داستان ادامه دار دپوی زباله و نابودی محیط زیست: در چهاردانگه مازندران چه خبر است؟

طبیعت بکر و دست نخورده‌ یکی از روستاهای اطراف ساری مدت ها است که با بی توجهی تبدیل به یکی از بزرگترین مراکز دپوی زباله شده است تا جایی که حتی مردم این منطقه چندی پیش دست به اعتراضات گسترده ای هم در این باره زدند. حالا بعد از گذشت مدتی از این اعتراضات تصاویر گرفته شده توسط مردم محلی و دست به دست شدن آن در شبکه های اجتماعی حکایت از ادامه انجام این کار آن هم با اسکورت و تدابیر امنیتی دارد.

نواندیش- رضا امیری: طبیعت بکر و دست نخورده‌ یکی از روستاهای اطراف ساری مدت ها است که با بی توجهی تبدیل به یکی از بزرگترین مراکز دپوی زباله شده است تا جایی که حتی مردم این منطقه چندی پیش دست به اعتراضات گسترده ای هم در این باره زدند. حالا بعد از گذشت مدتی از این اعتراضات تصاویر گرفته شده توسط مردم محلی و دست به دست شدن آن در شبکه های اجتماعی حکایت از ادامه انجام این کار آن هم با اسکورت و تدابیر امنیتی دارد.

همین ماه گذشته بود که جنجال هایی بر سر دپوی زباله در این مناطقه به راه افتاد، خبرگزاری دانشجو در گزارشی پیرامون انتقال زباله به این منطقه که اتفاقا سابقه ای چندین ساله هم دارد، نوشت: سال ۱۳۸۳ بود که مردم روستای سمسکنده در دهستان میان‌دورود کوچک شهرستان ساری به دفن غیربهداشتی زباله این شهر در روستای خود معترض شدند و مسئولان نیز به جای حل اصولی و اساسی و ساخت زباله سوز، زباله‌های خانگی را به همراه زباله‌های ممنوعه بیمارستانی، صنعتی و کشتارگاهی به پشتکوه منتقل کردند.

مردم پشتکوه ساری هم این موضوع را برنتابیده و اعتراض کردند که «اینجا قدم‌گاه رهبر ماست، جای زباله نیست» و باز هم وعده مسئولان که این مشکل طی چند ماه به سرعت رفع می‌شود.

امروز ۱۴ سال از آن روز گذشته و در این سال‌ها هربار مسئولی آمده و وعده رفع این معضل را داده؛ یکی دیگر آمد و وعده ساخت زباله‌سوز و افتتاح آن را در ساری داد. آب‌های زیرزمینی آلوده شد، هوا آلوده شد، خاک آلوده شد و حتی به اذعان برخی رسانه ها، یکی از چوپانان منطقه در شیرابه‌های انباشته بر روی هم که تبدیل به باتلاقی عفونی شده، غرق و فوت کرد.

بارندگی‌های فصلی امسال هم راهی برای سوءاستفاده کرده و میلیون‌ها لیتر شیرابه بدون تصفیه روانه رودخانه‌ها شد و در پی آن به احشام و مزارع زیان وارد شد.اتفاق ترسناک اینجاست که طی آزمایش‌هایی که به روی آب شرب این منطقه انجام شده، درصد سرب و کادمیوم در این آب که از فلزات سنگین و سرطان‌زا هستند، حدود ۲۰ برابر سطح طبیعی است.

رودخانه تجن هم که از همین مسیر عبور می‌کند و در نهایت به ساری و دریای خزر می‌ریزد، می تواند موجب انتشار بیماری‌های خطرناک به اب دریای خزر باشد.

در این میان جان توریست‌هایی که از این مناطق بکر و زیبای مازندران دیدن می‌کنند، به دلیل ازدیاد حشرات و احتمال همه‌گیری بیماری ازجمله سالک نیز در خطر است. همین جریانات موجب شد تا مردم این منطقه و حتی مردم روستا‌ها و شهر‌های استان سمنان در اعتراض به دپوی زباله، کفن پوش شوند و حدود ۲۰ روز در منطقه چهاردانگه تحصن کنند.

بعد از این اعتراضات بود که کم کم مسئولان هم ترجیح دادند سخنی بگویند، علیجان شمشیربند، رئیس شورای اسلامی شهر ساری در جمع خبرنگاران در ارتباط با وضعیت انتقال زباله‌های ساری در منطقه چهاردانگه اظهار کرد که بر اساس برنامه قرار بود که زباله‌های ساری طی ۱۴ سال گذشته به صورت موقت و تنها ۶ ماه به این منطقه منتقل شود، اما سال به سال عملیات انتقال زباله تمدید شده و به وضعیت فعلی رسیده است.

داستان ادامه دار دپوی زباله و نابودی محیط زیست: در چهاردانگه مازندران چه خبر است؟

داستان ادامه دار دپوی زباله و نابودی محیط زیست: در چهاردانگه مازندران چه خبر است؟

(محل دپوی زباله)

به گفته رئیس شورای اسلامی شهر ساری، انتقال زباله‌های ساری مشکلات جدی برای مردم و محیط زیست منطقه ایجاد کرده و اعتراضات مردم چهاردانگه در ارتباط با انتقال زباله به حق بوده، صبرشان لبریز شده و درخواست عدم انتقال زباله این منطقه معقول است.

نماینده مردم سمنان، مهدیشهر و سرخه نیز در این خصوص در جایی گفته است که مردم روستا‌های استان مازندران و سمنان در منطقه گویچاله به جهت مشکلات ناشی از دپوی غیراصولی زباله در این منطقه در ۱۳ سال گذشته اعتراض کردند و ما این موضوع را از مراجع ذیربط و ذی صلاح پیگیری خواهیم کرد.

حالا بعد از گذشت یک ماه از این اعتراضات و وعده های مسئولان دوباره خبر می رسد که روند پیشین همچنان با قدرت ادامه دارد و حتی در اخبار تایید نشده ای ادعا شده که زباله ها با اسکورت نیروی انتظامی تخلیه می شود!

واقعا مشخص نیست که در این منطقه چه خبر است و چرا به شکل جدی این مساله پیگیری نمی شود و به نوعی مسکوت مانده با وجود سال ها وعده مبنی بر تاسیس کارخانه های زباله سوز این موضوع همچنان پیگیری نمی شود و این حجم از بی مبالاتی نسبت به تخریب محیط زیست واقعا جای تاسف و پرسش دارد!

گزارش خطا