این آخرين «خيانت روس‌ها» به ایران نخواهد بود، باید پشیمان‌شان کنیم

مسیح مهاجری در روزنامه جمهوری اسلامی نوشت:

همراهي وزير خارجه روسيه با وزراي خارجه کشورهاي عضو شوراي همکاري خليج فارس در زير سؤال بردن مالکيت ايران بر جزاير سه‌گانه ايراني ابوموسي، تنب بزرگ و تنب کوچک در بيانيه پاياني اين شورا، يکبار ديگر درستي نقطه ‌نظرهاي مخالفين افراط در روابط با روسيه را به اثبات رساند.

در کمتر از يکسال اخير، دو قدرت شرقي که دولتمردان جمهوري اسلامي ايران به صورت تعجب‌آوري براي تشديد روابط با آنها تلاش مي‌کنند يعني چين و روسيه، غيرقابل اعتماد بودن خود را به اثبات رساندند. رئيس‌ جمهور چين در 20 آذر 1401 در سفر به منطقه با دفاع از موضع انحرافي امارات، مالکيت ايران بر جزاير سه‌گانه ايراني خليج فارس را زير سؤال برد و عليرغم اعتراضات دولت و مردم ايران حاضر نشد عذرخواهي کند و به فاصله 7 ماه بعد از او، وزير خارجه روسيه با تکرار همان کار، به مردم و دولت ايران بي‌حرمتي کرد. موضعگيري‌هاي چين و روسيه در موضوع مهم و حساس مالکيت ايران بر جزاير سه‌گانه ايراني، نشانه روشني براي درک اين واقعيت است که دولت‌هاي چين و روسيه براي جلب منافع خود حاضرند تمام قواعد اخلاقي و مقررات بين‌المللي را زير سؤال ببرند. اين هر دو کشور ادعا مي‌کنند با ايران روابط استراتژيک دارند و در عين‌ حال بديهي‌ترين حقوق ايران را به خاطر منافع خود ناديده مي‌گيرند.

در بيانيه پاياني ششمين اجلاس مشترک وزراي خارجه کشورهاي عضو شوراي همکاري خليج فارس و روسيه که اين هفته منتشر شد، از تلاش‌هاي امارات براي ايجاد راه‌حل مسالمت‌آميز براي مسأله جزاير سه‌گانه تنب‌کوچک، تنب بزرگ و ابوموسي از طريق گفتگوهاي دوجانبه و يا دادگاه عدل بين‌المللي براساس قوانين بين‌المللي و منشور سازمان ملل حمايت شده است.

اين حمايت به معناي ناديده گرفتن مالکيت ايران بر اين سه جزيره است در حالي که دولت ايران در طول سال‌هاي متمادي با صراحت اعلام کرده اين جزاير صد درصد ايراني هستند و هرگونه ادعاي امارات نسبت به آنها کاملاً مردود است. از اين موضع ايران دولتمردان روسيه اطلاع دارند و عليرغم اين آگاهي، براي خوشامد شيوخ امارات و ساير اعضاي شوراي همکاري خليج فارس، وزير خارجه روسيه پاي بيانيه مردود وزراي خارجه کشورهاي عضو اين شورا را امضا کرده است!

روسيه، علاوه بر اين موضوع، در موارد ديگري نيز غيرقابل اعتماد بودن خود را در روابط با ايران به اثبات رسانده است. دو مورد بسيار روشن و خسارت‌بار عبارتند از ماجراي برجام و جنگ اوکراين. در ماجراي برجام، کارشکني‌هاي دولت روسيه و شخص لاورف وزير خارجه‌اش مانع به ثمر رسيدن مذاکرات شد و در مورد جنگ اوکراين نيز دولتمردان روسيه عامدانه کارهائي کردند که ايران به دخالت در اين جنگ و حمايت از روسيه متهم شود و دچار خسارت‌هاي زيادي در سطح بين‌المللي و رابطه با اوکراين گردد.

قطعاً آنچه وزير خارجه روسيه در همراهي با امارات براي زير سؤال بردن مالکيت ايران بر جزاير سه‌گانه کرده، آخرين خيانت روس‌ها به ما نخواهد بود. به همين دليل، مسئولان وزارت امور خارجه ما تصور نکنند با احضار سفير روسيه در تهران مي‌توانند به ماجرا پايان بدهند. ما به تجديد نظر اساسي در روابط سياسي با روسيه نياز داريم تا بتوانيم دولتمردان روس را از ارتکاب اين قبيل خيانت‌ها به ملت ايران پشيمان نمائيم.