بگذارید ایران، ایران بماند!

نواندیش_رضا امیری: ایران با تاریخ پر فراز و نشیب چند هزار ساله خود و در حالی که جنگ ها، چالش ها و مصائب متعدد و متفاوتی را پشت سر گذاشته همچنان پابرجا و پایدار مانده است، سرزمین ما در حالی میزبان اقوام متعدد با زبان ها و فرهنگ های گوناگون است که هرگز این تفاوت و چند رنگی نتوانسته اتحاد آن را خدشه دار کند، شاید در مقاطعی بودند افرادی که با خودفروختگی سعی در بر هم زدن این تعادل و اتحاد داشتند اما همواره به دلیل همبستگی اکثریت مردم ناکام مانده اند.

این اتحاد و همبستگی به گونه ای است که حتی بسیاری از مورخان و جهانگردان خارجی هم بر آن صحه گذاشتند و می نویسند ایرانی ها با وجود اختلافات داخلی با یکدیگر در برابر دشمن خارجی یک دل هستند، حالا اما باعث تاسف و شرمندگی است که می بینیم برخی این چنین نسبت به شهادت هموطنان خود بی تفاوت اند و بعضی که روزی با پیراهن ملی برای این مردم می جنگیدند حالا بی تفاوتی که هیچ لب به تمسخر می گشایند!

روزی که گروهی بعد از شکست ایران از انگلستان در جام جهانی دست به خوشحالی زدند شخصا زنگ خطر و نگرانی برای خود من بیش از همیشه به صدا در آمد و آن را مقدمه ای خطرناک می دانستم از بی تفاوتی نسبت به آب و خاک و حالا این واکنش عده ای هر چند معدود به حادثه تلخ اخیر زنگ هشداری دیگر به مراتب بلند تر است.

متاسفانه انشقاق و دو دستگی در جامعه ما به در حال رسیدن به نقاط خطرناکی است، همه ما در رسیدن جامعه به این شرایط مقصریم حتی حاکمیت که در خیلی مواقع نتوانست زمینه وحدت حداکثری را فراهم کند، اما همه این ها و حتی مسئولیت دولت و حاکمیت در این زمینه توجیهی برای بی تفاوتی در برابر چنین حادثه تلخی نیست، ما هر چه هم در داخل اختلاف نظر و بحث داشته باشیم نباید در مواقعی که وحدت ملی مان خدشه دار می شود بی تفاوت باشیم، باید بدانیم که ایران به واسطه همین وحدت ایران مانده است و همه ما مسافر یک کشتی هستیم اگر این کشتی خدایی ناکرده سوراخ شود همه ما با هم غرق خواهیم شد، پس بگذارید ایران همچنان ایران بماند!