رونامه نگار کیست، روزنامه نگاری چیست؟!

نواندیش- رضا امیری: بدون شک یکی از مظلوم ترین اقشار جامعه ایران خبرنگاران یا روزنامه نگاران هستند، گروهی که با کمترین امکانات و آورده مالی و البته بیشترین خطر ممکن کار می کنند و همواره در مظان اتهامات گوناگونی قرار دارند. این البته به معنای آن نیست که در میان این قشر امکان خطا و لغزش وجود ندارد یا اینکه آنها تحت هیچ شرایطی راه را اشتباه نمی روند، نه در میان این قشر نیز مثل همه اقشار دیگر امکان جاسوسی، همکاری با دولت های دیگر و انواع و اقسام این قبیل اتهامات وجود داشته و دارد.

با این حال آیا صرف انتشار یک خبر که جزو اصول اولیه حرفه رونامه نگاری است می تواند مبنایی برای اتهام باشد، آن هم برای خبرنگاری که به نظر در چارچوب شغل و حرفه خود و در راستای تعهدی که به کارفرمایش داشته اقدام به انتشار آن کرده است؟!

در شرایطی که مدام از رسانه های بیگانه و اقدامات آنها می نالیم دست زدن به چنین اقداماتی از قبیل بازداشت یا طرح اتهامات گوناگون نه تنها کمکی به بهبود اوضاع نمی کند بلکه اتفاقا بر روایت سازی و محوریت رسانه های بیگانه صحه هم می گذارد. در امروز روز که دیگر هر شهروند به واسطه برخورداری از گوشی های هوشمند خود به منزله یک شهروند خبرنگار عمل می کند ساده لوحانه است که از یک روزنامه نگار انتظاری جز عدم انجام مسئولیت اش داشته باشیم.

بنده در مورد جزئیات پرونده خانم ها «الهه محمدی» و «نیلوفر حامدی» هیچ اطلاعی ندارم چون که اساسا هنوز مستندات قابل اعتنایی برای جرمی که به این روزنامه‌نگاران نسبت داده می‌شود، منتشر نشده است. پس طبیعی است قضاوت هایم هم براساس دانسته های معمول و اظهارات مدیر مسئول روزنامه های این دو نفر است که تاکید دارند خبرنگارانشان جز انجام وظیفه قانونی یعنی خبررسانی هیچ عمل خلاف قانونی نداشته اند، اصلا مگر وطیفه روزنامه نگار چیزی جز انتشار سریع خبر و حرفه روزنامه نگاری چیزی جز پوشش منصفانه آن بدون در نظر گرفتن خوشایند یا عدم خوشایند بودن آن است؟!

هر چه که هست در شرایط فعلی اقداماتی از این قبیل نه تنها کمکی به حل بحران نمی کند بلکه بر آتش اختلافات می دمد و فضا را رادیکال تر می کند، بسته تر شدن فضای نقد و روزنامه نگاری هیچ آورده ای جز رجوع هر چه بیشتر مردم به رسانه های معاند ندارد.