آبسوز کردن خودروهای بنزینی با تنها 4.5 میلیون: رویا یا واقعیت؟!

نواندیش: برای اولین بار در برنامه حالا خورشید بود که  "علاءالدین جاسمی زرگانی"  این ادعا را مطرح کرد و حتی از ارائه آن به مقامات خبر داد. حالا اما مطرح شدن دوباره ی این ادعا کار را به جایی رسانده که حتی بعضی رسانه‌ها از ثبت نام در این طرح هم صحبت به میان آورده‌اند.

به گزارش نواندیش، متولی این طرح "هزینه پایه" نصب این سامانه بروی خودرو های داخلی را ۴/۵ میلیون تومان اعلام کرده که برای خودروهای خارجی این قیمت بالاتر است؛ در وبسایت این سامانه متقاضیان ضمن ثبت نام می‌توانند درخواست نمایندگی هم بکنند!

همچنین گفته شده این سامانه در ابتدا با ۵۰ با درصد آب و ۵۰ درصد بنزین کار خود را شروع خواهد کرد و در فازهای بعدی سامانه های ۷۵درصد و نهایتا ۱۰۰ درصد ارائه خواهد شد.بدون شک دستیابی به چنین فن‌آوری، انقلاب عظیمی نه تنها در صنعت خودروسازی بلکه در سایر صنایع به پا خواهد کرد.

اما ماجرا از کجا شروع شد؟

ماجرا از حدود سه سال پیش شروع شد؛ زمانی که فردی به نام "علاءالدین جاسمی زرگانی" مدعی شد به سامانه‌ای دست یافته که با نصب بر ‌روی خودروهای مختلف، امکان استفاده از "آب" به عنوان سوخت را فراهم می‌کند.

رسانه‌ها از جمله صداوسیما با دعوت از او گزارش‌هایی تهیه کرده‌اند و در برنامه‌هایی از او به عنوان "مبدع خودروی آب‌سوز" یاد کرده‌اند.

در یکی از برنامه‌های تلویزیونی که در این باره ساخته شده یک پژوی ۴۰۵ نشان داده می‌شود که آقای جاسمی زرگانی از شلنگ آبی که در دست دارد در لیوانی آب می‌ریزد و آن را می‌خورد و همان شلنگ را به داخل باک خودرو انداخته و آن را پر می‌کند.

آقای جاسمی زرگانی که می‌گوید دکترای انرژی دارد، در رسانه‌های ایران و فضای مجازی حضور پررنگی دارد و گفته خودروی آب‌سوز نه تنها با آب معمولی بلکه با "آب شور دریا و پسماند" هم کار می‌‌کند؛ او همچنین "عدم نیاز به اعمال تغییرات در زیر ساخت های موتور" را از مزایای طرح خود برشمرده است.

در طی مصاحبه‌های انجام شده آقای زرگانی گفته بود از ۲۶ کشور جهان هم دعوتنامه دارد که به هیچ کدام‌شان پاسخ مثبت نداده چون می‌خواسته اختراعش را در کشور خودش حفظ کند.

او دو سال پیش به خبرگزاری تسنیم گفت: به دلیل اتفاقی که برای اختراع قبلی من افتاد اختراع خود را در کشور ثبت نکرده و تولید نکرده‌ام و به دنبال گرفتن پتنت های بین‌المللی هستم تا اختراعم از ارزش بالاتری برخوردار باشد.

کمتر از یک سال پیش (اسفند ۹۷) بعضی از رسانه‌های ایران به نقل از این فرد از "تجاری‌سازی سامانه آبسوز" ظرف ۶ ماه آینده خبر داده بودند که این اتفاق نیفتاد.

البته بعضی از از رسانه‌های ایران با داغ شدن دوباره ماجرا اخیرا صحت این ادعا را زیر سوال برده و این پروژه را "کلاهبرداری" خوانده‌اند؛ چرا که به گفته آنها چنین چیزی یا مبنای علمی ندارد یا مقرون به صرف نیست. به عنوان مثال سپهر زنگنه در وبسایت دیجیاتو در این باره می نویسد:

این ماجرا حداقل از دو بُعد قابل بررسی است. نخست آنکه تاکنون هیچ مرجع فنی خاصی اعم از سازمان استاندارد، پلیس و....صحت و سقم ادعای آبسوز کردن خودروها را به شکل رسمی بررسی و اعلام نکرده است و پس از گذشت ماه های متوالی از مطرح شدن این ادعای عجیب در تلویزیون، هنوز به درستی روشن نیست که با یک تکنولوژی انقلابی طرف هستیم یا صرفا باید به چشم یک ادعای بی پشتوانه به این موضوع نگریست؟

از طرف دیگر مخترع سامانه آبسوز، علاء الدین جاسمی زرگانی نیز تاکنون این فناوری را به درستی معرفی نکرده است و برخلاف سایر مخترعان جهان، ظاهرا تمایل چندانی به نشان دادن محصول خود به رسانه ها و مردم ندارد.

از سوی دیگر با گذشت زمان به تدریج معلوم شد که استفاده از واژه "آبسوز" بیشتر کاربردی تبلیغاتی دارد، چرا که آقای زرگانی در یکی از بخش های خبری تلویزیون با ذکر عبارت "آب که نمی سوزه" از دوگانه سوز بودن ابتکار خود صحبت کردند.

عجیب تر آنکه در اظهارات این مخترع جوان نیز موارد متناقضی دیده می شود. برای مثال در برخی ویدیو های منتشر شده، قدرت خروجی موتور پس از نصب سامانه آبسوز بدون تغییر اعلام شده است و در وبس سایت رسمی این مجموعه به نشانی absooz.com ادعا شده که توان خودرو 2.5 برابر افزایش می یابد.

در خوشبینانه ترین حالت، مخترع جوان کشورمان موفق به ساخت یک سیستم ابتکاری برای الکترولیز و تجزیه آب به هیدروژن و اکسیژن شده است و هیدروژن نیز از قابلیت سوختن در موتورهای احتراق داخلی برخوردار است، اما تاکنون خودروهای سلول سوختی معدودی در سطح جهان عرضه شده اند که علیرغم کارایی خوب از نظر زیست محیطی، از پتانسیل چندانی برای استفاده وسیع برخوردار نیستند، چرا که هیدروژن به شکل آزاد در طبیعت وجود ندارد و پروسه استخراج هیدروژن نیز به هیچ عنوان ساده یا کم هزینه نیست.

امیر حسین کاکایی یکی از استادان دانشکده خودرو دانشگاه علم و صنعت نیز درباره این طرح به ایسنا گفت: «بنده یک خودرو را از نزدیک بازدید کردم که به ظاهر موتور آن با آب کار می‌کند اما نکته اینجاست که هیچگاه در یک دستگاه سنجش استاندارد و مراجعه مربوطه، تست نشده‌اند و نمونه تست شده این خودروها وجود خارجی ندارد. سه برنامه بین‌المللی(آمریکایی) در این زمینه وجود دارد که ادعا می‌کند خودرو با آب کار می‌کند که چگونگی آن براین اساس است که در موتور احتراق داخلی، آب را به هیدروژن و اکسیژن تجزیه کرده و هیدروژن را می‌سوزانند. در حقیقت در اینجا آب را باید الکترولیت کرد.»

عدم بررسی فنی گزارش های صدا سیما در سال های اخیر سبب پیدایش موجی از مدعیان فناوری و تکنولوژی شده است که به هیچ مرجعی نیز پاسخگو نیستند.

امیرحسن کاکایی ادامه داد: زمانی که می‌خواهیم آب را الکترولیت کرده و هیدروژن آن را محترق کنیم، نیاز به انرژی بیشتری است لذا یک منبع انرژی اضافه لازم است. بنابراین نمی‌توان با روش‌های الکتریکی یک موتور احتراق داخلی را برای مدت زیادی به حرکت درآورد. روش دیگری که احتمالا این افراد از آن استفاده می‌کنند این است که می‌توان آب را روی یک ماده شیمیایی ویژه‌ای همچون ترکیب پتاسیم-آلومینیوم ریخت که در این حالت هیدروژن و اکسیژن تولید می‌شود، که هیدروژن در نقش سوخت عمل خواهد کرد.

وی افزود:«با توجه به اینکه آب را نمی‌سوزانیم بلکه تجزیه کرده و هیدروژن را استفاده کرده و می‌سوزانیم، در ظاهر آب در محل سوخت جایگزین بنزین می‌شود، اما باید دید بعد از یک مدت چه ماده اضافه‌ای به این آب اضافه می‌شود. این ماده اضافه به تمام اجزای داخلی موتور و خودرو آسیب زده و پس از مدتی باید مبلغ کلانی بیشتر از هزینه سوخت و بنزین، هزینه تعمیر خودرو کرده و حتی قید کل خودرو را زد.»

این کارشناس صنعت خودرو تاکید کرد: چیزی که این افراد ادعا می‌کنند به ظاهر شدنی است. یک خودرو را جلوی چشم‌ مردم نشان می‌دهند که به باک آن آب ریخته و خودرو کار هم می‌کند؛ اما نکته‌ای که برای آن جوابی وجود ندارد این است که چه مدت موتور این خودرو با آب کار خواهد کرد و بعد از چند وقت چه هزینه‌هایی را به مردم تحمیل می‌کند.

مدعی طرح آب‌سوز کردن خودروها پیشتر گفته بود از ۲۶ کشور جهان هم دعوتنامه دارد که به هیچ کدام‌شان پاسخ مثبت نداده است "چون می‌خواسته اختراعش را در کشور خودش حفظ کند.

سابقه ادعاهای مشابه در جهان

آقای جاسمی زرگانی اولین فردی نیست که ادعا می‌کند به فن آوری آب‌سوز کردن خودرو دست یافته است؛ در کشورهای دیگر هم طی سال‌های گذشته چنین ایده‌ای مطرح شده بود. بی بی سی در گزارشی به سابقه چنین ادعایی در جهان پرداخته و نوشت : در سال‌های اخیر خودروسازان بزرگ جهان در صدد بوده‌اند با جایگزین کردن منابع پاک‌تر انرژی، وابستگی به سوخت‌های سنتی را کاهش دهند؛ آنها در ابتدا خودروهای هیبریدی را به بازار معرفی کردند و مورد اخیر آن که چند سالی است به تولید انبوه رسیده خودروهای برقی است.

خودروسازان خارجی سالانه خرج عظیمی صرف بهینه سازی سوخت می‌کنند؛ ولی طرح آب سوز کردن خودرو هنوز در سطح فرضیه باقی مانده است.

در بیشتر این موارد افراد یا مدتی پس از طرح ادعای خود طرح خود را رها کرده‌اند و یا این ادعا در پایان، "کلاهبرداری" دانسته شده است.

در سال ۱۹۳۵ "چارلز گرت" خودرویی "آبسوز" را برای چند دقیقه به نمایش گذاشت ولی این طرح در نهایت به جایی نرسید.

در سال ۱۹۶۹ میلادی "دانیل دینگل"، شهروند فیلیپینی مدعی شده بود به فن آوری استفاده از آب بعنوان سوخت خودرو درست یافته. در سال ۲۰۰۰ میلادی او با شرکت پلاستیک سازی "فورموسا" وارد شراکت شد تا طرح خود را توسعه دهد. در سال ۲۰۰۸ میلادی زمانی که آقای دینگل ۸۲ ساله بود این شرکت از او شکایت کرد و به ۲۰ سال حبس محکوم شد.

در دهه ۸۰ "استنلی میر" مدعی شد با استفاده از یک پیل سوختی بخار آب به عناصر تشکیل ‌دهنده‌اش (هیدورژن و اکسیژن) تجزیه می‌شود و با ترکیب دوباره هیدروژن و اکسیژن و تبدیل آن‌ها به آب، انرژی مورد نیاز خودرو تأمین می‌شود؛ او البته در سال ۱۹۹۶ در دادگاهی در اوهایو به "کلاهبرداری" محکوم شد؛ او مدتی بعد مرد و عده‌ای مرگ او را "مشکوک" خواندند.

در سال ۲۰۰۲ شرکت "انرژی جهانی جنییس" اعلام کرد که دستگاهی را آماده ورود به بازار کرده‌ است که قادر به استخراج انرژی از آب با جدا کردن و ترکیب مجدد هیدروژن و اکسیژن است؛ یک سال بعد (۲۰۰۳) این شرکت اعلام کرد که این فناوری را برای به حرکت درآوردن خودرو ارتقا داده‌ است؛ این شرکت بیش از ۲/۵ میلیون دلار از سرمایه‌گذاران دریافت کرد اما هیچگاه دستگاهی روانه بازار نشد. در سال ۲۰۰۶ دادگاهی در نیوجرسی آمریکا پاتریک کلی، موسس این شرکت را به اتهام "سرقت و کلاهبرداری" به پنج سال حبس و پرداخت۴۰۰ هزار دلار به خسارت دیدگان محکوم کرد.

در اواخر سال ۲۰۱۱ میلادی "غلام سرور"، یک پزشک پاکستانی مدعی شد خودروی مشابهی اختراع کرده که سوخت آن آب است. در آن زمان او گفته بود سوخت این خودرو ۶۰ درصد آب و ۴۰ درصد گازوئیل یا بنزین است و تا سال بعد به خودروی کاملا آب سوز دست خواهد یافت که این اتفاق نیافتاد.

در سال ۲۰۰۸ میلادی، رسانه‌های سریلانکا گزارش دادند فردی بنام "تاشارا پریامال ادیریسینگ" مدعی شد خودروی آبسوزی را حدود ۳۰۰ کیلومتر با سه لیتر آب رانده است. بعدا معلوم شد او با الکترولیز هیدروژن و اکسیژن را تجریه کرده و با سوزاندن آنها در موتور خودرو را به حرکت درآورده. چند ماه بعد او به اتهام "ظن به کلاهبرداری" دستگیر شد.

در سال ۲۰۱۲ "آقا وقار احمد" پاکستانی ادعای مشابهی را مطرح کرد و گفته بود با الکترولیز آب را برای مصرف خودرو تجریه می‌کند که دانشمندان پاکستانی ادعای او را بی اساس خواندند و عده‌ای او را "کلاهبردار" نامیدند.

به هر حال درست یا نادرست باید این ادعا بررسی کارشناسی شود و اگر واقعا جنبه درست و علمی ندارد باید جلوی فعالیت این افراد گرفته شود.