کار سخت کاپیتان برای فرود بر کرسی ریاست مجلس

سرویس سیاسی خرداد- رضا رئیسی: انتخابات خاص و متفاوت ابتدای اسفند ماه سال 99 بالاخره آرزوی دیرین سردار خلبان را محقق کرد و او توانست در یک آزمون انتخاباتی بعد از مدت ها تلاش و ناکامی موفق شود. جالب آنکه فضای خاص پیشا انتخاباتی و مشارکت پایین رقم خورده در فضای پسا انتخاباتی نیز خاص و عجیب و غریب شد و کرونا رکودی غیر منتظره را بر همه سطوح و از جمله فضای سیاست حکمفرما کرد و در چنین شرایطی حال سئوال اینجاست که باز سردار خلبان می تواند برنده این شرایط خاص و بحرانی باشد و فرودی بی دردسر بر صندلی ریاست بهارستان داشته باشد؟

به گزارش خرداد، از حق نباید گذشت که برای اولین بار طی چند دهه گذشته اصولگرایان توانستند بالاخره در یک دوره از انتخابات به وحدت و اشتراک در لیست انتخاباتی برسند و قالیباف نیز نقش عمده و مهمی در این وضعیت داشت اما بی گمان شرایط پیشا انتخاباتی و قواعد و الزامات آن با دوران پسا انتخاباتی و گزینش ریاست مجلس متفاوت است و نمی توان گفت قالیباف این بار هم بتواند به راحتی وحدت پیرامون خود را محقق کند.

اول آنکه در برهه قبل از انتخابات هر چند همگان می دانستند رقیب همیشگی و اصلی بار و بنه حداقلی و درست و حسابی برای گرم کردن تنور انتخابات ندارد و پیروزی قاطع اصولگرایان مسجل است اما بالاخره نام حضور رقبای اصلاح طلب لولوی خوبی برای تلطیف سرکشی و مطالبه گری های درون طیفی اضلاع و اجزای اصولگرا بود و اکنون چنین وضعیتی در انتخاب هیئت رئیسه مجلس موضوعیت ندارد. جالب آنکه بعد از پایان انتخابات و مشخص شدن آرای انتخاباتی، حامیان اصولگرایانی که از لیست وحدت بیرون مانده بودند کنایه زدند که با این نتایج مشخص شد که سر لیست اصلاح طلبان از چهره های اصولگرای خارج از لیست هم کم تر رای آورده اند و نباید نیروهای جوان انقلابی ( اهالی همسو با پایداری) از بیم آنان به لیست وحدت تن می دادند و این نکته قطعا خود را در رقابت ریاست مجلس و وزن کشی اقطاب اصولگرا نشان خواهد داد.

دوم آنکه تجربه تاریخی به خصوص در مجلس نهم که اصولگرایان همانند این دوره پیروز قاطع انتخابات بودند، نشان داده که اصولگرایان در جریان رقابت های درون طیفی با یکدیگر ملاحظه و مسامحه ندارند و حاضر به کوتاه آمدن و کنار کشی به نفع رقبای درون طیفی نیستند و آغاز به کار مجلس یازدهم می تواند آغازگر دور تازه ای از رقابت های سفت و سخت باشد و طبیعی است که ترکیب هیئت رئیسه نشان دهنده وزن و جایگاه طیف های مختلف حاضر در مجلس است و کوتاهی در آن می تواند تاثیر مهمی در روند چهار ساله حضور در مجلس داشته و حتی بر انتخابات ریاست جمهوری آینده هم موثر باشد.

سوم آنکه جریان اصولگرایان تندرو در مجلس دهم شخصی با وزانت سیاسی و تجربه بالای لاریجانی را پیش روی خود می دید و دست بالا را در معادلات به این طیف واگذار کرد اما این بار قالیباف هر چند چهره شاخصی در میان اصولگرایان است اما او اعتبار و سابقه لاریجانی را در عرصه سیاسی ندارد و بیش تر چهره اجرایی به شمار می آید و مضاف بر آن عقبه و تشکیلات لاریجانی و فراکسیونی که او بنا نهاد این بار چندان حضور ملموسی در مجلس ندارد و از طرف دیگر پایداری ها بنابر تجربه گذشته نمی خواهند دوباره سرشان بی کلاه مانده و به حاشیه معادلات سیاسی بروند، مضاف بر همه اینها اصولگرایان سنتی هم به نظر نمی رسد که همانند دوران لاریجانی تمایل چندانی به قالیباف داشته باشند و باید دید او در جذب مستقلین چگونه عمل خواهد کرد.

چهارم- شاید مهم ترین مولفه تعیین و ترکیب هیئت رئیسه مجلس یازدهم به تاثیر و تبعات آن در آینده سیاسی کشور و جریان های اصولگرای حاضر در مجلس باز گردد آنهم در موضوع مهم و تعیین کننده ای چون انتخابات ریاست جمهوری آینده که اندک زمانی تا آن باقیمانده و قرائن و شواهد تا اینجای کار کفه اصولگرایان را سنگین تر نشان می دهد و آنان نمی خواهند که یکبار دیگر و شاید برای هشت سال پیش رو جایگاه مهم خیابان پاستور را از دست بدهند، جایگاهی که می تواند حکم مرگ و زندگی سیاسی برای مجموعه کنش گران سیاسی داشته و بسیار مهم است و ترکیب هیئت رئیسه و وزن کشی آن می تواند ریل گذاری مهمی در این مسیر باشد.

حال باید دید که سردارخلبان با فاکتورهای برتری بخش انتخاباتی نسبت به اصولگرایان رقیب که او را در انتخابات بالاتر از رقبا نشان داد و برای بخشی از عموم مردم هم جذابیت داشت در ماجرای انتخابات هیئت رئیسه که این امتیازات را با خود ندارد و باید نشان دهد که در عرصه سیاسی چه چیزی در چنته دارد، می تواند از پس رقبای سفت و سخت برآمده و این بار هم ناکام انتخاباتی نام نگیرد؟