اظهارات قلعه نویی در مورد توهین به هواداران پرسپولیس: مگر ناموس‌مان را از سر راه آوردیم/ من بچه نازی‌آباد هستم و کارم را بلدم!

امیر قلعه نویی بعد از حرفهای باورنکردنی که در آخرین نشست خبری‌اش زد و بازتاب‌های بدی گرفت حالا در پی جبران است. او امروز در گفتگو با برنامه رادیویی «تهران ورزشی» توضیحاتی درباره آن حرفها داد.

 این مسائل برای 2-3 روز گذشته نیست بلکه برای 10 سال گذشته است. در صفحه شخصی‌ام از افراد اصیل معذرت‌خواهی کردم. سوال من این است که چرا این اتفاقات باید بیفتد؟ احساس می‌کنم چون در چند سال گذشته در هر تیمی که بودم مدعی بوده و این مدعی بودن به مذاق بعضی از آدم‌ها خوش نمی‌آید و شاید دوست دارند تیم‌های من 6 امتیاز به آنها تقدیم کند و آرزوی قهرمانی تیم‌هایشان را داشته باشم. جایی که هستم با همه وجودم کار می‌کنم. من نه بلدم «شو» بازی کنم و نه بلدم ادا در بیاورم. شما ببینید زمان باخت‌ و برد تیمم چه عکس‌العملی داشتم. من در روزی که بردم هیچ عکس‌العملی نداشتم و روزی هم که باختم این من بودم که به سمت مربی پیروز رفتم و تبریک گفتم.

چرا کمیته اخلاق کاری نمی‌کند؟

شما مسئول کانون هواداران نساجی، خرم‌آباد و سیرجان را روی خط بیاورید و ببینید راجع به اتفاقات بازی‌های ما چه می‌گویند. آنها از ما قبل از بازی معذرت‌خواهی می‌کنند که این اتفاقات افتاده است. تعجبم از این است که کمیته اخلاق، کمیته انضباطی چرا هیچ عکس‌العملی نشان نمی‌دهد؟‌ آیا ما باید از آنها بخواهیم یا آنها مسائل را رصد کنند؟ شما از آقایان حسن‌زاده و تورک بپرسید که چرا این اتفاقات را رصد نمی‌کنند؟ چرا درباره کوچکترین صحبت قلعه‌نویی عکس‌العمل نشان می‌دهید ولی درباره مسائل دیگر عکس‌العملی وجود ندارد؟ نباید با شرافت بازی کنیم؟ من یک سوال دارم، مگر ما به استقلال دقیقه 97 در نقش جهان نباختیم؟ مگر مربی‌شان آن حرکت‌ها را نکرد یا کمک مربی‌شان آن خوشحالی‌ها را نکرد، چه اتفاقی افتاد؟

اکثر رفقای من پرسپولیسی هستند

شما هواداران اصیل پرسپولیس را روی خط بیاورید ببینید این توهین‌ها را محکوم می‌کنند. علی دایی دوست صمیمی من است، مگر وقتی به او توهین کردند عکس‌العمل نشان نداد؟ مگر ناموس‌مان را از سر راه آوردیم. آنهایی که توهین کردند ناموس‌شان را از سر راه آوردند. من از کوره در نمی‌روم. من بچه نازی‌آباد هستم و کارم را بلدم و توکلم به خدا و اهل بیت است. من مخلص طرفداران اصیل پرسپولیس هستم. پرسپولیس تیمی است که قدمت دارد و سابقه دارد. اکثر رفقای من پرسپولیسی هستند. خدا رحمت کند آقای همایون بهزادی؛ آقایان جاسمیان و ظلی هم انشالله سلامت و زنده باشند. وقتی به تمرین تیم ملی می‌رفتم از این افراد اجازه می‌گرفتم. ما با پیشکسوتان‌مان این طور رفتار کردیم. این مسائل را خود پرسپولیسی‌ها هم محکوم می‌کنند. آقای جاسمیان هم بعد از بازی پرسپولیس از من معذرت‌خواهی کرد. در بازی با پرسپولیس ببینید که وقتی به ما توهین کردند چه عکس‌العملی نشان دادیم؟

زدن من را از استقلال شروع کردند

طرفداران اصیل پرسپولیس را ببینید، 99 درصد‌شان سر سفره پدر و مادرشان هستند و من مخلص همه آنها هستم. از آنهایی که خط می‌دهند، بپرسید. شما از مسئول کانون هواداران نساجی بپرسید که چه اتفاقاتی افتاد تا بگوید لیدر منتسب به چه تیمی بوده است. بیش از 20-30 پیام داشتم که عذرخواهی کردند. سپاهان همیشه سپاهان است و در این 2 سال گذشته حرکت روبه‌جلویش را شروع کرده ولی بعضی از دوستان دوست ندارند. مشکل آنها هم سپاهان نیست، مشکل‌شان امیر قلعه‌نویی است.

زدن قلعه‌نویی برای آنها مهم است، کما اینکه این کار را در استقلال هم انجام دادند و زدن من را از استقلال شروع کردند. هر آنچه در فوتبال می‌خواستم، به دست آوردم. خیلی جاها به من کم لطفی شد و به هر حال از حق و حقو‌ق‌مان گذشتیم. الان می‌گویند زمین استقلال خط‌کشی نداشت و تمرین به هم خورد، ولی ما در زمین دوچرخه‌سواری تمرین کردیم و قهرمان آسیا شدیم. در بدترین شرایط تیم استقلال را تیم 55 جهان کردیم. بنده و رفقایم یک میلیارد و 200 میلیون تومان خرج کمپ استقلال کردیم.

باز هم عذرخواهی می‌کنم

در این شرایط به باشگاه استقلال خدمت کردیم، ولی زیرساخت‌ها باید فراهم شود. 12 سال است که می‌گویم از نظر نیروی انسانی می‌توانیم جزو 20 کشور اول جهان باشیم. بعضی از مدیران به ورزش و فوتبال چسبیده‌اند و بعد می‌گویند اگر برویم پشت گوشمان را نگاه نمی‌کنیم و هر روز هم مصاحبه می‌کنند. این افراد باعث شدند که این ورزش به این روز بیفتد. امثال دادکان و مصطفوی و کسانی که اهل فوتبال هستند و خاک فوتبال را خوردند اگر کنار فوتبال بودند و کار اجرایی می‌کردند یقینا نمی‌گذاشتند این اتفاقات در فوتبال بیفتد.

من باز هم بابت آن حرف‌هایی که زدم عذرخواهی می‌کنم، آن حرف‌ها را به کسانی زدم که توهین کردند. مخلص همه طرفداران اصیل فوتبال هستیم که سر سفره پدر و مادرشان نشسته‌اند. باز هم می‌گویم که افتخار می‌کنم بچه نازی‌آباد هستم.