پایانی به خیانت‌های روسیه به ایران نیست

مسیح مهاجری در جمهوری اسلامی نوشت:

تجربه چين نشان داد با احضار سفير و تذکر و پيمودن مسير ديپلماسي خندان نمي‌شود روسيه و چين را از طمع‌ ورزي‌هايشان در منطقه و قرباني کردن حقوق ايران پشيمان کرد. خود امارات و شوراي همکاري خليج فارس هم قصد دارند عمل به نسخه‌اي که انگليس درباره جزاير سه‌گانه ايراني برايشان پيچيده است عمل کنند و آمريکا هم‌ پاي اين نسخه را امضا کرده است. بنابراين، راهکار عملي براي پايان دادن به اين ماجرا اينست که ايران در اين سه جزيره که ملک مردم ايران است چنان فعالانه حضور داشته باشد که عملاً جائي براي ادعاي واهي امارات باقي نگذارد. در آنصورت طبعاً قدرت‌هاي شرقي و غربي هم زمينه‌اي براي بازي کردن با ورق باطل شده جزاير سه‌گانه نخواهند يافت.

جزاير تنب و ابوموسي و بحرين قبل از اينکه انگليسي‌ها منطقه عربي خليج فارس را بعد از سقوط امپراطوري عثماني، به قلمرو حاکميتي خود ضميمه کنند، بخشي از سرزمين ايران بودند. انگليس بعد از جنگ جهاني دوم به اين نتيجه رسيد که در قالب استعمار نو، اين مناطق را به چند کشور دست ‌نشانده تبديل کند. لذا قبل از آنکه امارات تأسيس شود، دولت انگليس به شاه دستور داد ادعاي ايران درباره بحرين را کنار بگذارد و در عوض اجازه پيدا کند ايران جزاير تنب و ابوموسي را اشغال کند. انگليس قبول داشت که اين جزاير متعلق به ايران هستند ولي به تحريک لندن، شارجه ادعاي مالکيت ابوموسي، و رأس‌الخيمه ادعاي مالکيت تنب‌ها را مطرح مي‌کردند. در عين حال، شارجه با شاه کنار آمد و حتي به ارتش ايران هنگام ورود به ابوموسي خوش‌آمد گفت، اما رأس‌الخيمه حاضر به اين کار نشد. ارتش ايران در 9 آذر 1350، دو روز قبل از اعلان تشکيل کشور امارات، وارد تنب بزرگ و تنب کوچک شد. امارات، بلافاصله از ايران به شوراي امنيت سازمان ملل شکايت کرد. ايران اين شکايت را به رسميت نشناخت و اعلام کرد جزاير سه‌گانه متعلق به ايران هستند و ربطي به امارات جديد‌التأسيس ندارند. شوراي امنيت هم دخالت نکرد. در طول 53 سال گذشته، امارات به تحريک آمريکا و انگليس ادعاي خود را مطرح کرده و خواهان مذاکره با ايران شده و ايران نيز همواره با صراحت اعلام کرده درباره سرزمين‌هاي خود، با هيچ کشوري مذاکره نمي‌کند.

نکته قابل تأمل در اين ماجرا اينست که آمريکا و انگليس در نیم ‌قرن گذشته با حمايت از ادعاي واهي امارات درباره جزاير سه‌گانه ايراني، کاسبي‌ سياسي مي‌کردند و حالا چين و روسيه نيز به آنها اضافه شده‌اند!

اضافه شدن چين و روسيه به کاسبان سياسي ماجراي جزاير سه‌گانه ايراني، داراي چند پيام مهم براي دولتمردان ايراني است که بايد به آنها با دقت توجه نمايند و از کنار آنها بي‌تفاوت عبور نکنند.

يک پيام اينست که قدرت‌هاي شرقي هم مثل قدرت‌هاي غربي، براي جلب منافع خود حاضرند همه چيز حتي اخلاق سياسي در روابط بين‌الملل را قرباني کنند. روسيه با آنهمه لاف دوستي با ايران، بديهي‌ترين واقعيت که تعلق قطعي جزاير سه‌گانه ابوموسي، تنب ‌بزرگ و تنب ‌کوچک به ايران است را ناديده گرفت و به تماميت ارضي کشورمان تعرض کرد. علاوه بر اين، وزير خارجه روسيه در حالي حساب کاربري وزارت متبوع خود نامه جعلي «خليج عربي» را به جاي خليج فارس بکار برد که مي‌داند حتي در گذرنامه انگليسي شيخ‌ زايد براي اين خليج عنوان «پرشين گُلف» يعني خليج فارس نوشته شده است.

دوم اينکه دولتمردان ايراني بعد از ملاحظه خيانت‌هائي که روسيه در برجام و جنگ اوکراين به ايران کرد، نمي‌بايست به دولتمردان کرملين اعتماد مي‌کردند. حالا هم تصور نکنند ماجراي جزاير سه‌گانه ايراني خليج فارس، آخرين خيانت روس‌ها به ايران است. اين رشته سرِ دراز دارد، فاعتبروا يا اولي ‌الابصار!

سوم اينکه روسيه برای آنکه از چين در کاسبي سياسي منطقه سرشار از دلارهاي نفتي خاورميانه عقب نماند، تعلق جزاير سه‌گانه به ايران را زير سؤال برد. اين واقعه نشان داد قدرت‌هاي شرقي مثل قدرت‌هاي غربي غير قابل اعتمادند و بايد در سياست گرايش به شرق تجديد نظر کنيم و در چگونگي روابط با شرق و غرب از سياست متوازن پيروي نمائيم.

چهارم اينکه چين و روسيه، دو عضو مهم پيمان شانگهاي هستند. با توجه به رفتاري که اين دو با ايران به عنوان عضو ديگر اين پيمان کرده‌اند، نمي‌توان به پاي‌بندي آنها به تعهداتشان در اين پيمان نيز اميدي داشت.

و پنجم اينکه ما بايد در سه جزيره ايراني ابوموسي، تنب ‌بزرگ و تنب‌ کوچک آنچنان فعالانه حضور داشته باشيم که جائي براي طمع‌ ورزي امارات و حاميان شرقي و غربي اين شيخ‌نشين باقي نماند. رسيدن به اين هدف، نيازمند سرمايه ‌گزاري و قبل از آن اراده‌اي قاطع براي تحکيم حاکميت و پايان دادن هميشگي به طمع‌ورزي‌هاست.