پيام مهم "عبدالله نوري"

عبدالله نوري: به كسي راي دهيد كه با مردم صادق است

عبدالله نوري در پيامي تصويري از همه هواداران گفتمان اصلاح‌طلبي و اعتدال‌گرايي درخواست كرد تا روز بيست و نهم ارديبهشت پاي صندوق‌هاي راي حاضر شوند. نوري در اين پيام تصويري با بيان اينكه با وجود همه اشكالات، انتقادات، نارسايي‌ها و محدوديت‌هايي كه به ذهن مي‌رسد باز هم بايد در انتخابات شركت كرد، گفته است: چه بسا گله‌مندي‌ها ابهام، سوال‌ها و نكات جدي و فراواني در ذهن مردم وجود داشته باشد كه آنها را به سمت عدم شركت در انتخابات سوق دهد. وي افزود: بايد پرسيد كه امروز چه بايد كرد؟ آيا هيچ ايران‌دوستي به دنبال براندازي نظام و حركت‌هاي تند و افراطي انقلابي و درخواست حمله نظامي از طرف دنيا براي ايران است؟آيا هيچ ايران دوستي مي‌پسندد كه ايران تبديل به يكي از كشور‌هاي شمال آفريقا تا افغانستان شود كه در اين چند سال ديديم با چه وضعيتي مواجه شدند و شايد ساليان متمادي طول بكشد كه به وضعيت سابق خودشان برگردند؟ چكيده اظهارات نوري به اين شرح است:

فكر نمي‌كنم هيچ ايران‌دوستي طرفدار چنين منطقي باشد. پس دوباره سوال مي‌كنم كه چه بايد كرد؟ من از بعد از انتخابات سال 88 و حوادث تلخ آن زمان به اين نتيجه رسيدم كه بايد حضور فعال داشت. اگر همه در سرنوشت كشورشان حضور فعال داشته باشند، مي‌توانند تاثيرگذار باشند.

بايد بپذيريم كه اصلاح‌طلبانه با سياست گام به گام و تدريجي كه آن هم گاهي يك گام جلو مي‌رويم و ممكن است چند گام هم عقب برويم. ولي دوباره حركت خودمان را شروع كنيم. بايد اين مسير را دنبال كنيم. لااقل من به ذهنم راه ديگري نمي‌رسد.

براي اين حركت يكي از راه‌ها شركت در انتخابات است. لذا غالب كساني كه سختي‌ها و حصرها و حبس‌ها و رنج‌ها را تحمل كرده‌اند و در شرايط گوناگون انقلاب دچار تنگناها و مشكلاتي شدند براي دفاع از ايران از همه درخواست مي‌كنند كه در انتخابات شركت كنيد. اينكه در ذهن برخي دوستان ممكن است بيايد كه راي دادن مسووليت شرعي دارد، راي ندادن هم همينگونه است. اگر ما راي نداديم و اتفاقات ناگواري براي كشور افتاد، نزد وجدان خود و تاريخ ايران زمين بايد پاسخگو باشيم.

سرنوشت انتخابات براي اينكه يك فرد معتدل سركار بيايد، با راي شما رقم مي‌خورد. با راي شما تعيين مي‌شود و ممكن است راي ندادن شما فردي را سر كار بياورد كه خود شما بعدا احساس ناراحتي و نگراني كنيد اما ديگر فايده‌اي ندارد. گاهي انسان‌هاي فرهيخته و گله‌مند در انتخابات شركت نمي‌كنند و كساني كه تحت تاثير القائات و عوام‌فريبي‌ها قرار مي‌گيرند، در انتخابات شركت مي‌كنند.

آنچه من احساس مي‌كنم اين است كه در اين دوره از انتخابات تلاش فراواني از طرف جريان مقابل وجود دارد براي اينكه تك تك افراد را كه احساس مي‌كند نزديك به گرايش او هستند به پاي صندوق بياورد. ممكن است با عدم شركت باعث كاميابي او شده باشيم. او راي مي‌دهد و ما با راي ندادن باعث پيروزي او مي‌شويم. شايد مسووليتش يكسان باشد اما اينكه در ذهن برخي هست كه چه فرقي مي‌كند كه كدام كانديدا راي بياورد. واقعا بين دو كانديدا فرقي نيست؟ ميان راستي و دروغ، صداقت و فريب، آب و سراب، ميان صلح‌جويي و دشمن‌تراشي تفاوت نيست؟ انسان‌ها را صفر و صدي نبينيم. طبيعتا به صورت مقايسه‌اي به كسي راي دهيم كه به صداقت و راستي و صلح‌دوستي نزديك‌تر است.

بياييم همه براي ساختن ايراني آباد و آزاد گام به گام حركت كنيم و فشارها و برخوردها و اهانت‌ها و تهمت‌ها و حصر‌ها و حبس‌ها ما را از حركت مسيرمان باز ندارد كه بازماندن ما از حركت خواست طرف مقابل ما است.

از منظر حاكميت اخلاق و صداقت به كجا رسيده‌ايم؟ آيا پاسخ قانع‌كننده‌اي براي بي‌اخلاقي‌ها، تهمت‌هايي كه زده و خلاف‌هايي كه گفته مي‌شود، در برابر شهدا داريم؟

شما شاهد هستيد هيچ بحثي از درآمد كشور نمي‌شود و در مورد ايجاد اشتغال و پرداخت يارانه و تامين مسكن و موارد ديگر صحبت مي‌كنند.

يك وقتي مي‌گفتند اگر كانديدايي پول دهد كه به او راي دهند، تخلف است. حال اگر كسي بگويد به من راي دهيد تا از ماه آينده ماهانه 150 هزار تومان به شما بدهم، هيچ اشكالي ندارد؟

اگر از من بپرسند به چه كسي بايد راي داد، مي‌گويم به كسي كه دروغ نگويد يا كمتر دروغ بگويد و كسي كه احساس كند مردم شعور دارند.

كسي كه كانديداي رياست‌جمهوري مي‌شود بايد برنامه و راه‌حل ارايه دهد و بگويد من براي رفع فقر اين كار را مي‌كنم؛ نه اينكه بگويد من بنا دارم فقر نباشد! همه بنا دارند فقر نباشد.

چه دليلي دارد كه بگوييم موفقيت برجام ارتباطي به ديپلماسي كشور ندارد؟ مگر قبل از اين دولت، مجاهدت، ملت و مقاومتِ ملت نبوده است؟ چرا بخواهيم آن را ناديده بگيريم؟

اين درست نيست كه چون من با اين دولت مخالف هستم، بگويم هر كاري اين دولت انجام داده بد است.

خدمات وزارت امور خارجه بسيار باارزش است؛ نبايد تقدير شود؟ كسي منكر اين نيست كه نيروهاي مسلح ما كار خودش را انجام مي‌دهد و از آن هم بايد تقدير شود، ولي وقتي وزارت خارجه يك كار ارزشمند انجام مي‌دهد، به جاي اينكه از آن تقدير شود بايد از نيروهاي مسلح تقدير شود؟ آنها هم اميران اين كشور هستند. چرا دوگانگي ايجاد مي‌كنيم و اينها را مقابل هم مي‌گذاريم؟

نمي‌شود به خاطر اينكه بگوييم اين دولت خوب نيست يا به اين دولت راي ندهيد كار مثبت آن را زير سوال ببريم.

برجام يكي از كارهاي افتخار آفرين ايران است. كه ما بايد به آن افتخار كنيم و همانقدر كه اسراييل و دشمنانِ افراطي خارجي ايران از آن عصباني هستند، ما بايد از آن خوشحال باشيم و به آن مباهات كنيم.

الان هم خود ملت بايد انتخاب كنند كه مي‌خواهند همان مسير تحريم‌ها و تهديدها ادامه يابد يا مسير بهبود روابط و تعامل با دنيا و تنش زدايي با جهان؟

چگونه بدون محاسبه درآمد هزينه، اينگونه بي‌محابا وعده‌هايي مي‌دهيد كه هيچ دولتي قادر به انجام آن نخواهد بود و تنها باعث تشويش خواهد شد؟

اعتماد

گزارش خطا