200 میلیون تومان ودیعه مسکن نمایندگان، 100+200 هزارتومان حق مسکن کارگران

عليرضا كريمى در آفتاب يزد نوشت؛

200 میلیون تومان ودیعه مسکن نمایندگان 100+200 هزارتومان حق مسکن کارگران مظاهر بی عدالتی کم نیست. قدری سر بگردانید حتما مصداقی پیدا می کنید.شاید نزدیک ترین مصداق این روزهای بی عدالتی، مقایسه حق مسکن کارگران ونمایندگان مجلس است.این درست که مبلغی که به حساب نمایندگان واریز شده ودیعه است و ماجرایی متفاوت با حق مسکن کارگران دارد ولی با این حال بسیاری از کارگران این پرسش را دارند چرا چنین تسهیلاتی برای آنان نه حالا و نه در سال های گذشته که شرایط اقتصادی کشور بهتر بود در نظر گرفته نشده است.

همانطور که همگان می دانند در ابتدا هنگام تعیین میزان افزایش حقوق کارگران برای حق مسکن 100 هزارتومان(!) در نظر گرفته شد که در طول سال می شود یک میلیون و200 هزار تومان!اما پس از اعتراض ها عنوان شد که مجددا جلساتی برگزار می شود و حق مسکن کارگران افزایش می یابد.اکنون هم پس از برگزاری جلساتی مقرر شد حق مسکن کارگران از 100 هزار تومان به 300 هزار تومان افزایش یابد.لیکن مشکل اینجاست همین میزان افزایش هم هنوز معطل ابلاغ است و کارشکنی هایی صورت می گیرد.باید تاکید نمایم که اگر هم این میزان افزایش ابلاغ شود حق مسکن یک کارگر در طول سال 3 میلیون و 600 هزار تومان می شود.ضمنا ناچارم خاطرنشان نمایم میانگین قیمت مسکن در تهران در حال حاضر متری 20 میلیون تومان است و اگر با کمتر از 1میلیارد تومان وارد یک مشاوراملاک شوید اگر با اردنگی بیرونتان نکنند حتما با یک کنایه سنگین شما را بدرقه می کنند به گونه‌ای که گوش تان قرمز شود!
خب طبعا این موضوع خود از مصادیق بی‌عدالتی است اما سوزش این بی‌عدالتی زمانی بیشتر می شود که بدانیم همین چند روز پیش نمایندگان محترم مجلس در شرایطی که غالب شان ساکن تهران هستند و یا در پایتخت منزل دارند 200 میلیون تومان  ودیعه مسکن به جیب مبارک زدند تا مشکل آن کارگری که قرار است حق مسکن اش از 100 هزارتومان به 300 هزار تومان برسد را پیگیری کنند!

فاصله بین 300 هزارتومان تا 200 میلیون تومان ودیعه ،بسیار زیاد است وشاید برای مقایسه چندان جالب نباشد ولی همین فاصله زیاد گواه میزان فاصله ما با مبحث عدالت است.خیلی ها ،خیلی از عدالت و ثمرات آن می گویند و اتفاقا خیلی ها هم خام این مدل سخنان شده و می شوند ولی هر چه جلوتر رفتیم فاصله طبقاتی و بی عدالتی بیشتر و بیشتر شده و به شکاف و دره عمیق رسیدیم.تا جایی که قیمت غذای حیوان خانگی یکی از همین متمولین رانتی در طول یک ماه دو برابر حقوق یک کارگر است!

البت نمی‌خواهم در این وجیزه مختصر، فقط نوک پیکان را به سمت نمایندگان مجلس بگیرم. در دولت هم چنین است.بدتر است که بهتر نیست. در نهادهای فرادولتی نیز اوضاع چندان تفاوتی ندارد.کلا طبقه اجتماعی مسئولان شرایط ویژه و استثنایی دارد و شاید به همین دلیل است که برای خدمت به مردم میلیاردها تومان هزینه می کنند ، انواع و اقسام لابی‌ها را انجام می دهند و هر نوع مسئله ای را به جان می خرند تا به منصبی برسند.این منصب چرب و شیرین است.حتی دلار24 هزارتومانی هم مانع لذت و کیف حضور در چنین منصب هایی نیست.

بهرحال به قول یکی از دوستان این 200 هزارتومان افزایش حق مسکن کارگران در عالم واقع مسکن نمی شود اما حداقل هزینه ماسک یک خانواده در طول یک ماه را تامین می نماید که خدای ناکرده گرفتار کرونا و بیماری نشوند.