مهمانپرست: قرارداد ایران و چین باید بر اساس منافع متقابل طراحی شود

سخنگوی اسبق وزارت امور خارجه با بیان اینکه در سیاست خارجی باید بر اساس منافع گوناگون در کشورهای مختلف طرح‌های بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت داشته باشیم، درباره قرار داد ایران و چین گفت: قرارداد ایران و چین باید بر اساس منافع متقابل طراحی شود.

به گزارش ایلنا، موضوع قرارداد ۲۵ ساله میان ایران و چین، علی‌رغم اینکه چندین بار توسط مسئولان وزارت امور خارجه به عنوان چشمانداز تعریف و گفته شده هنوز جزئیات آن مشخص نیست اما در شبکه‌های اجتماعی آن را با قراردادهای دوره قاجار مقایسه و مدام تکرار می‌شود که ایران به تاراج می‌رود و مستعمره چین خواهد شد.

رامین مهمانپرست تحلیلگر مسائل بین‌الملل  در رابطه با چشم انداز قرارداد ۲۵ ساله ایران و چین و مقایسه آن با قرارداد‌های دوره قاجار، با بیان اینکه هنوز جزئیات این قرارداد مشخص نیست و حتی مسئولان وزارت امور خارجه نیز به تفصیل جزئیات این قرارداد را مطرح نکرده‌‌اند، گفت: بنابراین چندان نمی‌شود در مورد آن نظر داد اما بحث کلی مطرح است که اگر در سیاست خارجی اهداف و برنامه‌های ما مشخص باشد و ببینیم در رابطه با کشورهای مهم به دنبال دستیابی به چه اهدافی هستیم می‌توان دریافت که اهداف بلندمدت چه مزایایی می‌توانند برای دو کشور داشته باشند.

وی با تاکید بر اینکه طراحی کردن این برنامه‌ها یک کار راهبردی است که البته باید در آن دقت زیادی شود تا منافع کشور را تامین کند، افزود: این مسائل با توجه به شرایطی که می‌تواند در بلند مدت برای کشور اتفاق بیفتد مورد توجه قرار می‌گیرد. در سیاست خارجی باید بر اساس منافع گوناگون در کشورهای مختلف طرح‌های بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت داشته باشیم.

سخنگوی اسبق وزارت امور خارجه درباره اینکه آیا ممکن است نا امیدی ایران از غرب و اروپا باعث تمایل ایران به چین شده باشد، خاطرنشان کرد: رابطه با یک کشور ارتباط چندانی با روابط دیگر کشورها و مناسبات با آنها ندارد ما باید برای ارتباط با کشورهای مختلف در قالب‌های مختلف طراحی‌های بلندمدت داشته باشیم، همانطور که با چین، روسیه و بعضی از کشورهای آسیایی می‌توانیم برنامه‌هایی را تعریف کنیم که منافعی برای کشور داشته باشد در مورد کشورهای اروپایی نیز باید طراحی‌های بلندمدت داشته باشیم.

وی ادامه داد: هر رابطه‌ای بر اساس منافع متقابل دو کشور طراحی می‌شود و اینگونه نیست که مثلاً ما اروپا هیچ ارتباطی نداشته باشیم چون هیچ منافعی نداریم؛ حتماً می‌توانیم مباحثی را دنبال کنیم که به نفع مردم دو کشور، دولت‌ها و شرکت‌هایی باشد که می‌توانند بر اساس همکاری‌های مختلف وارد کار مشترک شوند.

این دیپلمات ایرانی با بیان اینکه در برخی شرایط رابطه با یک کشور می‌تواند زمینه‌های توسعه و گسترش بیشتری پیدا کند و در مقطع زمانی دیگر ممکن است کشور و منطقه دیگری این ویژگی را داشته باشد، یادآور شد: در شرایط فعلی چون اروپایی‌ها خودشان را به دلیل تحریم‌های آمریکا محدود کرده‌ و نتوانستند استقلال خودشان را حفظ کنند تا از ظرفیت‌های کشور ما خوب بهره بگیرند، خود به خود روابط محدودتر می‌شود.

وی تصریح کرد: اما ممکن است برخی کشورهای دیگر خیلی تحت تاثیر کشور آمریکا قرار نگیرند و به دنبال منافع ملی خودشان باشند و چارچوب‌های کاری‌شان را به گونه‌ای تعریف کنند که بشود همکاری‌ها را توسعه داد.

این کارشناس مسائل سیاست خارجی درباره اینکه برخی به این موضوع دامن می‌زنند که ایران از نظر اقتصادی در جایگاه برابری با چین قرار ندارد به همین دلیل ممکن است که منافع کمتری از ارتباط با چین ببرد، اظهار داشت: زمانی رابطه دو کشور قابل تعریف و ادامه‌دار است که منافع هر دو طرف تامین شود؛ اگر فقط یک طرفه باشد مشخص است که آن قرارداد قابل تداوم نیست چرا که فقط یک طرف از آن سود می برد، اما اگر در طراحی این قراردادهای بلند مدت به گونه‌ای برنامه‌ریزی شود که منفعت هر دو طرف همین شود و هر کسی بتواند در زمینه صادرات، انتقال دانش فنی، ماشین آلات مورد نیاز و همچنین همکاری‌های منطقه‌ای همکاری داشته باشد با توجه به شرایطی کشور ما، در ابعاد مختلف توانایی داریم و در بخشی از حوزه‌ها نیاز به توانایی دیگر کشورها داریم.

مهمانپرست بیان داشت: اگر این چیزهایی که به عنوان نقطه قوت کشور ما محسوب می‌شود همراه با زمینه‌هایی باشد که نیازهای ما را بتواند تامین کند رابطه قوی تری بین دو کشور شکل می‌گیرد، با چین نیز می‌توان روابط را به گونه‌ای تعریف کرد که هم منفعت ما و هم منفعت بلندمدت کشور چین تامین شود؛ اما همه اینها بستگی به این دارد که موافقت‌نامه چگونه طراحی و چه برنامه‌هایی در آن دیده شده باشد.