهدهای متقابل میان این گروه و دولت کابل سخن به میان آورد و البته نوعی مقدمهچینی برای اجرای توافق پنهان بود. توافق پنهان این بود که اشرف غنی تمام نیروهای مسلح را از مقاومت در برابر طالبان منع کند و کل افغانستان را تسلیم این گروه نماید. آمریکا هم نیروهای نظامی خود را از افغانستان خارج کند و این هر سه ضلع مثلث بگونهای عمل کنند که گوئی طالبان با تکیه بر قدرت خود بر کشور مسلط شده، اشرف غنی فرار کرده و آمریکا هم ناچار به فرار از افغانستان شده است.
پاکستان و ایران نیز از این توافق باخبر بودند کمااینکه چین، روسیه و چند کشور عربی نیز در جریان قرار داشتند.
خطای استراتژیک این چند کشور این بود که در برابر این توافق که خیانت بزرگی به ملت افغانستان است موضعگیری نکردند و خطای بزرگتر اینکه در تبلیغات رسمی خود، خروج آمریکا از افغانستان را یک شکست برای آمریکا و پایان اشغال 20 ساله افغانستان توسط این کشور جلوه دادند در حالی که در چارچوب توافق پنهان قطر، افغانستان با اجازه آمریکا به اشغال گروه تروریستی طالبان درآمد تا اهداف آمریکا به صورت غیرمستقیم در این کشور دنبال شود.
از پاکستان، چین، روسیه و کشورهای عربی ارتکاب چنین خطائی دور از انتظار نبود. آنها به منافع مادی خود میاندیشند و در قوانین اساسی خود التزامی نسبت به رعایت حقوق ملتهای مظلوم ندارند. ولی جمهوری اسلامی ایران که طبق اصل 154 قانون اساسی و براساس مبانی اعتقادی باید حقوق ملتهای مظلوم را بر منافع و مصالح دولتها ترجیح دهد، نمیبایست مرتکب چنین خطای بزرگ استراتژیک در مورد ملت افغانستان میشد. حال که گروه تروریستی طالبان با تشکیل دولت نامشروع مورد نظر خود و با جنگ علیه مردم معترض پنجشیر، چهره واقعی خود را نشان داده، ایران نباید به راه اشتباه خود ادامه دهد. این سیاست، مردم افغانستان را از جمهوری اسلامی ایران ناامید میکند و ما حق نداریم این ملت همسایه، همدین، همفرهنگ و همزبان را از خودمان ناامید کنیم.
لینک کپی شد
نظرات بینندگان
انتشار یافته: ۱
در انتظار بررسی: ۰
غیر قابل انتشار: ۱
نویسنده مقاله باید شرایط کشور خودمان را درنظر بگیرد که شکننده ترین تحریمها را ما داریم و در این زمان تحمل مشکلات یک کشور و مردم دیگر برایمان مقدور نیست و مشکلاتمان دو چندان خواهد شد که هیچ عقل سلیمی اجازه نمیدهد ما مشکلات مالی و بهداشتی و غذایی و سیاسی کشور خود را بخاطر مردم یک کشور دیگر فدا کنیم بله اگر روزی خودمان سرپا وایستادیم اشکالی نداره در این وضیعیت فقط میتوان کار دیپلماتیک انجام داد منتها اگر قرار بر مهاجرت دوباره افغانها به ایران باشد اینهم درست نیست حداقل 20 سال ما مردم مهاجر افغان را در اینجا تحمل کردیم و با انها ساختیم اما بهتر نیست مردم افغان کمی هم خودشان حرکت کنند مگر نه این است که همین طالبانی ها خودشان افغانی هستند پس میتوانند با انها درگیر شوند و حق خودشان را بگیرند .همین مردم باید مثل حشدالشعبی جمع شده و بسیج شوند تا طالبان و دور وبرش را ازبین ببرند البته اگر میخواهند چون به نظر میاد مردم افغان خود داوطلبانه انها را پذیرفته اند .
نظر شما