واكنش عليخاني به سردار صفوی: تاریخ در نهایت قضاوت خویش را خواهد کرد

حجت الاسلام قدرت الله علیخانی در گفتگو با خبرنگار اعتدال گفت: رسمی درتاریخ وجود دارد که هرگاه بزرگی یا شخصیتی راهبر یک مملکت در حساس ترین و سرنوشت ساز ترین برهه آن می شود، آنان که در خود نه کیاست و نه بزرگی و تدبیر او را سراغ دارند و نه از استقامت و راست اندیشی او بهره برده اند خود در سلک همراهان و مویدان آن فرد در می آیند اما آن زمان که تلاطم ها خوابید و هیبت چالش ها فرو نشست و فراموشی بر اذهان مستولی شد، هم اینان خود به مدعیانی تبدیل می شوند که کمر همت به تحریف گذشته می بندند. آیت الله هاشمی رفسنجانی از جمله شخصیت هایی است که خود چون ادات معرفه مسبب شناسایی و نام و شهرت بسیار ی شده است و قبل و بعد انقلاب سنگ آسیاب همه مشکلات و سیبیل انواع تهمت ها و بی اخلاقی ها. ایشان نه فقط در زمان امام (ره) همراه و معتمد ایشان که بعد از انقلاب نیز همراه امین مقام معظم رهبری بوده و هستند اما صبر و خوشیتنداری و دل خالی از کینه ایشان -که از نظر اهل انصاف نقطه قوت تلقی می شود- از نظر بد اخلاقان، زمینه ساز ایراد انواع تهمت ها شده است.

هر چند  خوشبختانه و از زمان پایان کار دولت گذشته،  جلب نام و نان از طریق زیر سوال بردن چهره بزرگان نظام تا حد زیادی کاهش یافته است و جریانی که می پنداشت از طریق تخریب آیت الله هاشمی رفسنجانی می تواند از زیر بار قضاوت منصفانه مردم  و  هویدا شدن حقایق بگریزد خود فرجام این کار را دید، لیکن ظاهرا این رسم همچنان برقرا راست که برخی با روایت غیر منصفانه ای از فرجام جنگ  و با آگاهی کامل از ایثار و صبوری آیت الله هاشمی رفسنجانی  معرکه ای برپا کنند و در تعبیری وارونه کسی را که حضرت امام بارها و بارها از تدبیر و کیاست و خلوص وی در راه تحقق اهداف انقلاب سخن گفت، مقصر و متهم ماجرا نشان دهند. نقش آیت الله هاشمی رفسنجانی در پیشبرد جنگ و اعتماد حضرت امام به ایشان و سپردن فرماندهی جنگ به ایشان چیزی نیست که به این زودی از یادها برود و آنهایی که از حقایق جنگ و روزهای واپسین و طاقت فرسای آن باخبرند خوب می دانند که تدبیر وی در مدیریت فرجام نابرابر آن چگونه نتایج ارزشمند خود را نشان داد و ضمن جلوگیری از ایراد خسارت بیشتر، دشمن بعثی را در مجامع جهانی در موضع ضعف قرار داد چنانکه اندکی پیس از جنگ خوی متجاورانه صدام بلای جان او شد و در نهایت ایران پس از جنگ ایرانی شد متفاوت و به مراتب قدرتمند تر از عراق متجاوز حال آنکه معلوم نبود در صورت ادامه جنگ و افزایش اعتماد و امداد غرب به صدام چه سرنوشتی در انتظار انقلاب و ایران عزیزمان بود.

 برادران عزیزمان آقایان رحیم صفوی و رضایی هر دو از سرداران دوران دفاع مقدس هستند که اخیرا به شکل جداگانه ای اتهامات ناروایی را متوجه آیت الله هاشمی رفسنجانی کرده اند و حتی آقای صفوی در کمال بی انصافی رییس محترم مجمع تشخیص مصلحت را به قدرت طلبی پیش از رحلت امام (ره ) متهم کرده اند. بنده دراینجا قصد ندارم با طرح این پرسش که اصولا چگونه برخی از سرداران جنگ که طبیعتا باید دیدی راهبردی داشته باشند- در شرایط کنونی که برخلاف دولت قبل  ثبات و اخلاق نسبی در کشور حاکم شده است و آن سوی مرزها انواع و اقسام چالش های امنیتی وجود دارد- چنین شبهاتی را وارد می کنند و دوست هم ندارم که مدعی شوم این عزیزان با علم به حمایت صددرصد امام از تصمیم های جناب آقای هاشمی در خلال جنگ، در آن زمان اگر جسارت و جرات داشتند، در برابر حضرت امام نیز می ایستادند اما دست کم انتظار دارم که این برادران با وجدان خود خلوت کنند و بدون اعتنا به مقام و موقعیت و اظهاراتی که ممکن است در این دنیا دستشان را بگیرد ، نیم نگاهی به سوابق آیت الله هاشمی و اظهارات حضرت امام و رهبری درمورد ایشان بیاندازند و اگر اینها نیز کفایت نمی کند به خاطر بیاورند که ایشان چگونه پیش از انقلاب و آن زمانی که بسیاری از مدعیان امروز عافیت طلبانه کنار کشیده بودند، مال و جان خود را در طبق اخلاص گذاشت و بارها و بارها تا مرز شهادت پیش رفت، همچنانکه انتظار دارم این عزیزان از خود بپرسند در زمان حضرت امام، از سوی ایشان ، حیات چه کسی به حیات نهضت و انقلاب گره می خورد و  پس از امام چه کسی همه تلاش خویش را در جهت تثبیت رهبری ، بکار گرفت و در سالهای سخت آغازین بعد از جنگ خانمانسوز، چه کسی سازندگی و امید را بر ویرانه های جنگ کلید زد. آری شاید در این روزها که همچنان بازار توهین و تخریب خریدارانی دارد بتوان با دست گذاشتن بر مقاطعی که بی تردید در آینده زوایای روشن تر ی از ان آشکار می شود، بزرگان انقلاب را زیر سوال برد اما تاریخ در نهایت قضاوت خویش را خواهد کرد و از آن مهم تر آحاد ملتی که خود شاهد ناروایی ها و نامردمی ها بوده اند همچون انتخابات گذشته در هر شرایطی که بتوانند نشان می دهند که چه کسی شایسته تقدیر و چه کسانی شایسته ملامت اند.

در پایان به یک سوال از برادر عزیز سردار رحیم صفوی اکتفا می کنم و آن اینکه فاو پس از آزادی به چه کسی غیر از حضرتعالی سپرده شد و چقدر توانستی آن را حفظ کنی ؟ و در این ارتباط گفتنی بسیار است .

 

                                                                بزرگش نخوانند اهل خرد ،

                                                             هر آنکس نام بزرگان به زشتی برد