آقای مدعی العموم، من شاکی‌ام

ساعد نیک‌ذات عکاس و سینماگر در صفحه اینستاگرامش نوشت:

از تاریخ ۲/اسفند ماه ۹۸ تاکنون خانواده‌ام را در قرنطینه نگه داشته‌ام تا هم خود سلامت باشند و هم حقوق جامعه رعایت شود.

حرفه‌ من سینماست و شغلم با تحریم‌های کمرشکن و اقتصاد بیمار در خطر است و اکنون با این‌ ویروس ناخوانده خوش بینانه ۴ ماه دیگر هم از تولید در سینما خبری نخواهد بود.

سفرمان را برای دیدار خانواده لغو کرده‌ام تا به خود و جامعه متعهد بمانیم اما گویا مدیران کشور تصمیم واحد و عملی در باره سفرهای نوروزی نداشته‌اند و علیرغم توصیه‌های ظاهری صدا و سیما، جامعه حقیقی و حقوقی ایران خود مختار شده‌اند.

چه مسافر و چه میزبان. و نتیحه این عدم مدیریت، تشویش و تردید اذهان جامعه نسبت به عملکرد درست و فشار مضاعف بر تیم درمان در سطح کشور است.

متاسفانه برابر آمار حلال احمر ۳/۰۰۰/۰۰۰ نفر از همان آدمهایی که در ترافیک بوق می‌زنند، وارد خط ویژه می‌شوند، پشت سر آمبولانس برای خود راه باز می‌کنند، در هیچ‌مکانی نوبت را رعایت نمی‌کنند، به خط سفید و چراغ خطر اعتنایی ندارند.هرکجا دلشان بخواهد سیگار می‌کشند و به قول شهروندی در مصاحبه، خود را خودخواه و بی مسئولیت‌ می‌دانند.

این گروه از افراد، همه گونه هزینه اعم از مادی، روحی و روانی، اقتصادی، ناهنجاری‌های اجتماعی و سلامت بهداشت که در مجموع امنیت یک ملت را تعریف می‌کنند، به جامعه ایران این روزها تحمیل کرده‌اند.

من شاکی‌ام ، زیرا حقوق من و خانواده‌ام و مانند من و مردم یک سرزمین را نادیده گرفته و به خود خواهی خود ادامه می‌دهند و نهادهای ذیربط نیز با برخورد انفعالی ، فقط به ذکر آمار بسنده می‌کنند.

آقای مدعی‌العموم من شاکی‌ام.
ساعد نیک‌ذات
۲/فروردین /۱۳۹۹

گزارش خطا