اتحاد ملی، میراث حاج قاسم سليمانى

سید هادی خامنه ای در روزنامه ایران نوشت: اینکه امروز می بینیم در عزا و مراسم تشییع سردار شهید قاسم سلیمانی دل های ملت ایران یکدست شده و خبری از شکاف هایی که قبل از این باعث نگرانی می شد، وجود ندارد را نباید حاصل مقام و منصب و جایگاه حکومتی وی دانست. چه اینکه در طول تمام این سال ها بودند صاحب منصبان و عالی مقامان بسیاری که چشم از جهان بستند و کسر کوچکی از این جمعیت و عزاداری عمومی برای آنها دیده نشد.

 این پدیده در واقع حاصل منش و کنش اجتماعی سردار شهید، قاسم سلیمانی است. پر بیراه نیست اگر بگوییم شهید سلیمانی یکی از برجسته ترین نمادهای وحدت ملی ایرانیان در ۴ دهه پس از انقلاب است. نمادی که بسیار پیش از شهادت او، در روش زندگی و زیست اجتماعی این شهید بزرگوار متبلور و متجلی بود و از همین رو اولین ثمره خون او هم در جامعه ما احیای اتحادی شد که تا همین چند روز قبل خیلی ها نگران از دست رفتن آن بودند. اتحاد پیش آمده فعلی را باید اولین و بزرگ ترین میراث حاج قاسم سلیمانی دانست که نزد جامعه ما به یادگار باقی گذاشت و بر ماست که از این میراث نهایت پاسداری و حراست را انجام دهیم.

برای این کار نیاز است تا اول از هر چیز در منش و روش بزرگان وحدت آفرین ملت ایران نگاهی دقیق تر بیندازیم. چنین نگاهی به ما می گوید که همواره در مجموعه رفتارهای این بزرگان سه عامل حیاتی مدنظر بوده به شکلی که نه هیچ یک ناقض دیگری می شده و نه هیچ کدام به بهانه دیگری در مرز فراموشی قرار می گرفته. این سه عامل عبارت بودند از آرمان های انقلاب، قانون و حرف و خواسته واقعی مردم. شهید سلیمانی نیز به گواه تجربه ۴۰ ساله حضور در درجات مختلف نظامی هیچگاه ازمحدوده این سه عامل بیرون نشد.

 او اگر با صلابت تمام بر اصل آرمان های انقلاب تاکید می کرد همزمان با واضح ترین تاکیدات نافی تقسیم بندی های رایج جامعه به انواع و اقسام خودی و غیرخودی بود و هیچگاه تفاوت دیدگاه ها را دلیلی بر نفی و تکفیر سیاسی کسی یا جریانی قرار نداد. اکنون باید خدا را بابت وحدت ایجاد شده از خون شهید سردار سلیمانی شاکر باشیم و به یاد بیاوریم که تا همین هفته های قبل چه میزان نگرانی بابت تضعیف وحدت داشتیم تا بدانیم پی نبردن به اهمیت اتحاد کنونی و تلاش برای حفظ آن، کفران نعمتی است که از خون یک شهید بزرگوار حاصل شده است. کفرانی که در شرایط دورخیز استکبار جهانی برای کسب کوچکترین فرصت جهت ضربه زدن به ما، نتیجه اش دردآور و حتی غیرقابل جبران خواهد بود. حتی تاریخ هم گواهی های روشن و غیرقابل انکاری در خصوص نقش معجزه آسای وحدت در بزنگاه های خطیر دارد.

 اکنون بسیاری از ناظران بر این باور هستند که ایران امکان چندانی برای هماوردی با دشمنی چون امریکا در میدان نظامی ندارد و تجهیزات و تسلیحات دو طرف قابل قیاس با یکدیگر نیست. برای نقیض این ادعا کافی است به دهه ۶۰ میلادی و جنگ امریکا در ویتنام برگردیم؛ کشوری که در آن روزگار به لحاظ توان تسلیحاتی در برابر امریکا تقریبا هیچ بود، نه چون ایران امروز که خود نیز قدرتی موشکی و نظامی محسوب می شود. اما همان ویتنام کم بضاعت با توسل به نعمت وحدت ملی توانست امریکا را در خاک خود زمینگیر کند به شکلی که رسوایی نتیجه آن جنگ برای همیشه در تاریخ امریکا خواهد ماند.

 مشخص است که اتحاد ملی در کشوری که حالا خود توان قابل ملاحظه ای از نظر نظامی و اقتصادی دارا می باشد، می تواند ثمراتی معجزه آساتر در پی داشته باشد و برعکس آن از دست رفتن این عامل را هیچ تجهیزات نظامی و توان اقتصادی و تکنولوژیکی جبران نخواهد کرد. امروز اتحاد فعلی به عنوان اولین میوه شیرین شهادت سردار سلیمانی غنیمتی است که باید با تمام توان و آگاهی ممکن برای حفظ آن تلاش کرد و بازگشت همه ما به چارچوب آرمان های اصیل انقلاب، قانون و خواست مردم چیزی است که حفظ این اتحاد را می تواند برای همیشه تضمین کند.