سیاست تکفیری در نگاه تندروهای پایداری

گاهی که در حوزه سیاسی ما حصل آن است که من و طیف و گروه و دسته ام خیر مطلق و عصاره فضایل و نیکی ها هستیم و مخالفان ما در هر حالت و وضعیتی شر مطلق و بر مدار اشتباه و خطا.

سرویس سیاسی خرداد- رضا رئیسی: شاید اگر بخواهیم مهم ترین معضل و مصیبت حاکم بر مناسبات و دیدگاه های کنش گران سیاسی و اجتماعی کشورمان را طی چند دهه اخیر (البته ریشه ای چند سده ای دارد) بر شمریم بی گمان به نگاه صفر و صدی یا سیاه و سفیدی دو قطبی می رسیم که یکطرف را خوب مطلق می داند و طرف دیگر را شر مطلق نگاه تکفیری که آسیب های فراوانی به ما زده و کماکان رایج است.

به گزارش خرداد، نگاه و رویکردهای افراطی و تفریطی در هیچ بعد زمانی و مکانی به خیر و صلاح نیانجامیده و همواره آسیب زا و فرصت سوزانه بوده اما به رغم هزینه های گزاف متحمل بر آن باز هم طیفی از سیاسیون ما هنوز بر همان روال سابق رج می زنند و حرکت می کنند.

نگاهی که در حوزه سیاسی ما حصل آن است که من و طیف و گروه و دسته ام خیر مطلق و عصاره فضایل و نیکی ها هستیم و مخالفان ما در هر حالت و وضعیتی شر مطلق و بر مدار اشتباه و خطا.

در میان طیف های سیاسی تندرو این نگاه و گفتار و رفتار البته مسبوق به سابقه و رایج تر است. نمونه آنکه سخنگوی جبهه پایداری امروز در گفت و گویی پیرامون مشخصات و مختصات مجلس یازدهم در بخشی از سخنان خود می گوید:در مجلس آینده دیگر مفاهیم اصلاح طلب و اصولگرا معنایی ندارد، بلکه مجلس آینده انقلابی و غیر انقلابی خواهد بود و این هویت بیرونی ندارد مردم تصمیم گرفتند که مجلس پیش رو باید یا انقلابی باشد و یا غیر انقلابی و غیر از این هم نمی‌تواند باشد.

این دسته بندی و تفکیک فارغ از مفاهیم مترتب بر آن البته محل ایراد و مورد اشاره در این گفتار است اینکه یک خط کشیده و دو سر آن را انقلابی ( آنچه که ما در گفتمان خود مطرح می کنیم و داعیه آن را داریم) و غیر انقلابی (آنچه که در چارچوب رویکردها و مفاهیم مد نظر ما نباشد) قرار دهیم بسیار محل ایراد بود و نگاه تکفیری تندروهای پایداری به عرصه سیاسی را نشان می دهد.

اول- چه کسی گفته که انقلابی بودن و گفتمان انقلاب منحصر در یک طیف و جریان خاص است؟ با چه متر و معیاری چنین خط کشی انجام می پذیرد؟ چرا دایره خودی ها و انقلابی ها را حضور تنگ و تنگ تر می کنیم و عده ای را از آن بیرون می ریزیم؟اساسا انقلابی که با مشارکت حداکثری مردم امکان وقوع و پیروزی یافت چگونه می تواند در یک گفتمان چند درصدی و اقلیت محض منحصر باشد و جفا به انقلاب و آرمان های آن نیست؟

دوم- وقتی نماینده ای آنهم با عبور از فیلترهای های متعدد و عبور از پروسه نظارت استصوابی و حداکثری نامزد مجلس می شود و سپس از مردم رای می گیرد، چگونه می توان او را غیر انقلابی خواند و عملکرد غیر انقلابی از آن انتظار داشت؟؟مگر اینکه نهادهای نظارتی و چرخه نظارت را معیوب بدانی یا آنکه به همان حرف ابتدایی باور داشته باشی که انقلابی و انقلابی عمل کردن محدود و محصور در آرا و نظرات ما می شود و غیر از این اگر باشد، نماینده منتخب یا هر کسی که می خواهد باشد از دایره خودی ها بیرون بوده و عملکرد او هر چه که باشد انقلابی نبوده و شایسته نقد و ایراد است!

مخلص کلام آنکه این نگاه و دیدگاه که خود را پشت عناوین ارزشی و اصیل پنهان می کند و حد وسط ندارد و همه چیر را در قالب رویکرد خودی (مثبت) و غیر خودی (منفی) می بیند نگاه خطرناکی است که می تواند در مجلس آینده هزینه های زیادی را بر کشور تحمیل کند و کاش عقلای اصولگرا نسبت به این موضع گیری ها واکنش نشان داده و نگذارند که مدار حرکت مجلس آینده بر اساس این تقسیم بندی ها تنظیم شود که اول از همه دود آن در چشم خود ایشان خواهد رفت.

گزارش خطا