ماجرای "کیمیایی - حسینی" نمودی از جامعه دو قطبی ایران

نواندیش- رضا امیری: در آستانه 41امین سالگرد انقلاب اسلامی با قاطعیت می تواند گفت که یکی از تهدیدهای عمده ای که ایران با آن رو به رو است این احساس خشم، نفرت و از همه مهم تر دو قطبی شدن است. ماجرای اخیر جدل لفظی شهاب حسینی و مسعود کیمیایی بر سر حضور یا عدم حضور در جشنواره فیلم فجر باب جدیدی شده برای توهین ها و تحقیر ها در فضای مجازی به طوری که اکنون عمده کاربران دو قسمت هستند یا به شهاب حسینی بد و بیراه می گویند و یا برعکس به مسعود کیمیایی حمله می کنند.

اما واقعا چرا ظرفیت پذیرش نظر مخالف برای اکثر قریب به اتفاق ما ایرانی ها تا این اندازه دشوار است، به راستی چرا تصور می کنیم اگر کسی راه و روش اش مثل ما نباشد قطعا راه را اشتباه رفته است، چه چیزی باعث شده خودمان را ملاک حق و حقیقت و دیگران را مصداق دروغ و باطل بدانیم؟ همه ما کم و بیش اهداف مشترکی داریم اما حتی توانایی پذیرش اینکه هر کس با راه خودش می خواهد به این اهداف برسد را نداریم.

بدون شک همان اندازه که مسعود کیمیایی به عنوان کارگردانی به نام حق داشته که حالا به هر دلیلی تصمیم بگیرد در جشنواره شرکت نکند و این رویکرد را از نظر خودش درست و عقلانی دیده در سوی مقابل شهاب حسینی هم روش درست را در حضور در جشنواره می دیده، هیچ کس نمی تواند بگوید کار کدام یک درست بوده است چرا که هر کدام این حق را داشتند که راه و مسیر خود را انتخاب کنند. اینکه فردی برخلاف علایق ما تصمیم به حضور یا عدم حضور در مراسمی بگیرد دیگر توهین و بد و بیراه و اتهام زنی ندارد.

البته نقش شهاب حسینی هم در این ماجرا نباید فراموش کرد اظهارات نسنجیده او در محکوم کردن کیمیایی یا حمله به آثار او هم جلوه ای دیگر از همین عدم پذیرش تفاوت ها داشت، آقای شهاب حسینی هم باید بداند همانقدر که خودش حق داشته در جشنواره شرکت کند باید این حق را برای دیگران هم قائل باشد که نخواهنند چنین کنند.

به هر روی مقصود این است که بگوییم متاسفانه این ماجرا نمودی از دو قطبی ناراحت کننده ای است که این روزها از سیاست گرفته تا ورزش و هنر و فضای مجازی ما را در بر گرفته و موجب موجی از خشم و نفرت بین مردم شده است. با کمال تاسف باید گفت که عدم پذیرش آرا مخالف در خون و پوست و گوشت ما ایرانی ها رسوخ کرده و چپ و راست هم نمی شناسد هیچ کداممان این روزها تحمل دیگری را ندارد و این موضوع بدون شک تهدیدی است که می تواند ایران را به نابودی ببرد!