امام با كدام آهنگ اشك ريخت؟

امام روزی دو بار با آهنگ ای ‌ساربان اشک می‌ریخت

مهرداد کاظمی همچنین درباره دو قطعه‌ای که باعث واکنش امام (ره) درباره موسیقی شد نیز گفت: «چیزی که باعث راهگشایی موسیقی بعد از انقلاب شد به آهنگی مربوط می‌شود که توسط آقای محمدعلی راغب پس از ترور آیت‌الله مطهری ساخته شد. آقای راغب پس از تروری که گروه فرقان انجام داد کاری را با استفاده از شعر حمید سبزواری با عنوان "ای مجاهد شهید مطهر" ساخت که محمد گلریز آن را خواند. با این اجرا به یکباره دیدها به موسیقی تغییر کرد و راه موسیقی باز شد. ترور آیت‌الله مطهری سال 58 (11 اردیبهشت 1358) اتفاق افتاد. حاج‌سید احمد خمینی خودش به بنده گفت که وقتی امام (ره) این کار را گوش کردند بسیار لذت بردند و گفتند باید در این فرم موسیقی‌های خوبی ساخته بشود. این زمانی بود که من حاج سیداحمد خمینی را با شهید بهشتی و چند نفر دیگر در وزارت فرهنگ و هنر دیدم. در برخی برنامه‌هایی که داشتند من برای قرائت قرآن می‌رفتم و ایشان از صدای من خوشش می‌آمد.

دفتر کار شهید بهشتی هم در وزارت فرهنگ و هنر مستقر بود و سمینارها و حتی جلسات حزب جمهوری اسلامی هم آنجا برگزار می‌شد. ایشان هم از علاقمندان موسیقی بود. در چنین جلساتی معمولا من را که می‌دانستند خوب قرآن قرائت می‌کنم؛ دعوت می‌کردند تا قرآن یا چند بیت شعر حافظ و یا آوازی اجرا کنم و جلسه رسمیت پیدا کند. خب معمولا دیالوگ‌هایی پیش می‌آمد و از آنجا که دوست داشتم نظر آقایان را درباره موسیقی بدانم با آقایان وارد صحبت می‌شدم و نظرشان را می‌پرسیدم. در همین گفتگوها در دو جا دیدم که امام (ره) حمایت بسیار زیادی از موسیقی کردند. یکی در زمان انتشار دو آهنگ "مطهری" و "الله اکبر، خمینی رهبر" بود و دیگری به بعدها مربوط می‌شود که من آهنگ "ای ساربان" را خواندم. وقتی آهنگ "ای ساربان" را خواندم خود سیداحمد خمینی عین این جمله به من گفت که "بابا روزی دو بار با این آهنگ شما اشک می‌ریزد و گریه می‌کند. " امام بعد از این قطعه بود که فتوا دادند و گفتند موسیقی در این فرم حلال است. این اتفاق در زمان پخش سریالی که اسمش را درست به خاطر ندارم "غروب پاییز" یا "غروب صحرا" بود چنین اتفاقی افتاد. در این دو مورد زنده‌یاد امام(ره) تکلیف شعر و موسیقی و فیلم را مشخص کردند. این سریالی هم که به آن اشاره می‌کنم درباره جنگ و خانواده‌هایی بود که درگیر این جنگ بودند./ایلنا

توضيح:

واکنش به خاطره نقل شده یک هنرمند قدیمی از امام راحل

نوه امام خمینی به خاطره نقل شده توسط یکی از هنرمندان باسابقه کشورمان از امام راحل که راوی آن مرحوم حاج سید احمد خمینی ذکر شده بود، پاسخ داد.

حجت الاسلام و المسلمین مرتضی اشراقی طی متن کوتاهی که در اختیار جماران قرار داد، نوشت:

دیروز در خبرها مطلبی از جناب آقای مهرداد کاظمی خواننده خوب و قدیمی کشورمان نقل شده بود، ایشان گفته بود: «مرحوم حاج احمد آقا گفته اند که امام، روزی دو بار با آهنگ ای ساربان گریه می کردند».

در نگاه اول، برای من با شناختی که از امام پیدا کرده ام و از نزدیکترین افراد به ایشان فرا گرفته ام، این نقل قول مقرون به صواب نبود. با این حال از نزدیکان امام که آن روزها را به خاطر دارند پرسیدم و آنها هم چنین مطلبی را به خاطر نداشتند.

روشن است که مرحوم حجت الاسلام و المسلمین حاج سید احمد خمینی یادگار فقید امام هم نیستند تا از ایشان جویای حال شوم.

اکنون به نظرم همین بهانه ای است تا یک بار دیگر به امر خاطره توجه کنیم. خاطره نامش را با خود همراه دارد. از حافظه بر می خیزد و ارزش آن به گوینده ی آن است. روایت با وثاقت راوی و میزان قرابت او با منبع خبر ارتباط مستقیم دارد.

قدرت حافظه، میزان دسترسی فرد در زمان وقوع حادثه، فهم درست از روحیات گوینده ی خبر، توجه به شرایط صدور و قرائن حالی و مقالی و... همه از نکاتی است که به خبر و خاطره ارزش می دهد و یا آن را از ارزش می اندازد.

وقتی حاج حسن آقا بحث دقیق اجتهاد در اندیشه امام و اصول آن را طرح کردند و به همه توجه دادند که برای استفاده از کلام امام باید به قواعد چنین امری تن داد و آن را باز شناخت ، یکی از مهم ترین این مبانی را در نقل قول ها از امام، توجه ویژه به ارزش روایت های گویندگان و گویندگان روایات دانستند.

ارزش هایی که از توان راوی اول و هم چنین راویان بعد ناشی می شود.

امروزه هر چه جلو می رویم به اهمیت این مهم بیشتر پی می بریم، امروزه که آرام آرام دست ما از یاران حلقه ی اول امام خالی می شود. چند سال قبل به همت پژوهشکده امام، درباره اصول اجتهاد در اندیشه امام بحث هایی مطرح شد که متأسفانه پی گرفته نشد.

در هر حال این خاطره از دید من نمی تواند با صحت قرین باشد و بدون آنکه گوینده محترم و محبوب آن دوران را به دروغ متهم کنم، محتوای سخن را نمی توانم صحیح بدانم.

گزارش خطا