ثبت نام دريافت يارانه و شكست همه

سرانجام مهلت ثبت نام دريافت يارانه به پايان رسيد و بر حسب آمار و نتايج اوليه بيش از 70 ميليون نفر ثبت نام كرده اند. به بيان ديگر، بيش از 70 ميليون نفر خود را مستحق دريافت يارانه اعلام كرده اند. با توجه به اين امر كه جمعيت رسمي كشور در حدود 74 ميليون نفر است، در حقيقت بيش از 90 درصد جمعيت كشور خود را مستحق دريافت يارانه اعلام كرده اند. آيا به راستي اينچنين است و 90 درصد جمعيت ايران گرفتن 45500 تومان در ماه برايشان ضروري است؟ در اين ترديدي نيست كه بسياري، بدون اغراق ميليون ها نفر كه ثبت نام كرده اند واجد دريافت يارانه نيستند. البته و متاسفانه و به رغم پيشرفت هاي علم آمار، هيچ مرجع و مقام رسمي ظرف قريب به سه سالي كه داستان خانمان برانداز يارانه به راه افتاده مطالعه و تحقيق ميداني انجام نداده كه بالاخره اشخاص و افراد و خانوارها دقيقا چقدر درآمد داشتند واجد دريافت يارانه هستند و اگر بيش از اين مقدار درآمد خود و خانواده شان و خانواده تحت تكلف شان بود، شامل دريافت يارانه نمي شوند. دولت قبلي كه اساسا نگاهي بشردوستانه، عاشقانه و عارفانه به پرداخت يارانه داشت. آقاي احمدي نژاد شبي كه آمدند در تلويزيون اعلام كردند كه تصميم به پرداخت يارانه گرفته شده، با غرور و افتخار فرمودند كه «اين پول مال خود مردم است. ما كاره يي نيستيم.» و افزودند: «چون اين پول بابركت است آن را قاطي پول هاي ديگر نكنيد.» به اين ترتيب سياستي كه آن را بايد تيشه به ريشه اقتصاد مملكت ناميد شروع شد: پرداخت يارانه فله يي به 75 ميليون نفر مستقل از درآمدشان. اصولگرايان هم صف بسته و از آن اقدام انقلابي، خداپسندانه و مردمي رييس جمهور محبوب شان استقبال كردند. يك نفرشان هم محض رضاي خدا به دولت خدمتگزار نگفت كه آخر در كدام نظام به همه به صورت يكسان يارانه پرداخت مي شود. من در نوشته ها و مصاحبه هاي ديگر گفته ام كه پرداخت يارانه فله يي چه طاعوني براي اقتصاد كشور بوده و از تكرار آن در اينجا درمي گذرم. رسيديم به دولت فعلي. با اينكه بسياري از امناي دولت فعلي نيك مي دانستندكه چه فاجعه يي بر اقتصاد كشور مي رود اما در مجموع دولت جديد هم جسارت و شهامت تصميم گيري در مورد قطع يارانه ها را نداشت و آن را محول كرد به مجلس. مجلس هم مجددا آن را برگرداند به دولت. در اين رفت و آمد ماه ها گذشت و اتفاقي نيفتاد و مصيبت همچنان ادامه پيدا كرد تا رسيديم به فاز دوم هدفمندسازي يارانه ها. از آنجا كه هيچ مكانيزم علمي و سازوكار اصولي نه از جانب دولت و نه از جانب مجلس براي تشخيص يارانه بگيرها وجود نداشت، دولت فقط از مردم به صورت عام خواهش و تمنا كرد كه آنها كه تمكن مالي مناسبي دارند ثبت نام نكنند. اما استدعا، خواهش و تمناي دولت ظاهرا حاصلي به بار نياورد و همانطور كه پيش تر گفتيم بيش از 90 درصد مردم مجددا ثبت نام كرده اند.

    اصولگرايان كه منتظر فرصت بودند بلافاصله از نمد توجه نكردن مردم به استدعا و تقاضاي دولت روحاني يك كلاه شيك و آبرومند دوختند و با مسرت نوشتند و گفتند كه دولت روحاني محبوبيتش را از دست داده. به زعم اصولگرايان، اگر مردم اين دولت را قبول مي داشتند و برايش تره خرد مي كردند، محض گل روي دولت تدبير و اميد هم كه شده بود دست كم بخشي از آن 19 ميليوني كه به او راي دادند ثبت نام نمي كردند.

    حرف اصولگرايان اتفاقا درست است. اگر دولت از محبوبيت بالايي برخوردار مي بود و اگر كسر قابل توجهي از مردم براي آن وزن و اعتباري قائل مي شدند، در آن صورت ميليون ها نفر كه واقعا هم نيازي به اين 45500 تومان ندارند، نبايد ثبت نام مي كردند. اما اصولگرايان متوجه نيستند كه با طرح اين استدلال دارند شاخه يي را مي برند كه فقط روحاني و دولتش به روي آن ننشسته اند بلكه قدري بالاتر، خود اصولگرايان هم اتفاقا همان جا نشسته اند. به عبارت ديگر، گر حكم شود كه مست گيرند، خيلي هاي ديگر هم اتفاقا مشكل پيدا مي كنند. آيا اصولگرايان مطمئن هستند كه اگر در زمان دولت طيبه آنها مي بود و آقاي احمدي نژاد از مردم خواسته بودند كه ثبت نام نكنند آيا غير از اين مي شد كه در زمان آقاي روحاني اتفاق افتاد؟ اتفاقا و با توجه به اينكه حاميان آقاي احمدي نژاد بيشتر اقشار و لايه هاي كم درآمدتر جامعه هستند، آمار ثبت نام نكرده ها حتي در دولت آقاي احمدي نژاد از اين هم كمتر مي شد. اصولگرايان فراموش كرده اند كه بسياري از نمايندگان و چهره هاي شاخص اصولگرايان از مردم خواستند كه ثبت نام نكنند.

    اگر بي اعتنايي مردم به تقاضاي دولت روحاني در انصراف از ثبت نام را حجتي بر كاهش و افت جايگاهش بدانيم در آن صورت اين فقط دولت عليه نيست كه با مشكل افت جايگاه و بي اعتنايي مردم روبه رو شده، ديگران هم وضع خيلي بهتري ندارند.

    واقعيت آن است كه پرداخت يارانه فله يي از همان ابتدا هم تصميمي پوپوليستي، اشتباه و نابخردانه بود. و اي كاش اصولگرايان به جاي ضرب و تقسيم ميزان برد و باخت شان و احساس پيروزي عليه دولت روحاني و اين دست محاسبات، به مردم مي گفتند كه اين تصميم چقدر غلط بود و چرا آنان طي آن سال ها مهر سكوت بر لب زده بودند.

    

    

     

□ روزنامه اعتماد