يك نامه پر زيان

روزنامه اطلاعات در یادداشتی نوشت: هنوز ماهی از شروع مجلس جدید نگذشته است که به‌جای پذیرش مسئولیت‌های تعریف شده و قانونی و همکاری و همراهی برای حل معضلات گوناگون کشور که همگان اذعان دارند بخش عمده آن ناشی از اعمال سیاست جنایتکارانه ترامپ و دولت همراه او در اجرای برنامه‌های تحریم و فشار حداکثری علیه ایران است، نامه رؤسای کمیسیون‌های مجلس به رئیس جمهوری تدوین شد و انتشار علنی و رسانه‌ای یافت.

نوشتن چنین نامه‌ای آن‌هم در این شرایط کشور و دولتی که یک‌سال تا پایان دوران کاری او باقی مانده است، نه خلاف قانون است و شاید هم، نه خلاف عرف! مردم از نمایندگان خود در مجلس، طرحی معقول برای حل مشکلات و کار جدی برای انجام آن می‌خواهند. اگر قرار باشد نمایندگان با نامه‌نگاری آن‌هم خلاف عرف مدیریت مجلس در گذشته، به‌نام و امضاء کمیسیون‌های مجلس، گمان برند که کاری برای ملت انجام داده‌اند و مشکلی را حل و فصل کرده‌اند، بی‌تردید محاسبه اشتباه دارند و باید روشن و آشکار نوشت که: «این حنا دیگر رنگ ندارد!» حتی اگر می‌خواهید در تعریف راست افراطی یا چپ افراطی مشق نمایندگی کنید!

و اینک چند یادآوری به رؤسای جدید کمیسیون‌های مجلس

۱ـ رئیس کمیسیون بودن در آیین‌نامه داخلی مجلس، تعریف و شرح وظایف روشن دارد. آیا نوشتن نامه به رئیس جمهوری، آن‌هم بدون آن‌که در تک‌تک کمیسیون‌ها طرح و از سوی اعضاء کمیسیون رأی‌گیری شود، از وظایف تدوین شده در آیین‌نامه داخلی مجلس است؟ اگر اعضای کمیسیون‌ها اظهار بی‌اطلاعی از انجام چنین اقدامی کنند پاسخ رئیس مجلس و رؤسای کمیسیون‌ها که با نام سخنگوی و ریاست هر یک از کمیسیون‌ها، نامه را امضاء کرده‌اند چه وجاهت قانونی دارد!؟

۲ ـ محتوای نامه دو بخش دارد؛ بخش اول ارائه سیاهه از عناوین مشکلات کنونی در کشور و گرفتاری‌های تأمین مخارج زندگی از سوی مردم و… است. سیاق به‌کارگیری کلمات در این بخش، شبیه نقد روزنامه‌نگاری و رسانه‌ای است که هم در داخل و هم در خارج کشور رایج است! در همین بخش روحانی بعد از هفت سال انجام وظایف و مسئولیت‌ها و البته نواقص کار در این دوره طولانی در جایگاه قضاوت امضاء کنندگان نامه با این جمله قرار داده می‌شود که «این‌که رئیس دولت پس از وقوع حوادث و فجایع از آنها با خبر شود و به آنها لبخند بزند، در کدامین منطق پذیرفته است؟»

بخش دوم اولتیماتوم آشکار به رئیس جمهوری و دولت مستقر است، با این کلمات: «… از شما تقاضامندیم نصیحت این برادران ایمانی خود را بپذیرید و روند هفت ساله مدیریت خود را تغییر دهید، چرا که مجلس یازدهم با هدف احیای انقلابیگری پا به میدان گذاشته است و بر سر آرمان‌های خود خواهد ایستاد، پس بنای آنچه سابقاً با مجلس داشته‌اید را کنار بگذارید و بدانید نمایندگان مردم در مجلس یازدهم در مقابل حقوق مردمی که در طول تاریخ بی‌نظیرند سکوت نخواهند کرد.»

پرسش، آیا «رئیس‌جمهوری و اعضای دولت از شما خواسته‌اند در برابر درخواست‌های قانونی خود، به‌عنوان نماینده مردم در مجلس سکوت کنید!؟ آن‌هم در همین شروع کار آیا شما با این عبارت به همکاران خود، نمایندگان ادوار گذشته که مانند شما با رأی مردم انتخاب و به مجلس رفتند، اهانت نکرده‌اید!؟ محتوای نتیجه نامه شما به رئیس جمهوری که با امضاء روسای کمیسیون‌ها بدون اطلاع دهی از طرح این نامه در کمیسیون‌ها و کسب آراء نمایندگان عضو کمیسیون‌ها انتشار یافته است، بر اساس پیام به دولت یا «تمکین» یا «تهدید» است!که حاصلی جز زیان مضاعف برای کشور و مردم نخواهد داشت!