ریزش دلار و احتکار اجناس؛ سودجویی یا نگرانی معقول؟!

نواندیش- محمد صادقی: طی هفته های اخیر که شاهد ریزش دلار بودیم اگر سری به برخی فروشگاه ها مثل فروشگاه های لوازم خانگی یا آن هایی که مستقیما با دلار سر و کار دارند زده باشید احتمالا دیده اید که کاسبان محترم بعضا از فروش امتناع می کنند، این مساله موجب گلایه بسیاری از مردم در فای مجازی هم شده اینکه چرا وقتی دلار صد تومان گران می شود کاسبان دولا پهنا اجناس خود را گران می کنند اما برعکس این امر صدق نمی  کند؟!

برخی معتقدند این مساله چیزی جز سودجویی نیست و در واقع اینجاست که باید گفت از ماست که برماست خوب وقتی خود ما چنین رفتارهایی می کنیم دیگر چرا مدام به جان دولت از گرانی و این مسائل هم غر می زنیم، این البته چندان بی جا هم نیست گاهی سودجویی و دلالیسم در به وجود آمدن این شرایط نقش به سزایی دارد که نمی توان منکر آن شد.

با این حال در هر جامعه ای و هر کشوری در صورت نبود قوانین مشخص در این زمینه و آشفتگی اقتصادی چنین اتفاقاتی رخ می دهد و همواره هستند افرادی که تنها به جیب و سود خود فکر می کنند و همین مساله اگرچه به ضرر عموم مردم تمام می شود اما به هر حال جیب آنها و شبکه دلالی را پر می کند، پس راه برخورد با آنان نیز که هرگز به طور کامل از بین نمی روند فقط قانون و شفافیت اقتصادی است.

این ماجرا اما جدا از بحث سودجویی بعد دیگری هم دارد، بعدی که شاید از نگاه آن کاسب منقطی و معقول هم به نظر می رسد، این نخستین بار نیست که دلار در کشور ما دچار ریزش قیمت می شود، پیش تر هم شاهد این ریزش های مقطعی بوده ایم، اما دوباره بعد از چندی به همان روند سابق بر گشته ایم، اگرچه خوشبختانه نرخ ارز طی هفته های اخیر روند کاهشی به خود گرفت اما پارامترهای کلان اقتصادی ما تغییری نکرده که بتوان از همین حالا چشم انداز روشن با ثباتی ملموس را برای آن متصور بود، پس طبیعی است که آن کاسب هم با توجه به تجربه نگرانی مشروعی از این بابت داشته باشد.

بدون شک تا زمانی که ثبات نمی گوییم رشد یا کاهش و غیره می گوییم ثبات، بر اقتصاد ما حاکم نباشد و نوسانات به حداقل ممکن کاهش نیابد نمی تواند سر و شکل درستی برای بازار در نظر گرفت، ثبات هم یعنی اینکه دلار نه هزار تومان که همین 60 هزار تومان بماند اما نه برای یک روز و یک ساعت که برای چند سال اینطوری کاسب هم می تواند بر همین اساس برنامه ریزی کند.