انتخابات ۹۸ تندروهای ضدبرجام را دلواپس‌تر می‌کند

سرویس سیاسی خرداد- محمدرضا مشتری: با نزدیک شدن به موسم انتخابات دوباره تنور دلواپسی تندروها روشن شده و حملات به دولت و دستاورد مهم آن آغاز شده است. تندروهایی که پس از ضربات مهلک ترامپ بر پیکره برجام کمی فتیله انتقاد را پایین کشیده و خیالشان اندکی از بی فرجامی برجام راحت شده بود، دوباره با نشانه هایی از تنش زدایی و مذاکره میان مکرون و روحانی و سفر قریب الوقوع روحانی به آمریکا و حضور او در مجمع عمومی بر حجم انتقادات افزوده اند به خصوص که کم؛کم وارد فضای انتخاباتی می شویم و حمله به دولت برندی مقبول نزد حامیان سیاسی این جریان است.

به گزارش خرداد، از هنگامی که ایران در اقدامی متقابل با نقض تعهدات طرف غربی در برجام گام های کاهش تعهد خود را آغاز کرد، تندروهای ضد برجامی که از آنان با عنوان دلواپس یاد می شود، به نوعی خیالشان راحت شده بود که برجام در مسیر بی بازگشت انهدام قرار گرفته و نیازی به حملات تازه به این دستاورد این روزها ناکام دولت نمی دیدند اما با نزدیک شدن به زمان برگزاری اجلاس مجمع عمومی و حضور ظریف و روحانی در آمریکا و احتمال جان گیری مذاکرات حداقل با طرف های اروپایی، زنگ خطر را برای آنان به صدا درآورده و انتقادات را دوباره از سر گرفته اند.

به خصوص که طی روزهای گذشته مذاکره تلفنی مکرون با روحانی و تلاش ها و رایزنی های تازه ظریف نشانه های مثبتی برای حرکت در مسیر تنش زایی به شمار می آیند و این چیزی نیست که تندروها به آن تمایل داشته باشند. تندروهایی که از همان آغازین روز آغاز به کار دولتی که شیخ دیپلمات را بر راس خود با شعار تعامل سازنده با دنیا می دید، حمله و هجمه را با رویکرد طیفی و جناحی پیش گرفته و نشان دادند که منافع ملی از اساس برای آنان تعریفی تنها در چارچوب مصالح و منویات خودشان دارد.

حالا هم که در آستانه انتخاباتی تازه هستیم و فضای کشور به سمت و سوی انتخاباتی شدن پیش می رود، چه فرصتی بهتر از این برای هجمه به دولت آنهم با مستمسک برجام که ناکام مانده و آنها از روز اول برای حمله به آن فروگذاری نکرده اند و بدنه حامیان این جریان سیاسی هم حساسیت مضاعفی روی این موضوع دارد و هر که بیش تر سنگ بر بدنه برجام بزند، بیش تر به چشم آمده و مقبولیت و مشروعیتی بیش تری در بدنه این طیف سیاسی خواهد یافت به خصوص که اگر روحانی موفق به احیای دوباره برجام شود، دست بالا را در معادلات انتخاباتی پیش رو خواهد شد و آنان نمی خواهند برای چهار سال دیگر پشت درهای ساختمان هرمی شکل بهارستان نشسته و از بیرون نظاره گر مجلس باشند.

در چنین فضا و شرایطی سفر ناگهانی ظریف به فرانسه و مذاکره وی با همتای فرانسوی و امانوئل مکرون زنگ خطر را برای دلواپسان به صدا درآورد و هجمه ها به ظریف دوباره آغاز شد که این اقدام بر خلاف سیاست های اعلامی رهبر انقلاب دئر نفی مذاکره با آمریکا است در حالیکه ظریف از فرانسه به تهران آمده و سپس به فاصله 24 ساعت بعد دوباره به پاریس رفت و این می تواند نشانه ای از هماهنگی و کسب اجازه از مقامات عالی کشور باشد و مضاف بر آن ایشان هیچ گاه مذاکره با طرف های اروپایی را رد نکرده اند و ظریف هم در این مدت و در طول مذاکرات برجام نشان داد که به خط قرمزها به شدت پایبند بوده و سر خود و بدون هماهنگی با سیاست های اصولی نظام عمل نمی کند.

یادمان نرود و البته دلواپسان فراموش نکنند که یک سال و چند ماه پس از توافق برجام، حسن روحانی طی سخنرانی روز دانشجو در دانشگاه تهران با تأکید بر اینکه هیچ قدمی در مسأله برجام برنداشتیم مگر آنکه با مقام معظم رهبری مشورت کردیم، اظهار داشت: «نامه‌های مکتوب ایشان خطاب به بنده موجود است و هیچ نامه‌ای نبوده که ایشان به من داده باشند و دستور قاطعی برای اجرای آن صادر نکرده باشم و همواره مبنا دولت بر این بوده که دستورات ایشان کاملاً اجرایی شود ... در روند مذاکرات، روزی ایشان دستوری فرمودند و در پاسخ چنین گفتم که اجرای آن چه بسا مشکل و دشوار باشد، اما ایشان تأکید کردند که با توکل به خدا کار را به جلو ببرید، بلافاصله پس از آن تیم هسته‌ای را به تهران فرا خوانده و توضیح دادم که نظر مقام معظم رهبری چنین است و باید اینگونه عمل شود و آنها چنین مطرح کردند که اگر اینگونه عمل کنیم، دیگر مذاکره تمام شده است، ولی پس از چند ساعت مشورت، به آنها اطمینان دادم که با توکل به خدا از این مشکل عبور خواهیم کرد و شما با ایمان قوی کار را به جلو ببرید و با توکل به خدا نکاتی را که رهبر معظم انقلاب بر آنها تأکید داشتند، اجرا کردیم ... برای تصمیماتی که در روند مذاکرات اتخاذ می‌شد، ساعت‌ها با مقام معظم رهبری جلسه داشتیم.»

حال نیز قطعا روال کار خارج از این چارچوب ها نبوده و مخالف خوانی دلواپسان تنها بهانه جویی بیش نیست چرا که آنان از نتیجه بخشی مذاکرات و تغییر فضای سیاسی داخلی آنهم در آستانه انتخابات در بیم هستند همانگونه که تندروهای اپوزیسیون نشین هم با تحولات اخیر دوباره به تکاپو افتاده و بر حجم حملات خود افزوده اند اما نکته آنجاست که خواست آنان سرنگونی و اضمحلال نظام است و این دلواپسان خود را مدافع نظام عنوان می کنند اما در بزنگاه ها نشان داده اند که منافع حزبی خود را مقدم بر هر گزاره و گزینه ای می بینند.

خبرهای مرتبط