گوادر و چابهار؛ دو بندر مكمل

پيرمحمد ملازهي

بندر چابهار به عنوان يکي از مهم ترين گذرگاه هاي انرژي جهان و به مثابه دروازه ورود افغانستان و هند به آب هاي بين المللي و آسياي ميانه محسوب مي شود. با توجه به نگاه هند به چابهار و اعلام آمادگي اين کشور براي سرمايه گذاري در اين بندر و واردات و صادرات به آسياي مرکزي از طريق آن به نظر مي رسد توافقنامه چابهار توافق مهمي است که مي تواند به توسعه مناسبات منطقه اي ايران بينجامد. اين در حالي است که غربي ها با اوج گرفتن مسير همکاري هاي منطقه اي ايران و توافقات مهمي که در سفر نخست وزير هند به تهران صورت گرفت، اين گونه تبليغ مي کنند که ايران و هند سياست دور زدن پاکستان را دنبال مي کنند. حال آنکه ايران بر اساس منافع ملي خود مي خواهد هند را به سمت سرمايه گذاري در بخش هاي زيرساختي چابهار ترغيب کند چرا که توسعه سواحل مکران(سرزميني ساحلي در جنوب شرقي ايران و جنوب غربي پاکستان) ظرفيت هاي گسترده اي در منطقه ايجاد مي کند و دو بندر چابهار ايران و گوادر پاکستان که به صورت قرينه در سواحل مکران قرار دارند، مي توانند مکمل يکديگر باشند. اين در حالي است که سرمايه گذاري چين در بندر گوادر پاکستان باعث شد تا کشور هند که با چين و پاکستان اختلافاتي دارد، به بندر چابهار ايران توجه کند اما اين تلقي که اين دو بندر با توجه به رقابت هايي که ميان چين و هند وجود دارد، دو بندر رقيب به حساب مي آيند، اشتباه است. اين بنادر از مزيت هاي بسياري بهره مند هستند که مي توانند باعث توسعه و رونق اقتصادي مناطق کمتر توسعه يافته ايران از جمله سيستان و بلوچستان، جنوب خراسان و مناطقي از استان هرمزگان و همچنين ايالت هاي عقب مانده تر پاکستان شوند. بنابراين بايد اين توافق را از اين منظر که تا چه اندازه در حل مشکلات محلي و منطقه اي تاثيرگذار باشد، مورد توجه قرار داد و با بازتاب دادن به دستاوردهاي اين توافق مانع فضاسازي رسانه هاي غربي براي اختلاف افکني در منطقه شد.

*کارشناس مسائل پاکستان

□ روزنامه ايران

گزارش خطا