- دیدار صمیمانه پزشکیان و مولوی عبدالحمید (عکس)
- ظفرقندی: اوایل انقلاب تند و تیز بودیم، فکر میکردیم اگر یک نفر ۹ تا صفت خوب دارد یک صفت بد باید از قطار انقلاب پیاده بشود؛ الان این طور فکر نمیکنم
- بازی هوشمندانه پزشکیان با سعید جلیلی
- این زن وزیر آموزش ترامپ میشود: لیندا مک من در رینگ کشتی کج! (فیلم)
- اعلام تعداد موشک های شلیک شده موفق اسرائیل به ایران
- تصاویر تجمع پرشمار معلمان و فرهنگیان بازنشسته مقابل مجلس
- پیامک گروهی به نمایندگان مجلس: ظریف جاسوس است!
- یک ایرانی همکار ایلان ماسک شد؛ محمودرضا بانکی کیست!؟
پيش بينى رفتار مجلس يازدهم در قبال دولت: 'يك سوال از رييس جمهور ، استيضاح يك وزير'
نوانديش- رضا اميرى: با شروع به كار مجلس يازدهم گمانه زنى ها درخصوص رفتار مجلس تمام اصولگرا با دولت حسن روحانى آغاز شده است.
با وجود خط و نشان هاى تند برخى نمايندگان مخالف دولت از جمله نمايندگان داراى گرايش هاى جبهه پايدارى يا موسوم به جريان انقلابى، باقى ماندن يك سال از عمر دولت دوازدهم، قرار گرفتن كابينه در مرز اخذ راى اعتماد مجدد و به ويژه پيچيدگى شرايط تحريم و كرونا موجب مى شود تا مجلس جديد به رغم مواضع لفظى تند قابل پيش بينى، اقدام غير عادى در برابر دولت نداشته باشد.
با اين حال قابل پيش بينى است براى ارسال سيگنال هايى به جامعه و نيز تحريك و برانگيختن پايگاه اجتماعى جريان هاى مخالف دولت آن هم در آستانه انتخابات ١٤٠٠ و با هدف بهره بردارى سياسى، يك 'سوال از رييس جمهور' در دستور كار مجلس قرار گيرد.
از سوى ديگر قرار گرفتن كابينه در مرز راى اعتماد باعث مى شود برغم آنكه تعدادى از نمايندگان وعده استيضاح تعدادى از وزرا را داده اند، نهايتا و در سال آخر دولت، يك وزير استيضاح شود تا هم گفته شود مجلس به وظيفه نظارتى خود عمل كرده و هم كابينه پر تغيير دولت روحانى در دوره دومش، نيازمند راى اعتماد مجدد نشود.
آخرين سال كارى دولت دوازدهم اگر چه محدوديت هايى را پيش روى نمايندگان مخالف در اقدام عملى در برابر روحانى و وزرايش قرار مى دهد، اما خود موجب انگيزه اى براى اقدامات نمايشى، لفظى و سمبليك برخى نمايندگان به ويژه با نگاه به انتخابات رياست جمهورى مى شود.
در نقطه مقابل انتخاب با روحانى و كابينه اش است. آيا از فرصت هاى ناشى از محدوديت هاى پيش رو نمايندگان مدعى انقلابى گرى عليه دولت استفاده كرده و منسجم كار خود را به پايان مى رسانند يا هر يك از وزرا و مقامات براى نجات خود از سوال و استيضاح و توهم ماندگارى پس از پايان دولت، به لابى گرى يا انفعال و تسليم در برابر مجلس روى مى آورند.