امریکن کانسروتیو خطاب به واشنگتن: به دنبال مهار ایران نباشید

پایگاه اینترنتی امریکن کانسروتیو با رد ادعا‌ها درباره تصمیم ایران برای کشورگشایی، از دولت آتی آمریکا خواست به دنبال «مهار» ایران نباشد.

به گزارش باشگاه خبرنگاران، پایگاه اینترنتی امریکن کانسروتیو در گزارشی تحت عنوان «به دنبال سیاست مهار ایران نباشید» نوشت: استیون کوک چندی پیش در گزارشی در نشریه فارن پالسی، نوعی «راه سوم» برای سیاستگذاری در قبال ایران پیشنهاد کرد که به نظر می‌رسد در شرایط کنونی به مذاق کسی خوش نیامده است. وی ضمن رد ایده پیوستن مجدد به برنامه جامع اقدام مشترک ابراز عقیده کرد بازگشت به توافق هسته‌ای یا یک برجام جدید فرایندی شبیه برجام قبلی ایجاد خواهد کرد که طی آن تهیه‌کنندگان و امضاکنندگان طرح ناچارند برای چشم‌پوشی از نقض عهد و تخلف طرف مقابل یا بروز دیگر مسائل، مانند مقابله با رویکرد توسعه‌طلبانه ایران در منطقه، نوعی امتیاز یا مشوق به طرف مقابل بدهند.

در ادامه این گزارش آمده است: با این همه باید توجه داشت اگرچه بازگشت به برجام همه مشکلات دیرینه میان ایران و آمریکا را حل نخواهد کرد، پس از برجام نیز هیچ توافق در زمینه منع اشاعه هسته‌ای نیز چنین کاری نکرده است. مزیت بازگشت به توافق هسته‌ای این است که دست‌کم یک مسئله را حل و پایه و اساس لازم را برای مذاکره به منظور برطرف ساختن دیگر مسائل فراهم می‌کند. ایران در طول سه سال و نیم نخست هیچ تخلفی در برجام مرتکب نشد و پس از گذشت بیش از یکسال از خروج آمریکا اقدامات خود را در جهت کاهش سطح پایبندی به توافق هسته‌ای آغاز کرد.

سخن گفتن از رویکرد ایران در زمینه بازپیوندخواهی یا تلاش این کشور برای الحاق مجدد یا بازستاندن سرزمین مادری از دست رفته دارای مشترکات زبانی و فرهنگی و قومی بسیار عجیب است. این رویکرد معنای بسیار خاصی دارد و عملکرد ایران را در طول چهل سال گذشته توصیف نمی‌کند. بازپیوندخواهی سیاستی برای بازپس گیری اراضی است که از لحاظ تاریخی بخشی از کشور مورد نظر بودند. این واژه به طور گسترده برای توصیف جنبش‌های ملی‌گرایانه‌ای که به دنبال متحد کردن سرزمین‌ها به عنوان بخشی از یک کشور واحد هستند، بکار گرفته شده است. ایران تاکنون هیچ ادعای ارضی درباره سرزمین‌هایی که قبلا متعلق به این کشور بوده مطرح نکرده است و برخلاف برخی کشور‌های دیگر در تلاش برای ضمیمه ساختن هیچ اراضی جدیدی به خاک خود نیست.

امریکن کانسروتیو افزود: هر توصیف دیگری از بخواهید از سیاست خارجی ایران داشته باشید، وصله بازپیوندخواهی به ایران نمی‌چسبد. این توصیف بر یک سردرگمی اساسی درباره آنچه ایران در تلاش است در زمینه فعالیت‌های منطقه‌ای خود انجام دهد دلالت دارد و منجر به تجویز سیاست‌های غلط در تشریح ادله استیون کوک برای اتخاذ سیاست مهار در قبال ایران شده است.

سیاست مهار یعنی یک قدرت توسعه‌طلب وجود دارد که باید مهار شود و در غیر این صورت بر همه جا حکمفرما خواهد شد. این همان اشتباهی بود که دولت بیل کلینتون در اتخاذ سیاست «مهار دوگانه»، در قبال ایران و عراق در پیش گرفت. این سیاستی علیه دولت‌هایی بود که فاقد توانایی تسلط بر منطقه بودند. در بهترین حالت باید گفت اتخاذ این سیاست به معنای هدر دادن منابعی است که می‌تواند و باید در مسیر بهتری به کار گرفته شود. محتمل‌ترین نتیجه ممکن این است که اتخاذ چنین سیاستی ایران و آمریکا را درگیر چرخه‌ای از رویارویی‌های بیشتر بی‌ثمر خواهد کرد. کوک می‌گوید دولت کلینتون با موفقیت سیاست مهار را در دهه ۱۹۹۰ در پیش گرفت. اما آن‌ها برای این به اصطلاح موفقیت چه کاری انجام دادند؟

تجویز دوباره سیاست مهار در قبال ایران ممکن است آمریکا را در تله یک مأموریت بی‌انتهای دیگر و ایفای نقش پلیس خاورمیانه برای چند دهه آینده گرفتار سازد. این روند ایران و آمریکا را همچنان در مسیر برخورد و رویارویی قرار خواهد داد. هیچ دلیل متقاعدکننده‌ای برای تامین منافع آمریکا وجود ندارد که واشنگتن بخواهد خود را درگیر چنین سیاستی کند.

دولت بعدی آمریکا باید به جای در پیش گرفتن همان سیاست‌های خصمانه قبلی میان دو دولت، بار دیگر به برجام ملحق شود همه تحریم‌های جدید و تحریم‌های بازگردانده شده قبلی را لغو کند و به منظور جلوگیری از بروز درگیری و آرام ساختن اوضاع، در جهت برقراری کانال‌های ارتباطی با ایران گام بردارد. دولت جدید آمریکا باید تا جایی که ممکن است نهایت تلاش خود را برای عادی‌سازی روابط با تهران به کار گیرد. این رویکرد همه اختلافات را حل نخواهد کرد و به همه فعالیت‌هایی که آمریکا آن‌ها را نمی‌پسندد پایان نخواهد داد، ولی ابزاری در اختیار واشنگتن قرار خواهد داد که دولت آمریکا می‌تواند از طریق تبادلات دیپلماتیک منظم برخی اختلافات را حل و فصل کند.

در انتهای این مطلب آمده است: در شرایطی که آمریکا برای حضور در سایر نقاط جهان و عرصه داخلی کشور کار‌های مهمتری دارد که بایدانجام دهد، وقت، پول و نیروی انسانی زیادی را در این بخش از جهان صرف کرده است و اتخاذ دوباره سیاست مهار ایران تنها موجب اتلاف وقت منابع مالی و نیروی انسانی بیشتر در منطقه خواهد شد.