بررسی جشن هاى ايران باستان و كاركرد اجتماعی آن

نواندیش: در فرهنگ ایرانیان باستان، علت آفرینش انسان را رواج نیکی می‌دانستند. این نیکی مختص زمین نبود و تمام کاینات را در بر می‌گرفت. انسان برای انجام این وظیفه سنگین، باید دائما بر ضد پلیدی و نیروهای آن در تلاش باشد و برای رسیدن به ابدیت باید از گذرگاه این جهان عبور کند. در این گذرگاه، نیرو‌های اهریمنی مانع راه انسان اند. ابزار و سلاح انسان در جنگ با اهریمن، پارسایی و شادمانی ست.

به گزارش نواندیش، از احتیاجات هر مبارز، علاوه بر بدن ورزیده، روان نیرومند است. جشن‌هایی که در طول سال برگزار می‌شد راهی برای دستیابی به روحی قوی، با ایمان، شاداب و سالم بودند. مردم با شرکت در این جشن‌ها خستگی را از روان‌شان دور می‌کردند و به آن شادابی و تازگی می‌بخشیدند. از اصول این جشن‌ها انجام ستایش و پرستش با سرور و شادمانی بود.

واژه جشن در اوستایی یسن خوانده می‌شود. این واژه اوستایی به معنی ستایش و پرستش است. هدف از برگزاری جشن‌ها در ایران باستان، ایجاد روحیه اتحاد، تمرکزِ نیرو و نزدیکی افراد به هم بوده است. جشن‌های باستان انواع زیادی داشتند که متاسفانه طی سالیان گذشته یا فراموش شدند و یا مانند چهارشنبه سوری به کلی به حاشیه رفته و ماهیت واقعی خود را از دست دادند.

به همین خاطر بر آن شدیم به مناسبت نوروز این بزرگترین جشن باستانی ایران زمین لایو این هفته صفحه اینستاگرام نواندیش را به گفتگو با یکی از اساتید تاریخ اختصاص دهیم، دكتر حسين محمدى، دکترا تاریخ باستان از  دانشگاه پونا، هندوستان و عضو هيات علمى گروه تاريخ دانشگاه خوارزمى مهمان سه شنبه شب اینستاگرام نواندیش هستند. از جمله آثار مهم ایشان می توان به كتاب جشن هاى ايران باستان، روابط ایران وهند در عصر باستان، ورزش در ایران باستان و چندین و چند کتاب و مقاله دیگر اشاره کرد. 

از شما مخاطبان عزیز نواندیش دعوت می شود تا ساعت 18 سه شنبه 3 فروردین به صرف تماشای این گفتگو جذاب مهمان صفحه اینستاگرام نواندیش به آدرس "mynoandish" باشید.