مهمترین دلایل افزایش طلاق

یک روانشناس با بیان اینکه افزایش طلاق دلایل متعدد و متنوعی دارد، گفت: پیروی از سبک زندگی غربی، گسترش شهرنشینی، فشارهای روانی اجتماعی متعدد و متنوع زندگی امروز، تاب آوری و کارآمدی پایین زوجین و تغییرات فرهنگی - اجتماعی ناشی از مهاجرت و مشکلات ناشی از آسیب‌های اجتماعی دیگر بویژه اعتیاد و خشونت ازجمله پیامدهای طلاق است.

دکتر رضا شریفی در گفت‌وگو با ایسنا، افزود: متاسفانه با وجود افزایش جمعیت، جوانان در آستانه ازدواج آموزش کافی و لازم برای برخورداری از زندگی مشترک موفق را دریافت نکرده‌اند و آمادگی لازم را برای ازدواج پایدار ندارند.

وی در ادامه گفت: متاسفانه از دهه 80 به بعد مشکلاتی در خانواده‌های ایرانی رخ داده که موجب افزایش آمار طلاق شده است و سال به سال بر این میزان افزوده می‌شود.

دبیرعلمی انجمن حکمت خانواده افزود: برخی از دلایل افزایش طلاق مربوط به کارکرد نامطلوب برخی خانواده‌هاست. به طور کلی توان خانواده‌ها را از نظر کارکرد می توان به سه گروه تقسیم نمود؛ خانواده‌هایی که کارکرد ضعیفی دارند و رضایت زناشویی در آنها به حداقل رسیده و در آستانه جدا شدن هستند.گروه دوم خانواده هایی هستند که از رضایت زناشویی نسبی برخوردارند که این گروه به عنوان جمعیت هدف در مداخلات پیشگیری بسیار وضعیت مطلوبی را تصویر می کند و اگر این دسته از زوجین مورد توجه مداخلات حمایتی و مشاوره ایی قرار نگیرند ممکن است به سوی طلاق سوق پیدا کنند. نهایتا دسته سوم از زندگی‌های مشترک گروهی هستند که از رضایت زناشویی خوب و پایداری برخوردارند لذا با وجود مشکلات و فشارهای مختلف، کمتر به سراغ گزینه نامطلوب جدایی می روند و با اتخاذ رویکردهای سازنده و تلاش‌های مشترک در جهت همکاری و حل مسایل زناشویی گام بر می‌دارند.

وی با اشاره به روند شکل‌گیری علاقه وگرایش جوانان به ازدواج اظهار کرد: در این زمینه باید به یک روند چهار مرحله ای از تمایل به ازدواج تا مراقبت از عشق اشاره نمود به نحوی که اولین علامت وشاخصه شکل گیری یک رابطه معطوف به ازدواج تمایل متعهدانه جوان به طرف مقابل است. این تمایل آغاز مناسبی برای رابطه جدی به سمت ازدواج است و متاسفانه تمایل بدون تعهد که در برخی روابط مشاهده می شود نه تنها آینده مطمئنی به سمت ازدواج را نشان نمی دهد، بلکه به احتمال زیاد به ناکامی می انجامد، لذا ضروری است تعهد طرف مقابل کنترل شود تا روابط آنها شفاف و سالمتر باشد.

شریفی افزود: گام بعدی انتخاب مطلوب مبتنی بر ملاک‌های اطمینان بخش است تا آنها در آینده لذت زندگی مشترک را تجربه ‌کنند. گام سوم آمادگی برای عشق ورزی و زندگی زناشویی است که موفقیت در این هدف مستلزم فراگیری مهارتهای لازم و تلاش برای صمیمت و ابراز عشق سالم است. نهایتا در پی این مرحله که با ازدواج صورت می گیرد زوجین در معرض نوسانات عواطف فی مابین در جریان مسائل و چالش‌های زندگی قرار می گیرند لذا نیازمند مراقبت از عشق هستند تا در جریان فشارهای زندگی وتعارض‌ها آسیب نبیند.

این روانشناس با بیان اینکه متاسفانه بسیاری از ازدواج‌ها در نقطه اوج باقی نمی مانند، گفت: روابط زناشویی ‌به طور معمول مملو ازتعارض‌هاست، چرا که دو نفر با سبک زندگی متفاوت درگیر ارتباط نزدیک می شوند و اگر در این میان تفاوت‌های فرهنگی و نیازهای متعارض آنها نیز اضافه گردد و زوجین از توان کافی برای مدیریت تعارض‌ها برخوردار نباشند، تعارض‌ها روبه به تزاید می گذارد و ممکن است روند صعودی علاقه و محبت بین زوجین را با نوسان مواجه سازد.

شریفی اضافه کرد: علاقه برخی از زوجین به دلیل نوسان‌های ارتباطی افت و خیز دارد و گاهی اوقات در سطح بالا است و برخی مواقع افول می‌کند و زمانی که تعارض‌های بین آنها مدیریت نشود، زوجین به بدرفتاری با یکدیگر سوق پیدا می‌کنند و علاقه آنها به یکدیگر سیر نزولی پیدا می‌کند.

وی با بیان اینکه تنش و بدرفتاری در بین زوجین به صورت خشونت بدنی،‌ کلامی و رفتاری نمود پیدا می‌کند، گفت: به علت این بدرفتاری‌ها زن و مرد احساس بیزاری پیدا می‌کنند و حتی ممکن است دچار طلاق عاطفی شوند. برخی از زوجین با وجود رسیدن به چنین مرحله‌ای از یکدیگر جدا نمی‌شوند، اما با رخ دادن مسائل جدی‌تری مانند خیانت و اعتیاد ممکن است به طلاق تمایل پیدا کنند.

دبیر انجمن حکمت خانواده افزود: سه عامل موجب علاقه یا بیزاری افراد نسبت به یکدیگر می‌شود. نخستین آن عوامل شخصیتی است. این عوامل از دوران کودکی در فرد رشد می‌کنند و صفات نسبتا پایداری هستند که از جمله آنها به وجدان و تعهد می‌توان اشاره کرد. زمانی که تعهد و وجدان در افرادی ضعیف باشد فرد خطاهایی را مرتکب می‌شود که به بیزاری طرف مقابل از او می‌انجامد و حتی ممکن است او دچار خطاهای اخلاقی شود.

شریفی در ادامه گفت: عامل دوم ثبات یا سلامت روانی افراد است. فرد از دوران کودکی با توجه به روند دلبستگی و رشد عاطفی و روانی به یک ثبات نسبی در روان دست می‌یابد. این مورد بخشی از ویژگی‌ شخصیتی او محسوب می‌شود. برخی افراد عصبی هستند و ثبات روانی ندارند.عصبی بودن به روابط زوجین آسیب می‌رساند.

وی انعطاف پذیری را سومین عامل موثر در یک ارتباط ذکر و اظهار کرد: ویژگی انعطاف پذیری موجب می‌شود که فرد خود را با فشارهای زندگی تطبیق بدهد و بتواند با شرایط دشوار انطباق بهتری پیدا کند. زمانی که انطباق پذیری ضعیف باشد به روابط زوجین آسیب وارد می‌شود.

این روانشناس تاکید کرد: مدیریت تعارض در روابط، برخورداری از مهارت‌های حل مسئله می‌تواند در تداوم زندگی مشترک تاثیر زیادی داشته باشد.

دبیر انجمن حکمت خانواده با بیان اینکه عوامل محیطی نیز تاثیر زیادی بر روابط زوجین دارد، اظهار کرد: برخی مواقع این عوامل کارکرد مثبت و بعضی وقت‌ها کارکرد منفی دارد. بخش قابل توجهی از طلاق‌ها ناشی از دخالت بستگان در زندگی زوج است. از سوی دیگر ممکن است سبک زندگی غلط پیرامون زوجین بدرفتاری را به آنها آموزش دهد.

وی افزود: در گذشته افرادی که تازه ازدواج می‌کردند از اطرافیان خود چگونگی اداره زندگی مشترک را می‌آموختند و می‌توانستند به روابط پایداری دست یابند، اما در حال حاضر به علت نفوذ فرهنگ بیگانه و رسانه‌های ماهواره‌ای فارسی زبان تاثیرپذیری زوجین از بزرگترها کاهش پیدا کرده است.

شریفی در پایان تاکید کرد:‌ لازم است مدیران فرهنگی و کارشناسان روی عوامل افزایش طلاق کارکنند تا جدایی زوجین کاهش یابد.

گزارش خطا