نکوداشت مرد پایداری و مدارا

به گزارش ساعت 24 ، براساس سنت تازه برپاشده و دلنشین اتاق بازرگانی ایران قرار بر این است که از مهندس محسن خلیلی رییس بنیانگذار ومدیر و مالک شرکت بوتان که خوشبختانه هنوز پابرجاست و از نهادهای قدیمی صنعت ایران به حساب می اید و رییس هیات مدیره انجمن مدیران صنایع که این نهادنیز در تاریخ معاصر جایگاه بلندی دارد قدردانی و تجلیلل شود.  واقعیت  این است که بورژوازی درایران ناتوان تراز آن است که رسانه های پرشمار خودرا داشته باشد و این البته یکی از ناتوانی های بورژوازی ایرانی است. به همین دلیل است که محسن خلیلی از مردان نیک نام و کوشا و نوآور در توسعه صنعت ایران و مردسازنده و نگهبان سخت کوش نهادهای مدنی در میان ایرانیان به ویژه جوانان این مرزو بوم ناشناس مانده است.بخش عمده ای از  بورژوهای ایرانی البته به دلایل گوناگون نمی خواهند دروسط میدان باشند و به چشم اید پنهان کاری را می پسندند و برپایه این راهبرد است که ناشناس می مانند. محسن خلیلی اما به این دلیل که هراسی از حسابرسی و حساب کشی ندارد و نیز به این دلیل که این مرز و بوم را چون جان خود ارجمند می داند دست کم در نزد صنعتگران ایرانی و مدیران دولتهای پس از انقلاب نام آشناست. این صنعتگر قدیمی ایرانی که دراوایل دهه 1320 از دانشکده فنی دانشگاه تهران کارشناسی مهندسی گرفت و به همراه پدر نامدار و کوشای خود صنعت گاز خانگی را پایه گذاری کرده است نزدیک به 60 سال است بدون درنگ و بدون تعطیل کار می کند. محسن خلیلی از کم شمار صنعتگران ایرانی است که درراه برپایی نهادهای مدنی و تشکل های کارفرمایی درایران پایدار و استوار بوده و هست. تاسیس انجمن مدیران صنایع درروزهای سخت زمستان 1358 که بورژوازی ایرانی را تار و مار می کردند نشان از اینده نگری و باور ژرف یک صنعتگر به زاد و رشد بخش خصوصی دارد. به نظر می رسد حضور دربزرگداشت این صنعتگر قدیمی می تواند نشان دهنده توانایی های پنهان بخش خصوصی ایران و دوستداران رشد وتوسعه نهادهای مدنی باشد.

مانیفست خلیلی

 محسن خلیلی مرد پایداری و مدارا در صنعت این مرزو بوم سالها پیش مانیفست خودرا چنین قبول کرد:  "سرزمین خشک و نیمه‌خشک، طبیعت آدم‌ها را از مدارا و مهربانی دور می‌کند. ایران سرزمینی نسبتا خشک است و آدم‌های ایرانی نیز بر پایه این طبیعت توانایی نشان دادن رفتاری‌های خشن را دارند... روش من در کسب‌وکار و در زندگی اما مداراجویی و مهربانی بوده و هست... من به همه آدم‌ها احترام می‌گذارم... من به همه وزیران صنایع احترام می‌گذارم و آنها را می‌بوسم و این کار من برخی دوستان را خشمگین می‌کند... اما من مهربانی با مدیران و قانون‌گذاران را یکی از پایه‌های استوار مانیفست بخش خصوصی می‌دانم و... خدا به من فرصت دهد که مانیفست بخش خصوصی را بنویسم... سخن مهرآمیز بر روی همه آدم‌ها اثر می‌گذارد... این اثربخشی شاید در کوتاه‌مدت دیده نشود، اما در بلندمدت مطمئن باشید موثر است... ما به عنوان بخش خصوصی دو نیروی بسیار بزرگ داریم: درست اندیشیدن و پیروی از خرد و مهربانی کردن... این دو نیرو را باید به کارگیریم. "

مهندس محسن خلیلی در این دوران کهنسالی همچنان با همان شور و عشق دوران جوانی هرروز دردفتر کار خود است و ضمن مدیریت کلان بربنگاه خود با یاران و دوستان و صنتگران و مدیران می گوید و می شنود و یاد می دهد و یاد می گیرد. او آرزوی بزرگی دارد. آرزوی او این است که بخش خصوصی ایران مانیفست خود را آماده کند و بر پایه آن رفتار کند. او مهربانی و مدارا در کنار تکاپو و حرکت و تلاش را محورهای این مانیفست می‌داند و به مدارای گاندی و ماندلا اشاره می‌کند که چگونه توانستند استقلال و آزادی را به شهروندان هند و آفریقای جنوبی هدیه کنند.