یادتان می آید که نیروی دریایی صدام طی 24 ساعت توسط ایران نابود شد!

نواندیش: سباستین رابلین تحلیلگر نشنال اینترست با اشاره به عملیات مروارید به آمریکایی ها یادآوری کرد ایران چگونه در عرض 24 ساعت موفق شد نیروی دریایی صدام را نابود کند.

به گزارش نواندیش، در ادامه این گزارش آمده است: در 22 سپتامبر سال 1980، صدام حسین به خاطر  انقلاب ایران تصور کرد که به راحتی قادر به رسیدن به تهران است. در این حمله نظامی ارتش عراق تسخیر فوری خرمشهر و آبادان، دو شهر بندری مهم ایران درست در کنار و پایین دست رودخانه اروند در نزدیکی بندر بصره جزو اولویت‌های بغداد بود.

مأموریت نیروی دریایی ایران در همان ابتدا مشخص بود: تجهیزات نفتی را در امان نگه دارید. دکتر کاوه فرخ برخی از معدود گزارش‌های غربی را از یکی از شدیدترین نبردهای هوایی از زمان جنگ جهانی دوم به این سو ارائه داده است.

نیروی دریایی ایران سه فروند ناوچه موشکی  به نام‌های جوشن، گردونه و پیکان را به این کار اختصاص داد. قایق های کوچک 265 تنی ساخت آلمان دارای ظرفیت حضور سی خدمه بودند و می‌توانستند با سرعت 41 مایل در ساعت حرکت کنند. هر یک از این‌ها با یک برجک اسلحه دو منظوره 76 میلیمتری (ضد سطحی و ضد هوایی) ، یک توپ شلیک 40 میلیمتری و دو موشک دوقلوی مسلح با موشک های هارپون ساخت آمریکایی تجهیز شده بودند.

حمله بعدی سه روز بعد که عملیات اشکان نامیده می‌شد نیز نتایج مشابهی برای ایران داشت و منجر به نابودی برخی تجهیزات نفتی عراق شد.

بعداً در ماه نوامبر، توپخانه عراق پایانه نفتی آبادان را بمباران کرد و تولید سوخت تهران نصف شد. ارتش ایران با رنجی که از وضعیت اقتصادی پیش آمده می‌برد فهمید که عراق در برابر چنین حملاتی آسیب پذیرتر است.

ارتش، نیروی دریایی و نیروی هوایی ایران، که از موفقیت قبلی خود در ضربه زدن به نیروهای هوایی و دریایی عراق خوشنود بودند، طرحی بلندپروازانه تر را اجرا کردند که نیاز به هماهنگی نزدیک بین سرویس‌های مختلف داشت.

در عملیات مروارید نه تنها آنها امیدوار بودند که رادارهای عراقی را منهدم کنند بلکه به دنبال هدف قرار دادن زیرساختهای حیاتی نفتی بغداد نیز بودند. آنها همچنین امیدوار بودند که نیروی دریایی عراق را در این عملیات از بین ببرند.

این عملیات در تاریخ 28 نوامبر با حمله انحرافی جت‌های اف5 و اف4 به پایگاه هوایی بصره عراق در حالی آغاز شد که جوشن و پیکان بمباران این دو سکو را از سر گرفتند. شناورهای ایرانی و عراقی به تبادل آتش پرداختند. موشک‌های هارپون ایرانی چندین هدف را مورد اصابت قرار دادند و دو ناوچه اوزا را از ناوگان عراقی‌ها گرفتند.

اینجا بود که عراقی‌ها بی‌محابا به سوی ناوچه ایرانی پیکان حمله کردند. پیکان ساعتی مقاومت کرد اما در نهایت مجبور شد تقاضای پشتیبانی هوایی کند.

سپس در ساعات ابتدایی 29 نوامبر، بالگردهای ایران روی سکوها به پرواز درآمدند. در حالی که خدمه بالگرد کبرا مجهز به عینک دید در شب بودند، عرشه سکو را با آتش توپ 20 میلیمتری هدف  قرار می‌دادند، کماندوهای ایرانی از بالگرد پایین آمدند به دکل حمله کردند و توانستند عراقی‌ها را اسیر کنند.

 ناوچه پیکان همزمان بر روی دریا مشغول عملیات بود و موفق شد یک هواپیمای سنگین سوخو 22 را منهدم کند. وی سپس آخرین موشک هارپون خود را شلیک کرد و یک قایق دیگر عراقی را غرق کرد، هرچند که در نهایت مورد اصابت موشک شلیک شده از سوی بالگرد عراقی قرار گرفت.

با این حال، فرماندهی دریایی ایران درخواست های فرماندهان ناوچه خود برای بازگشت را رد کرد چرا که به دنبال این بود تا بعد از حمله عراق به وسیله جنگنده‌ها دست به ضد حمله زده و نیروی دریایی عراق را متلاشی کند.

در همین زمان جت‌های فانتوم به داد پیکان رسیدند و سریعاً دو یا سه فروند از قایق‌های اژدر عراقی را با استفاده از موشک‌های ماوریک غرق کردند. بعداً در همان روز، یک ناو دریایی عراقی در ام القصر که شامل یک کشتی و سه قایق گشتی کوچک می شد با حمله همین فانتوم‌ها منهدم شدند.

البته مداخله این جنگنده‌ها برای نجات پیکان آسیب دیده خیلی دیر بود. در حالی که میگ و هلیکوپترها به دور این ناوچه می چرخیدند، با شلیک چهار موشک ترمیت سرانجام آن را به کلی غرق کردند.

در همین حال، نبرد هوایی متناوبی بین جنگنده های میگ عراق و فانتوم ایران شروع شده بود که در آن جنگنده‌های ایران پیشرفته اف 14 ایران با رادارهای قدرتمند    AWGپشتیبانی می شدند.

در این عملیات ایران بین یک تا سه فانتوم از دست داد اما میگ های عراقی را به کلی نابود کرد. حدود شش فروند میگ23 توسط فانتوم ها منهدم شدند و یک خلبان عراقی هم که به ناوچه جوشن شلیک کرده بود کشته شد.

در عوض غرق شدن ناوچه پیکان ایران، نیروی دریایی عراق پنج قایق موشکی اوسا و چهار قایق اژدر را از دست داد و بدین ترتیب تقریباً 80٪ از قدرت آن کاملا نابود شد. این مساله باعث شد تا عملا نیروی دریایی عراق تا پایان جنگ مسئولیت خود را به نیروی هوایی این کشور واگذار کند.

حتی از این مهمتر حمله به پایانه های نفتی عراق باعث شد تولید نفت این کشور از 3.25 میلیون بشکه در روز به فقط 550 هزار بشکه برسد. از اینجا بود که صدام حسین تازه متوجه شد وارد چه جنگی شده و مجبور شد برای تامین هزینه های آن از کشورهای عربی وام بگیرد.

این در حالی است که توان نیروی دریایی ایران امروز به مراتب بالا تر از روزهای جنگ است و این می تواند برای همه یک هشدار باشد.